SÖZDE İNTİKAM +18 (TAMAMLANDI)

🖤34. BÖLÜM

Melek denen kadının içinden resmen bir şeytan çıkmıştı. O nasıl bir bağırmaydı allah aşkına! Bir anda karşıma dikilip konuşmaya devam etti.

"Senin evin burası! Nereye gidiyorsun?"

Sinirle güldüm.

"Hayır. Burası benim evim değil. Kendi evime gidiyorum. Bir sorun mu var?"

O da benim gibi gözlerini gözlerime dikmişti. Aramızda resmen inatlaşma yarışı yapıyorduk. Belki de defterde bu kadına ayırdığım sayfayı bir kaç kez daha okumalıydım. Hoş bu kadın hakkında kötü bir şey yoktu ya neyse! Düşüncelerimden yine onun sesiyle ayrıldım.

"Hiçbir yere gitmiyorsun küçük hanım!"

"Melek hanım! Ben burada sizinle kalmam. Beni zerre tanımıyorsunuz. Belli ki zamanında bende sizi tanıyamamışım ve güvenmemişim. Bu yüzden burada kalmam. Sebebini merak ediyorsanız yeğeninize sorun."

Dedim. Şaşkın bakışları kısa bir an Hira'ya gitse de çabuk toparladı. Kendinden emin bir sesle konuştu.

"Gerek yok. Sana soruyorum. Bize neden güvenmiyormuşsun?"

Alay dolu sesi sinirimi bozsa da yüzüne karşı bir şey diyemedim. Kadın sinirlenince gerçek bir şeytan oluyordu.

"Çok basit bir soru sordum. Ve ben o sorunun cevabını sadece güvendiğim insanlara anlatırım. Ve bu koca evde Allah'ın tek bir kulu bile bilemedi."

Dedim. Kadın aynı alay dolu bakışlarla bana bakmaya devam ediyordu. Dudakları aralanırken tek kaşını kaldırıp konuştu.

"Öylemi? Tamam. O sorunu birde bana sor bakalım?"

Dedi. Şüpheyle onu süzsem de kendimi topladım. Bu kadına karşı inmeye hazır olan gardımı bir kez daha kaldırdım. Sesimde bariz bir endişe olsa da inatla gözlerinin içine bakarak konuştum.

"Tamam. Ama aynı şartlar sizin içinde geçerli. Eğer bilemezseniz beni bir daha rahatsız etmeyeceksiniz."

"Tamam. Anlaştık. Ya peki bilirsem?"

Kısa bir an duraklasam da kendimden emin bir şekilde konuştum.

"O zaman ne derseniz yapar ve inanırım. Sözünüzden de tek bir an bile olsa çıkmam."

Dedim. Kadın beni başıyla onayladı.

"Sor bakalım."

Dedi. Kadının kendinden emin duruşu beni tedirgin etse de söz ağızdan bir kere çıkmıştı. Derin bir nefes alıp Hira'ya sorduğum o soruyu kadına da sordum.

"Ben yetimhanedeyken Akın, Esma ve Mira adında yakından tanıdığım üç kişi vardı. Bunlar kimdi?"

Kadın çok kısa bir süre düşünüyormuş gibi yaptı ve benim nabzımı yokladı. Sabırsızca onun konuşmasını beklerken sonunda mübarek ağzını açtı.

"Esma sana zorbalık yapan kız. Mira senin sahte arkadaşındı. Akın senden hoşlanan çocuk. Başka sorun var mı küçük hanım? Hah dur bir şey daha hatırladım!"

Merakla ona bakarken söylediklerini şaşkınlıktan kocaman açılan gözlerimle dinledim.

"Senin şu sözde yakın arkadaşın Mira, Akın'dan hoşlanıyordu ve seni ondan uzak tutmak için kendisine tecavüz ettiğini söylemişti. Tabi bunun gerçek mi? Yoksa yalan mı? olduğu tartışılır! Bu yüzden sende Akın'dan uzak durdun. Seni sık sık rahatsız etmesine rağmen Allah'a şükür kendini korudun. Başka sorun var mı Alev? Yoksa ilaçlarını al ve odana çık. Ben eşyalarını getirtirim. İyi geceler!"