SÖZDE İNTİKAM +18 (TAMAMLANDI)

🖤39.BÖLÜM

Hızla arkama döndüğümde Ateş elinde tuttuğu kartopunu elinde sektirip kafama attı.

"Ah! Bu acıttı."

"Ah! Çok üzüldüm."

Benimle dalga geçiyordu. Yere eğildi ve yeni bir top yapmaya koyulduğu sırada. Hızla ayağa kalktım.

"Tamam, dur! Teslim oluyorum."

"Öyle mi? Ama bil bakalım kim yanında rehine istemiyor."

Yaptığı topuda kafa attı. Elimle kafamı ovuşturdum ve arkama bakmadan koşmaya başladım. Yoksa bu salak yüzünden zar zor hatırladığım anıları da unutacaktım. Ateş de arkamdan koşuyordu ve beni yakalaması an meselesiydi. Karda koşmak kimin fikriydi? Ah tabi ki benim. Yüz üstü kara yapıştım. Ateş tek hamlede beni kaldırıp gülmeye başladı. Sinirle ona baktım.

"Gülme! Canım yanıyor zaten."

"Abartma! Sadece kara düştün."

"Bu yüzden canım yanıyor zaten. Yüzüm kara gömüldü ve ben donuyorum."

Ateş beni kendine çekip dudağımdan öpüp geri çekildi.

"Demek Kızıl şeytan üşümüş."

Sırıttım. Kızıl şeytan lakabını kim verdi acaba bana?

"Niye gülüyorsun?"

"Hiç, sadece merak ediyorum."

Beni kendine biraz daha çekip sarıldı. Bu herifin dengesiz olduğunu söylemiş miydim? Dün suratıma bakmayan adam bu gün resmen bana yapışıyordu. Onu kendimden uzaklaştırdım.

"Ateş neyin var? Dün suratıma bile bakmazken bu gün beni öpüyorsun!"

Açtığım mesafeyi hızla geri kapattı.

"Alev, bak ben düşündüm de sen haklıydın."

"Hangi konuda?"

"Bak belki hatırlamıyorsun ama biz seninle kazadan önce bir söz verdik. Bize bir şans verecektik. Tamam, belki o gece sorun çıktı ve o kaza oldu. Ama bak artık sorun kalmadı. Tek endişemiz Hira ve Gülce değil miydi? Onlarda şimdi hallerinden gayet memnunlar."

"Yani?"

"Yanisi şu! Birlikte olmamız için bir engel kalmadı."

Güldüm. Komik. Hatta çok komikti. Bir anda kahkaha attım. Ateş şaşkınca bana baktı. Gülmeye bir son verip çatık kaşlarımla konuştum.

"Yani, bizim aramızda ki tek sorun benim kardeşlerim miydi? Öyle mi düşünüyorsun?"

"Ya neydi? O kaza neden başına geldi? Sen neden bir şey hatırlamıyorsun? Çünkü onlar yüzünden o gece..."

"Ateş yeter! Yeter artık!"

Ateş'i hızla kendimden uzaklaştırdım.

"Bizim birlikte olamamamızın tek sebebi sensin! Değiştiğini söylüyorsun ama hala her şeyi bir oyun ya da bir hedef olarak görüyorsun. Bu ilk tanıştığımız günden beri hiç değişmedi! Ve görüyorum ki değişmeyecekte!"

"Alev! Saçmalıyorsun!"

Güldüm.

"Ben mi saçmalıyorum? Peki o zaman söyle bana. Gözlerimin içine bak ve söyle. Birlikte olmaya başladığımızdan beri benimle intikam için değil! Beni sevdiğin için birlikte olduğunu söyle! Hadi söyle!"

Ateş bir an duraksadı. Gözlerini gözlerimden kaçırınca bir adım geri gittim. Gözümden akan yaşı hırsla sildim.

"Gördün mü? Başkalarını değil! Suçlayacaksan kendini suçla!"