Zehir -Erkek Versiyon

8-

30.08.23

Zehir Deliveren

Hayatımda gördüğüm en iğrenç kabusu görerek uyandığımda saat gecenin üç buçuğuydu. Yatağımdan ter içinde kalktığımda rüyamdaki gibi tepindiğimi de dağılmış çarşaflardan anladım. Kendi terim midemi bulandırırken direkt üzerimi çıkardım, çarşaflarımı ve yastık kılıfımı da alarak odamdan çıktım.

Tam banyoya girecekken Karan'ın sesini duydum; "Zehir?"

Mutfak kapısının önünde 'gece gece ne yapıyorsun?' bakışlarıyla bana bakıyor. Asıl elinde birayla kendisi ne yapıyordu? En son bu adam Müslümandı, içki içmezdi?

Bugün bu evde son günümdü, akşama doğru tüm eşyalarımla Deliverenlerin o üst düzey korumalı konaklarına geçeceğim.

Devam etmesini beklediğim babam etmediğinde banyonun kapısının açıp içeri girdim. Şu terden hemen arınmak zorundayım.

•     •     •

Banyodan çıktığımda saçlarımı kurulayıp yatağımın yüzünü değiştirdim ve havalandırması için açtığım camı kapadım. Eğer yorgun olmasaydım o diğer yüzünü de silerdim, ama delicesine yorgunum.

Çarşafsız yatağımın dibine oturup bacaklarımı kendime çektim. Ay ışığı ve sokak aydınlatmalarının vurduğu loş odamda sessizce otururken kapım açıldı, Karan, bana bakıp iç çekti.

"İlgi bekleyen küçük bir çocuk değilim, gidebilirsin. Gece gece rahatsız ettiğim için özür dilerim." Sözüm bittiği gibi tekrar başımı eğip yere baktım.

Çarşafları çıkarırken kendi odamın ışığını yakmamıştım, ama kabus görürken bağırmış falan olabilirim. Çünkü o an bağırmıştım, kabusunda mı susacağım?

"Sorun o değil," deyip içeri girdi, kapıyı kapadı. Bir süre çalışma masamın önündeki sandalyeye oturup etrafa bakındı. "Yatağına mı kaçırdın, diyeceğim ne pijaman ıslaktı ne de çarşafların. Yatağında temiz... Ne oldu?"

"Altıma kaçırmadım, olmayan bu. Daha 18'im mesanem sağlam." Yere bakarak konuştuğumdan tepkisini göremiyorum. Ama eminim sinirle bakıyordur, onunla böyle konuşmamı sevmiyor.

"Zehir." Sustuğunda mecburen başımı kaldırıp ona baktım, beklediğim asabi bakışlar yoktu. "Niye hiç büyümüyorsun? 12 yaşında büründüğün bu Zehir sende takılı kaldı. Kavgacılığın, asabiyetin, saçma temizlik takıntıların... Biz mi hata yaptık?"

"Karan gerçekten sırası değil."

"Karan?" Dehşet içinde sorduğunda başımı yatağa yasladım. Ben neredeyim, bunlar nerede? "Baba demeyi bıraktın yani?"

"Kendi evladınızı bulduğunuz ilk gün size anne-baba demeyi bırakmamı istemiştiniz, en azından mahkeme sonuçlanana kadar bekledim. Şimdi amca mı diyeyim, abi mi?" 10 yaşımdayken yaptırdıkları bilmem kaçıncı DNA testinin negatif sonuçlarını gördüklerinde uyarmış, kendi evlatları geldiğinde benim onları ebeveynlikten silmemi istemişlerdi.

"Ne zaman böyle bir şey?.." Kendi kendine susup iç çektiğinde eliyle alnını ovaladığını gördüm. "Neyse ne. Saat daha çok geç, biraz daha uyu."

Kalkıp gittiğinde kapımı kilitleyip onun dokunduğu yerleri silmeye başladım. Oturduğu sandalyemi camın önüne çekip camı ardına kadar açtım ve tekrar yere oturdum.

•     •     •

'Gelirken ödüllerini de muhakkak istiyorum,' demişti Nesli annem. O yüzden bir oda dolusu ödülü üşenmeden, günler öncesinden temizleyip paketlemiştim. Şimdi o paketlerin kirli ellerle taşındığını görmek midemi bulandırıyor. Ulan bari eldivenlerinizi değiştirseydiniz be!