Herşey olabilirdik aslında, ruhunu güçlendiren zengin kafiyeli şiir, vücudunu titreten koku beynini rahatlatan ses. Ruhlarımızı birleştire bilseydik keşke. Altın kafesteki kuş gibi yalnız kalmasaydık. Özgür olup tatmin edebilseydik ikimizi. Sarılıp özlem gidere bilmek gibi. Ayrıyken aşılması olan zor yollar ve de hafızalardan silinmesi gereken mekanlar yeniden canlanıyor. Hatıraların eksilmediği taze bir beyinde yoksun olarak kalıyorsun. Beraber geçtiğimiz ıslak kaygan kaldırımları insan adım atıp geçemiyor,beraber oturduğumuz yerleri. Yeniden canlanıyor hatıralar yanında epeyi insan olsa dahi unutturamıyor akıl izin vermiyor kalp. Belkide huzur istiyor. Mantıksızca yükselen üzüntü gibi acımasız oluyor içi. Ölümünü bekleyen bebek bir kelebek gibi, hayatını bir gün olup imlasına kadar yaşamak için. Dar geliyor bazen geceler uyku tutması daha bir zorlaşıyor, daha bir tedirgin oluyor insan. Hırsın doruğuna çıkıyor insan. Seni istiyor ve seni bekliyor. Adın ile haykırışımı kabul edemiyor dağlar,yankı yapmıyor sesim düğümleniyor. Hayatın fedakâr yönün anlatılması çok zor geliyor insan sevdiğini kaybedince. Hoşlantı olsaydı keşke, bakıp huzur bulup güzel bir tebessüm edip ilgini çekebilseydim. Öyle bir şey ki aşk ne güle biliyorsun nede güldüre biliyorsun, ruhunu sıkıyor kalbin ritmini bozuyor seni isteyip seni düşünüyor. Neden düşünsün ki veya neden sıkılsın sen olduktan sonra,ama yoksun sorunlar artıyor, strese gelemiyen bünyem bir kötü oluyor. Kıvılcım atıyor içime. Ne kadarfa acıtmasada canın erkek yüreği işte atar içine. Patlaması bile kolay değildir kalbine vurur en fazla ya da sevdiğine patlar haykırarak, karşıda ki ne kadar odun olsa da. Ruhundan bir şey gelmez, sever kabullenir sadece. Silemezsin pamuk yüzünü o gülünce kısılan içini titreten gözlerini. Başkasına gülsede sana bambaşka gelir gülüşü için bir hoş olur tutunamaz,haykıramazsın. Kaptırmamak için kendini zor tutsanda içinde onu kaybetmemek için yayılan acımasız hislerin verdiği romantik düşünceleri yansıtırsın. Götü kalkar daha bir güveni gelir kendine. Dahası ayrılık. Bunları bana düşündürmen bile saçma yanımda olup kokun ile ferahlatsaydın içimi ne gün olurdu ne gece ama yoksun o zaman tutuşsun gün yansın geceler.
