Bizim aşkımız soğuttu tenimizi,sen rüzgardın ben ise sana koştum.
Ocakta yanan şöminen yanında üç beş kardeş ile oturur olmuş. Geçmişi kömür közlerinden ayırıp yeniden yakmayı deneyen kararlı bir insana dönüşmüş, kendi halinde ruhuyla sarmaş dolaş olan bir insanım artık. Başka çare varmıydı? Gitmeseydin ya? Daha bir farklı olurdu hayat. Kardelenler ile süslenirdi yollar değişirdi kalp kendini beğenir ve de güvende hissederdi. Yağmurda ıslanmak , karın üzerinde beraber uyumak vs şeyler aşk değildi, benim için aşk sadece sendin sen ise usulca gitmeyi seçtin,yaraladın. Olsun,kar taneleri gibi bağımsız olalım belkide başka aşıkların mutluluk sebebi oluruz.
Bilmiyorum mesela neden sevdiğimi, nasıl sevdiğimi?, Neden yazdığımı? Sende bana kalan şey ney?Neden sen? Bilmiyorum, harbiden neden sen?
