Yağmurdan çıkar gibi gelmiştin bana, sonbahar süzülmüştü yanaklarından. Üşüten hava ile ılıman bir rüzgar olmuştun bana, tenime çarpmıştı nefesin tutunası olmuştu ellerin.
Hep beklemek bıktırıyor gözleri. Dolduruşa geliyor hayaller,hep kurmaca hep yalan. Farklı olan şeyler de buydu aslında yalan hayaller,kurmaca hayatlar. Düşünüp bakmışız bir birimize eksik kalmışız belkide ya da hiç olmamışız diyelim. Daha çok farklılıklar var ömür yetermi dile getirmeme? Bir köşede kalsın yazılarım geleceğe öğüt verir belki de yaptığım hatalar. Daha bir nefissiz hale getirir duyguları ota boka konar hale gelir aşk. Ne sever ne de sevdirir kendini. Gülüşlerin önemi olmamasına kadar duygusuzlaşır, belki de sana benzer kalp? Çok çırpındırdın bedeni,tuzak kurmuş hayallerin şakasıyla gülünç verdi bize aşk. Ne kadar da komikti aslında hep gülen sen hep güldüren ben olmak.
Şimdi ise,ilkabahar da yeni yeşeren çiçekler gibi dünya ya yeniden gelir gibi oldum, buzlar eridi içimden hayatı siktir edilesi buldum.
