Benim hikayelerim yarım kalır genelde. Seni hatırlatan kelimeler boğumlanır içimde. Yazamaz olur ellerim, kelepçe vurulmuş bilekler gibi tutsak kılar aşk. Düşüncelerin saf hali bedenimize düştüğü anda sevmiştik aslında. Çok saf ve bir o kadar temiz, okyanus gibi.
Bazı sözlerimiz vardı bizim, sonbaharın yaprakları utandırdığı gibi tatlıca sararıp düşürürdü yere, belkide tazelenen aşkın habercisiydi, ilk bahar gülümsüyordu dallarına. Yem yeşil aşklar vaat ediyordu. Şimdi bekliyorum bir kırık çerçeve arkasından. İlk karın yere düştüğü gibi kalbime düşmeni bekliyorum. Eriyip giden sevgin,ıslatır belkide içimi. Yokluğuna alıştığım için belki de bir umut kış sabahı ısınır içim.
Sabah aklımda ki düşünceleri notalara döksem benim ile düet yaparmısınız kuşlar? Yalnızlığı mı bastırmaksızın seslenişime cevap verirmisiniz dağlar? dileklerimi mars a kadar uçururmusun beyaz fener? Beni halen severmisin aşk?
