Finding Peace In The Missing Piece

Chapter 6- Cherish You

Gusto kong imulat ang mga mata ko, dahil sa mga naririnig ko, pero ayaw mumulat ng mata ko, pakiramdam ko ay sobra sobra ang pagod ko, kaya nakinig na lang ako.

"This is my fault! Pinapunta ko siya doon para makipagkita, pero na late ako nang dating kasi na extend ang klase namin, I'm really sorry, Lexus." Rinig ko ang paghagulhol ni Trina.

"No, Trina. It's not your fault. This is Preston's fault. When Xena's awake, hihingan siya ng statement ng mga pulis para makapagsampa na tayo ng kaso." Kuya Lexus said, at ramdam ko ang marahan niyang pagpisil sa kaliwang kamay ko.

"We'll make sure of that." Bumilis ang pag tibok ng puso ko ng marinig ang boses ni Lavin. Gosh, buti na lang okay siya.

"Bibili lang kami ng pagkain natin, let's go, Lavin." Si Trina at narinig ko naman ang pagsara ng pinto hudyat na umalis na sila.

"Xena, gumising ka na riyan, huh? Nagiintay si Kuya, papunta na rin dito si Mommy. I'm sure you'll be happy to see her." Kuya kissed my hand.

At tuluyan na akong dinalaw ng antok at hindi na narinig pa ang mga sinasabi ng kapatid ko.

MALIWANAG. Pagkamulat ko ng mga mata ko ay nasilaw ako sa liwanag, pumikit-pikit ako, at nang lumingon sa paligid, naroon si Kuya, at Mommy.

"M-Momm..." Hindi ko mabuo ang salita ko sa hindi ko malamang dahilan. Nagugulat at nandito nga siya.

"Xena! Oh, thank God you're awake! Are you okay? How are you feeling? Gosh Xena! You make me worried." Dirediretsong sabi ni Mommy at hinawakan ang kamay ko.

"I'm fine, Mom." Maikling sagot ko.

"Tell me if your hurt." She said, really want to make sure that I'm in the right condition. Right. She's a doctor by the way. "Your doctor said, your not able to move your right arm for a meantime, so I'm here to take care of you."

"For a meantime." Dugtong ko.

"Xena!" nagbabanta ang tinig ng kapatid ko. "Are you hungry?" Bawi niya agad.

"Tubig." Sabi ko, at inabot naman niya sakin. Tama nga ang sabi ni Mommy, hindi ko maigalaw ang mga kamay ko, at masakit lalo na sa bandang balikat. "Sila Lavin? Is he okay?" Baling ko sa kapatid ko.

Tumunog naman ang selpon ni Mommy at sinagot niya kaagad iyon.

"Head injury, he's fine." Maikling tugon niya.

"What? What's fine with that?" Napahiyaw ako, bigla namang sumakit ang balikat ko. Argh.

"Xena, calm down, can you?" At inalalayan niya ako para mahiga ulit. "Hindi malala ang injury niya sa ulo, nothing to worry about. By the way, bibisita mga kaibigan mo dito mamaya, sina Nia." He said.

"Ah.. okay." I whispered. Baka mahalata kami ni Lavin, though ang iisipin naman niya ay worried ako kasi kapatid ang tingin ko kay Lavin, so it's okay.

Ano ba talagang meron samin ni Lavin? Nalilito ako kung may relasyon ba kami o wala. Nakaka-frustrate. Eto yung mahirap ei, yung walang label.

Anong magiging reaksyon nila kapag nila na gusto namin ni Lavin ang isa't isa? What will I do?

"Xena, I have an emergency, maraming pasyente sa hospital and they need me there. Take care. Lexus, I'll be going." Nagmamadali niyang dinampot ang bag niya at lumabas. Inihatid naman

I sighed. Naiintindihan ko naman ang trabaho niya at kung ako din naman sa posisyon niya ay tutulong ako sa abot ng makakaya ko.

Ang siyang pag alis nina Mommy ay siyang pagpasok naman nina Lavin, kasama ang mga kaibigan ko pero wala si Trina.

