Finding Peace In The Missing Piece

Chapter 9- Forgiveness

Chapter 9

Alas-kwatro kami na-dismissed at wala na kaming susunod pa na klase kaya ang mga kaklase ko ay nag-aya na kumain sa labas. Pero tumanggi ako dahil sigurado ako na hindi papayag ang kapatid ko.

Papalabas na ako ng University nang makita ako ni Shan at nginitian ako.

"Xena!"

"Shan!" I smiled at him, he looked really tired and he seems like he want to hug me, so I opened my arms widely for him. When he hugged me, I feel him crying in my shoulder.

"I'm sorry for not being their for you, Xena. But I'm glad that you're safe, Xena. I was scared when the news spread, and I'm sorry for not visiting you at the hospital." He cried even more. This guy, really.

"Iyakin mo pala, Shan. Tahan na ang baby na yan." Pagbibiro ko nang humiwalay siya ng yakap at nagpunas ng luha.

"Ice cream?" He asked and I nodded. Sumama ako sa kanya sa ice cream parlor malapit sa university at doon kami nagkwentuhan.

"You know, I'm having a hard time to be the council, I'm studying then I have a lot of works to do." He said, at naka apat na basong ice cream na siya.

"Big time ka pala ehh. Magkano ba sinasahod sa council?" I asked.

"20k kada-buwan."

"Shitt!!! Sana pala talaga tumakbo akong council!" I almost shouted. Ang laki non ha! Kaya pala mahilig siyang ilibre ako non!

"Hindi na iyon kakayanin ng oras mo, presidente ka na ng department niyo, broadcasting ka pa."

"Tse! Ang yaman na ninyo, tas nasahod ka pa ng 20k a month!" Singhal ko, tawa naman siya ng tawa, at ewan ko ba kung anong nakakatawa.

"Kamusta ka?" Tanong niya.

"I'm good. How about you?" Tanong ko pabalik, parang nagiiba ang hangin sa paligid.

"I'm fine. Pasensiya na nga pala at hindi ako nakabisita sayo huh? Sobrang busy kasi talaga."

"Kanina ka pa sorry diyan, nagtext ka naman sakin at okay na iyon noh, I appreciate everything." I smiled to assure him. "Hoy, baka matunaw ako." Biro ko, napapahiyang nagiwas naman siya ng tingin. Hayst, lalaki nga naman.

HINATID na ako ni Shan sa bahay namin, nagsabi na rin naman ako sa kapatid ko na nakauna na ako at nasa bahay na, gagabihin daw din kasi sila ng uwi. Dahil may klase pa ng ala-sais.

"Thank you sa paghatid, nakatipid tuloy sa pamasahe." Sabi ko.

He chuckled. "Welcome, Miss Ganda." He winked. Napatawa tuloy ako gago. "I have to go, are you fine alone here?" He asked.

"Yes, Mister Handsome." I winked too. Natawa na lang kaming dalawa. Tinanaw ko naman ang sasakyan niyang paalis, papasok na sana ako sa gate namin ng may nagsalita.

"Xena." Sobrang lalim ng boses ang tumawag sakin. Nilingon ko ito at tangina, sana hindi na lang.

Papasok na sana ulit ako nang hawakan niya ako sa braso para pigilan ako.

"Ano ba?! Don't touch me!" Sigaw ko tsaka binawi ang kamay ko.

"Let's talk, Xena. Please? Pagbigyan mo naman si Daddy, hmm?" His voice was hypnotizing me, gusto kong maawa pero nangingibabaw ko ang galit ko.

"About what?" Mataray kong tanong.

"I want to say sorry, Xena. I know it's late but I really want to say sorry, forgive me for being irresponsible father to you and to your brother." He said, and he almost cried in front of me.