"නෑ ඒක වෙන්න බෑ ඒක හීනයක්...."
සාලෙට ගිය මං දැක්කේ මල් මාලයක් දාලා තිබ්බ ආච්චිඅම්මාගේ ඵොටෝ එකක් වෙද්දී.... ඵොටෝ එකේ මල් මාලේ ගලවලා එලියට විසි කරපු මං ගෙදර කාමරයක් කාමරයක් ගානේ ආච්චිඅම්මාව හෙව්වා.... ආච්චිඅම්මේ කිය කිය කෑ ගගහා හෙව්වා....
"අ....ආච්චිඅම්මේ.... අනේ.හ්.... ඔයා කොහෙද..."
"........................"
"ඒක වෙන්න බෑ.... මං දැක්කේ හීනයක්.... ආච්චිඅම්මා වත්තේ ඇති"
".........................."
"අනේහ්... ආච්චිඅම්මේ....."
මුලු ගේ පුරාම හෙව්ව මං වත්ත වටෙත් කෑ ගගහා දිව්වා.....
"ආච්චිඅම්මේහ්.... කොහෙද ඔයා...."
"අභී මේ අහන්නකෝ.... අභී මේ මං අභිමන්‍යු දිහා බලන්නකෝ...."
"එහාට පලයන් අභිමන්‍යු ආච්චිඅම්මා පේන්න නෑ...."
"අභී සන්සුන් වෙන්නකෝ මැනික...."
"............................."
මගේ උරහිස්සෙන් අල්ලගත්ත අභිමන්‍යු මාව එයාගේ පැත්තට හරවගෙන කතා කරන්න ගත්තා..... මගේ උරහිස් දෙක අත් ගගා සන්සුන් වෙන්න කිව්වා...... මොකුත් නොකියා මං එයා දිහා බලාගෙන ඉදිද්දී එයා මාව තද කරලා බදාගත්තා....
මං හයියෙන් ඇඩුවා... ඇයි මට එහෙම උනේ කියලා ඇඩුවා....
"අභිමන්‍යු ඇයි මට එහෙම උනේ.... ඇයි එයාලා මාව දාලා ගියේ අභිමන්‍යු.... මං ලොකු පවක් කලා අභිමන්‍යු.... මං අම්මාවයි ආච්චිඅම්මාවයි නැති කරගත්තා.... බාප්පා පවා නැති කලා.... මගේ නංගිත් අනාත වුනා..... අභිමන්‍යු ඇයි මං විතරක් මෙහෙ ඉතුරු උනේ.... මාවත් මැරුනේ නැත්තේ ඇයි.... මං....මං... නිසා මේ ඔක්කොම උනත්.... අන්තිම.... මොහොතෙත්.... අම්මා.... හෙව්වේ....මාව.... මං පවුකාරයෙක් අභිමන්‍යු.... උබත්.... මාව....දාලා...පලයන්....මං.... මැරෙන්නම්.... එතකොට.... මට මැරෙන්න ඕනේ අභීහ්....."
"ඔයා වැරදි නෑ අභී.... අභී අනාත වෙලත් නෑ.... අභි මැරෙන්න ඕනෙත් නෑ.... මං අභිව දාලා යන්නෙත් නෑ.... මේ ලෝකේ වෙන හැම දේටම උබ වැරදි නෑ බ්න්.... කවුරු කිව්වත් උබ වැරදි නෑ.... අර උඩ ඉන්න එකා ලිව්ව විදිහයි වැරදී...."
"නෑ මං වැරදියි අභිමන්‍යු.... මෙතන වැරදි මං විතරමයි...."
චටාස්....
"සිහියට වරෙන්... උබ වැරදි නෑ.... දැන් අපි යමු ඇතුලට.."
අඩන මාව තදින් බදාගත්ත අභිමන්‍යු මටත් වඩා හයියෙන් කෑ ගැහුවා.... එයත් ඇඩුවා....මං වැරදි නෑ කියද්දී.... මං නැහැ වැරැද්ද මගේ කිව්වා... අන්තිමට මගේ කනට ගහලා මං වැරදි නෑ කිවා එයා.... අපි යමු ඇතුලට කියලා මාව එක්කගෙන ආවා....
