İmkansızı istemek

Bölüm 30

Yüzünü Emin'e çevirdiğinde şaşkınlığı bir kat daha artmıştı Songül'ün. Emin'nin mavi gözleri yaşla dolmuş, kızaran gözleri neşeyle parlamaya başlamıştı. İnci dedi Songül içinden, kimsin sen..

Emin hızlı adımlara yöneldi arabaya doğru. Kollarını iki yana açıp bekledi gülümseyerek. İnci hiç beklemeden sarıldı Emin'e. Başını omzuna gömdü hemen. Ciğerine derin bir nefes çekerken mırıldandı.

"Çok özledim seni"

Emin kendini geri çekip ellerini İnci'nin yüzünde gezdirdi. "Nasılsın güzelim, yok değil mi bi sıkıntı."

"Yok yok merak etme dedikten sonra bakışlarını Songül'e kaydırıp gülümsedi İnci. "Kim bu afet?"

Emin başını sağa sola sallayıp ellerini İnci'nin çenesine koyup sıktı. "Gel hadi gel tanıştırayım sizi" dedikten sonra Songül'e doğru yönlendirdi adımlarını.

Songül kendisine doğru yaklaşan kadından ayıramadı gözlerini. Kumral saçları, hafif kavruk teni, uzun boyu ve bacakları ile yabancı uyruklu kadınlara benziyordu.

İnci; Songül'ün önünde durduğunda Emin kısa bir bakış attı iki kadına. Derin bir oh çekti sessizce. Çünkü hayatında çok önemli yere sahip olan iki kadında şu an yanındaydı.

Songül meraklı gözlerle İnci'ye bakarken İnci elini Songül'e doğru uzattı hemen. "Merhaba İnci ben. Bu yaklaşıklı beyfendinin karısıyım. Sen kimsin?" dedi ciddi görünmeye çalışarak.

Sertçe yutkundu Songül. O kısacık anda dili tutulmuş, nefesi kesilmişti adeta. Şaşkınlığını belli etmek istediğindeyse Emin'nin tepkisi kesti önünü.

"İnci! Yapma şunu Allah aşkına."

İnci yüzünü Emin'de dönüp kaşlarını havalandırdı.

"Tamam ya tamam" dedikten sonra Songül'e tekrar döndü.

"Ben bu yakışıklı beyfendinin kardeşiyim." dedi elini tekrar uzatarak.

Songül şok üstüne şok yaşamanın etkisiyle tepkisiz kaldı bir süre. Sonra elini uzatıp İnci'nin elini sıktı ve "Songül ben de memnun oldum" dedi tebessüm etmeye çalışarak.

Emin eliyle içeriği işaret etti İnci'ye. "Geçelim hadi" derken bakışlarını Songül'ün yüzüne sabitlemişti.

Songül başını önüne eğmiş, ağır adımlarla içeriye doğru ilerliyordu. Zihni allak bullak olmuştu. Ne düşüneceğini şaşırmış, nasıl tepki vermesi gerektiğini bilememişti. Emin'nin bir kardeşi vardı ve o, bu durumu şimdi öğreniyordu.

Kapıdan içeriye girmek üzereyken Emin'nin sesi ile irkildi birden, sıyrıldı düşüncelerinden.

"İyi misin Songül?"

"Hıhı" dedi Songül başını hafifçe sallayıp. "Çok iyiyim" dedikten sonra girdi içeriye.

Salona geldiğindeyse İnci'nin etrafa alıcı gözle baktığını fark etti. Kanepenin arkasına geçip beklemeye başladı.

Emin salona geldiğinde İnci'ye seslendi hemen. "Otursana güzelim, niye ayakta bekliyorsun."

İnci kafasını peki anlamında sallayıp oturdu kanepeye. "Bu arada abi evin harikaymış, nereden buldun burayı ya" dedi hayran olmuş bir şekilde salona bakmaya devam ederken.

Emin duyduğu cümle ile gülümsedi önce. Sonra Songül'e döndü yüzünü. "Ev benim değil Songül'ün" dedi ve Songül'den gözlerini ayırmadan devam etti konuşmaya. "Sevgilimin yani"

"Öyle mi" diyerek baktı Songül'ün yüzüne İnci. "Gerçekten çok güzelmiş eviniz"

Songül sessizliğini korkurken Emin girdi söze tekrardan. "Öyle, çok güzel. Birlikte oturacağız bu evde" dedikten sonra Songül'e bakıp onay beklercesine kaşlarını havalandırdı.