"Xena!" Naiiyak na lumapit sakin si Nia. "Wag kang mamamatay ah?" She said.

"Mauuna ka, bago ako." I said.

"May dala akong pagkain, are you hungry?" Lavin asked, aayaw sana ako. "Spaghetti." Napatango agad ako.

"Ayon, may spaghetti ka lang, hindi mo na kami papansinin ah." Pagiinarte ni Liam. Siniringan ko na lang.

"Anong ganap sa klase?" Tanong ko.

"Wala." Ethan answered.

"Huh?"

"Wala kaming naintindihan." At doon ay tumawa silang tatlo, mga hunghang, wala talaga ako maaasahan.

"Pero nirecord namin mga discussion." Bawi agad ni Liam at kinindatan ako.

"Thank you. Kaya mahal ko kayo ei." Biro ko.

"Yakk naman." Angal nila.

"Ayaw niyo non mahal ko kayo?" Biro kong ulit.

"Ayaw namin ng pagmamahal mo, mapanakit." Liam said.

"That's true." Napatingin naman kami kay Lavin na nandito nga pala! Gago, matapos akong bilhan ng pagkain ay nakalimutan ko naman siya, nak nang. Sorry agad sagad.

"Hoi, Lavincent, ano yan ha? Chismoso ka na rin noh? Sabat ka nang sabat." I rolled my eyes.

"Oh? Magaling na toh, nagtataray na ei." Ethan salid. Kung hindi lang masakit ang balikat ko ay nabatukan ko na siya.

"Ang iingay niyo, magsilayas na nga kayo, gabi na rin, baka kung mapaano pa kayo sa daan." I said, while eating my spaghetti. Tangina, ang sarap talaga.

"Kakadating lang namin papaalisin mo na kami? Grabe ka, wag mo naman ipahalata na hindi ka mabuting kaibigan." Liam dramatically said and held his chest like he's hurting.

"Idiot." I whispered

"Hoi, narinig ko yon!" Tinuro niya pa ako.

"It's late, Xena needs to rest. You can visit her tomorrow." Ayon na ang awtoridad sa boses ni Lavin.

"Xena, bukas ulit ah? Bibisita kami. I'll send the files when I'm home. Get well soon." Liam said, at ngayon ay seryoso na.

"Aalis na kami, beshy ko." Nia said her goodbyes also, ang kissed me on cheeks. Nagulat lang ako dahil first time ito nangyari. Yakapan lang kasi kami.

"Bye, Xena. Pagaling ka." Ethan said na nasa pintuan na, waving his hands.

"Ingat kayo!" Pahabol ko.

Inihatid naman ni Lavin sila palabas ng kwarto ko.

Teka, ano bang petsa na?

"Lavin."

"Xena."

Sabay pa naming tinawag ang isa't isa. Nagugulat naman kaming nagpatingin sa isa't isa.

He sighed and sit beside my hospital bed. "You first." He said.

"I-I just want to say thank you for saving me, I actually don't know what to do that time, I'm really scared, his lips touched my skin and I want to wash myself up right now, nandidiri ako sa sarili ko, Lavin." Tumungo ako. I started crying silenty. "I don't want to remeber that anymore. He almost raped me!" Doon na ako napahagulhol ng malala.

"Shhh.." he hugged me and caressed my hair. "Stop crying. I don't want to see you cry anymore. Don't blame yourself, the one who should be blamed is Preston and not you. We will make sure he will pay for what he did to you, don't worry, we are here, we will not leave you." He kissed the top of my head.

"Do you still love me?" I whispered.

"I always do, Xena. No matter what happens, I still love you. No matter how hard it is for me to love you, I still do. I love you." He whispered and that gives electricity throughout my body.

"Thank you." I said, at nag angat ng tingin sa kaniya, nakakunot ang noo niya. "What?" Tanong ko.

"I love you." He repeated.

"I love you." Sagot ko, na nagpangiti sa kaniya.