Emin'nin yanına yaklaşınca durdurdu adımlarını Songül. Adamın bir şey demesine izin vermeden konuşmaya başladı.
"Bu yaptığının bi açıklaması var herhalde değil mi?"
Emin elindeki sigaradan son bir nefes çekti ciğerlerine. Dumanı havaya üfledi sıkkın bir ifadeyle. Suskunluğu, verecek cevabının olmamasından değil Songül'ün onu dinlemiyor olmasındandı. Gerçi dinlese de bu yaptığı şeyi nasıl anlatırdı Emin pek bir fikri de yoktu.
Boşlukta olan bakışlarını Songül'ün yüzüne kaydırdığında kadının gözlerinde gördüğü hayal kırıklığı yaktı içini. Hemen İnci'nin sorduğu soru geldi aklına. Songül beni ben olduğum için sevmiyor ki diye düşünürken yüzüne acı bir tebessüm yerleşti.
Kaşlarını havalandırıp boş bir ifadeyle baktı Songül'ün yüzüne. "Ne anlatacağım" dedi donuk bir ifadeyle.
Songül aldığı soru ile iyice sinirlenmişti. "Ne demek ne anlatacağım? Bu yaptığın şovu anlatabilirsin mesela. Pavyonda o kadınla ne yaptığını anlatabilirsin?" dedi bağırarak.
Emin kendisine bağıran ve gözlerine sorgularcasına bakan kadına bakınca "o kız" dedi yaşanılan her şeyi anlatmak istercesine ama Songül'ün son söylediği söz ile anlamıştı artık kendisini anlatmamın boşa bir çaba olacağını.
"Evet o kız! Tabi senin gibi bir adama da anca öyle bir kız yakışırdı. Ben de neyi sorguluyorsam"
İkinci kesit için söz vermiştim buraya bırakıyorum. Yeni bölümde görüşmek üzere 👋
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İmkansızı istemek
Hayran KurguBir polis biri mafya.. Güneş ve ay kadar farklıydılar birbirlerinden. Belki birbirlerine kavuşamayacaklardı ama birbirlerine karışmayı öğreneceklerdi...
