MAVİ | TEXTİNG

4.3

Keyifli okumalar 💗

🌸

"Al bebeğim." Zühre bana suyu uzattığında teşekkür ederek aldım. Onların eve gelmem yarım saat sürmüştü çünkü yavaş yavaş yürüyerek gelmiştim. "Daha iyi misin?"

Kafamı olumlu anlamda salladım.

"Ne oldu peki?" Önüme gelen saçlarımı geriye doğru itip kulağımın arkasına sıkıştırdı.

"Ben onun kalbini kırdım." Kafamı önüme eğip hıçkırdım. Zühre elimdeki bardağı kenara koyup bana sarıldığında kollarımı ona doladım. "İstemiyordum. Onun kalbini kırmak... İstemiyordum." Gözyaşlarım bir bir damlıyordu. "Kuzey'in konusu açılınca sinirlendim, ağzımdan çıkanı kulağım duymadı."

"Tamam," Dedi beni sakinleştirmek için. "Tamam, sakin ol önce." Beni kendinden ayırıp gözyaşlarımı sildi. "Ne dedin ona?"

"Bilmiyorum, hepsini hatırlamıyorum." Yutkundum. "Ama kalbini kırdığımı çok net hatırlıyorum."

"Şş," Dedi. "Aranızda bir şey yok değil mi?"

Kafamı olumsuz anlamda iki yana salladım.

"Peki ilerde olabilir mi? Yani ilerde bunun olacağına ihtimal veriyor musun?"

Gözlerimi kırpıştırdım. Hiç böyle bir şeyi aklımdan geçirmemiştim. Belki Barkın'ın sevgilisi vardır veya sevdiği?

"Ne? Olamaz." Ofladım. "Zühre, ilerde ne olacağını bilmiyorum. Kesin bir şey söylemek de istemem ama..."

"Ama?"

"Olmaz."

"Ne demek olmaz ya?"

Gülümsedim. Beni güldürmeyi başarmıştı, hep yapardı. "Olmaz, şimdi sadece uyumak istiyorum." Kafamı onun yastığına yaslayıp uzandım.

"Kondun yatağıma bakıyorum da?"

"Ben misafirim. Seni annene şikayet ederim seni."

Yanıma uzanıp ikimizin üzerine ince battaniyeyi örttü. "Bayadır bize gelmiyorsun özledim seni."

Güldüm. "Seni annene şikayet etmemem için böyle şeyler söylüyorsan yanılıyorsun."

Kahkaha attı. Komodinin üzerindeki telefonunu alıp bir şeylerle uğraşmaya başlamıştı.

O sırada telefonumun bildirim sesi art arda odayı kapladığında Zühre komodinin üzerinden telefonumu alıp bana verdikten sonra sırtını dönüp yan yattı.