Yağmurdan sonra çıkan gökkuşağının rengarenk renkleri gibi koyu, buharlaşan okyanusun berrak sularının bulut olması gibi, içini içime atmak istemiştim, için dışına kapalıyken. Yalnız yaşarken yarınlık hayatı, ümidini yitirmiş hayata küsmüş içinde ki çocuğun tedirgin bir o kadarda haylaz bir yapıya dönüşmesi ise ne acı.
Tedirginim hata yapmaktan, üzgünüm seni kazanamamaktan ve de kırgınım seni bana geri getirmeyen zamana ve de kızgınım seni bana soğutan sıcak hava ya. Olasılıklara aldanıp aşkı sildiğin zaman, karaktersiz karakterine yeni karakterler kat bencil düşünen ve de inatçı.
Bazı eksiklikler aşka engel oluyor. Ya üstün ya da düşük. Aşk değil bence bu sadece saygınlık, kariyer. Saygı gösterilmiyor aşk a benimsenmiyor bedeni utanıyor çekiniyor gibi acı çekiyor hisler çırpındırıyor ruhu hoşnut olmak için dağın zirvesinden seslendiriyor aşk adını ne kadarda seslendirse de titriyor sesi cümleler düğümleniyor ilk buluşmada ki heycan gibi, hata yapmamak için hata yapıyor, hataları kabul etmeyen senin için adeta bir bahane doğuyor.
En çok şu yıpratıyor beni,ona her şey veriğimi sandığım halde bana hiç gelmeyen birinin, başkasına gidişini izlemek , bunu size nasıl izah edeyim.
