SAHTE MAFYA +18

8.6

Kitabımda reklam yapılmasını istemiyorum.

Vote verip satır aralarına yorum yapmayı unutmayınn.

İyi okumalaar.

*****

Ateş odadan çıkıcakken konuştum.
"tamam o zaman ben giyinip geliyorum."

Kapıdan bana doğru dönerek konuştu "istersen ben giydirebilirim güzelim, ister misin?"

Yok, yok kalsın. Simdi de beni giydirmek amaçlı şey yapardık gerek yoktu yani.

Yanımdaki yastığı ona doğru fırlattım ama şansıma sıyırıp geçmişti, kapıdan kafasını bana uzatmış bana gülüyordu.

"onun yerine mutfakta ki çantamı getirmen yeterli." dün çantamı mutfağa bırakmış daha sonra da almaya vakit bulamamıştım.

"emrin olur, güzelim." Ateş göz kırparak odadan çıkmıştı. Tabi sonuçta ben diyordum, o yüzden emir olarak algılaması normaldi.

Bir yandan Ateş'in çantamı getirmesini bekliyor. Diğer yandan yatakta derin felsefi düşüncelere dalmıştım.

Ne mi düşünüyordum? Dün ki Ateş'le olan fanfinifinfon olayını ve anneme söyliceğim yalanları düşünüyordum.

Şimdi eve gidince kesin Merve nasıl, iyi oldu mu? Diye sorular sormaya başlardı.

Nereden bilsin kadıncağız Merve değil de Ateş olduğunu? gerçi ateş de benim hastam olmuş gibiydi.

İyice Feriha' ya dönmüştüm, bu işin sonunda Feriha gibi boklu köye bilet almasam iyiydi.

Bana doğru yavaşça fırlatılan çantayla düşüncelerim bölündü, ben yüzümü kapatırken çanta tam kucağıma düşmüştü.

Ellerimi yüzümden çektiğimde Ateş'in kapıya yaslı bir şekilde beni izlediğini fark ettim.

O bakışlar beni benden alıyordu, bana öyle bakarak evlenelim dese, he bile derdim belki.

"neyi düşünüyorsun öyle kara, kara?" Aaa güzelim dememişti bu sefer ne olurdu dese yani neyse şuan buna takılmıyacaktım. Takılmamalıydım.

"hiiiç sadece biraz daldım öyle." omuzumu önemli bir şey değilmiş gibi silkeledim.

Ateş bana doğru yaklaştı ve sonunda yatağa oturarak alnıma düşen bir parça saç telimi kulağımın arkasına sokuşturdu.

Şu an konuyu değiştirmem lazımdı yoksa kurcalayacak gibiydi, " hem sen bana neden güzelim demedin?" evet bu da önemli bir konuydu sonuçta.

Ellerimi tuttu. "sen benim güzelimsin bunu demesem de öylesin. Kafana takılan her şeyi birlikte çözebiliriz, tamam mı?"

Benden onay bekleyen bakışlarıyla kendimi güvende hissediyordum, içten tebessümüne karşılık vererek başımı salladım.

Yanağıma bir öpücük kondurdu, daha sonra saçlarımı küçük bir çocuk severmiş gibi karıştırdı.

Ateş'e sıkıca sarıldım, onu tanımadan önce kendimin eksik olduğunu bile bilmiyordum.

Sanki hayatım hep eksikmiş gibiydi ta ki ona yazdıktan sonra bir bütün olmuş gibi hissetmiş. Anlamıştım.

Ondan ayrıldıktan sonra Ateş yanağımdan makas aldı daha sonra, ayağa kalkarak konuşmaya başladı.

"ben kahvaltıyı hazırlarım, sen bir duş alıp gel güzelim rahatlarsın." beni düşünmesi hoşuma gidiyordu.

Bu teklifini reddedemezdim, serin bir duş artı iyi bir kahvaltı kulağı güzel geliyordu.

Üstüne üstlük kahvaltıyı ben hazırlamayacaksam çok daha güzel olacağı kesindi.