මාව කාමරේට එක්කගෙන ගිය අභිමන්‍යු පොඩි එකෙක්ගේ වගේ මගේ මූන පිහ දාලා වතුර එකක් බොන්න දුන්නා...
"මට සමාවෙන්න කුස්සියේ ඉව්වට... මං හිතුවා ඔයාට ඕනේ වුනේ ආපහු සමාන්‍ය විදිහට ඉන්න කියලා.... අපි කඩෙන් මොනවා හරි ගේමු...."
"ඕනේ නෑ අභිමන්‍යු ඔයා ගිහින් උයන්න....."
"ඔයා වැරදි නෑ තේරුනාද...."
"..........................."
මං මොකුත් කිව්වේ නෑ.... මොකද මං දන්නවා මං වැරදියි කියලා.....
මගේ ඔලුව අතගාලා යද්දී කාමරේ ලයිට් නිව්ව මං ඇදේ මුල්ලකටගිහින් තනියම අඩන්න ගත්තා....
මට වැරදුන තැන මුල ඉදලා කල්පනා කලා.... අග ඉදලා මුලටත් කල්පනා කලා..... ලැබුන එකම උත්තරේ.... මං ඉපදුන තැනිම්මයි වැරදීම පටන් අරගෙන තිබ්බේ.... නැන්දා කිව්ව දේවල් කන ඇතුලේ දෝන් කාර දෙන්න ගත්තා.... මං අම්මට බැනපුවා කන ඇතුලේ දෝන්කාර දෙන්න ගත්තා....
"ආය අපේ ඇස් වලට පේන්න එන්න එපා අභිශේක් ඔයා නිසා තමා මේ හෑදේම උනේ..."
"අම්මගෙ මලගෙදර එන්න එපා...."
''දැන් මන් මරුනාම හරිද එතකොට ඔක්කොම ප්‍රශ්න විසදෙනවද?....''
"ඔයා මොකද මෙහෙටත් ආවේ...."
ඒත් එක්කම කැම්පස් එක මතක් වෙද්දී... ඒකට සල්ලි දුන්නු අම්මවත් මං මරා ගත්තා කියලා මතක් වෙද්දී.... මගේ පපුව කියා ගන්න බැරි තරම් රිදෙන්න ගත්තා....
මට හුස්ම ගන්නත් බෑ වගේ දැනෙද්දී... මෙහෙම ජීවත් වෙන්න වැඩක් නෑ කියලා හිතුනා... දාරාගෙන ජීවත් වෙලා වැඩක් නෑ කියලා හිතුනා..
මට මැරෙන්න ඕනේ කියලා හිතෙද්දී..... මං මැරුනට දික් වෙන්න කවුරුත් නෑ කියලා දැනෙද්දී... අම්මගේ මරබෙට මං මගේ පලි ගන්න හිතාගෙන.... මේසේ උඩ තිබ්බ පේපර්කටර් එකෙන් මගේ නාඩි ගාව කපා ගත්තා....
ලේ බින්දුවෙන් බින්දුව ගලාගෙන යද්දී.... නොසෑහෙන්න වේදනා දැනුනත්.... මෙහෙන්මම ඇදේ හන්සි වුන මං ඇස් දෙක පියා ගත්තා....මං දැන් මැරෙනවා කියලා දැනෙද්දි මටම සැනසීමයි.... දැන් එයාලත් සාමයෙන් සැතපෙයි.....
__________________________
මම
^_^
Nara...
YOU ARE READING
Hanahaki (yizhan) sinhala
Фанфикපපුව හිර වෙද්දී වේදනාවක් දැනුනත්..... එලියට එන්නේ ලේ තැවරුණු රෝස පාට සකුරා පෙති වෙද්දී..... ඉතින් වේදනා වුනත්...... මන් කොහොමද දෙවියනේ හිනා නොවී අඩන්නේ..... ඒ මන් ආසම මල නේ.....
