කොච්චර වෙලාවක් එයාගෙ උරහිස්සේ ඔලුව ගහගෙන ඇඩුවද කියලා දන්නෙ නෑ...... ඒත් හොදටම අඩපු මම...... ඇඩුවට ආච්චිඅම්මා නොඑන නිසා හිත තද කරගෙන ඔලුව උස්සලා කදුලු පිහ ගත්තා...... මෙච්චර වෙලා අඩපු මට.... අඩන්න උරහිසක් දීපු අභිමන්‍යු දිහා මම බලද්දී..... මගේ කදුලු නිසා එයාගෙ කිරි පාට හම පේන තරමටම පෙගිලා තිබුන ටීශර්ට් එකේ කදුලු තියෙන තැන දිහා බලාගෙන එයා එතනට අත තියාගෙන හිටියා.......සාක්කුවේ තිබුන ලේන්සුව ගත්ත මම එතන පිහදාන්න හැදුවා.....
"මට සමා වෙන්නෙ...."
"................................."
මොකිත් නොකිව්ව එයා.... පිහදාන්න හදපු මගේ අත නවත්තලා.... මගේ අතත් අල්ලගෙන මාව කොහෙටදෝ එක්ක ගියා.....
"අභිමන්‍යු..... කොහෙද මාව එක්ක ගන්නේ....."
"අච්චිඅම්මාගෙ ඉතුරු වැඩ ටික කරන්න...."
"දැන් මං මොකද කරන්නේ....."
"මුලින්ම ගිහින් ග්‍රාමසේවක හම්බවෙලා..... වාර්තාවක් ලියවගෙන ඇවිත් හොස්පිටල් එකෙන් ආච්චිඅම්මාව අරගෙන මල්ශාලාවට යන්න ඕනේ....."
"අ...අභිමන්‍යු ම...මම එන්නම ඕනෙද...?"
"ඔයා එන්නම ඕන..... ඔයා දැන ගන්න ඕන මොකද්ද කරන්න ඕනේ කියලා...."
"අ..අනේ ඒත්...."
"ඒත් මේත් බෑ මෙහෙ එන්න......"
මාව ඇතුලෙන් පිච්චෙනවා වගේ දැනෙද්දී..... ආච්චිඅම්මාගේ මලගෙදර වැඩ ටික කරන්නවත් මට හිතට හයිය නැති වෙනකොට...... කොහේ හරි මුල්ලකට ගිහින් තනියෙන් ගුලි වෙලා අඩන්න ඕනේ කියලා දැනෙන කොට..... යන්න අදිමදි කරන මාව එයා ඇදගෙන ගියා.....
"අභී සල්ලි ගැන බය වෙන්න එපා හරිද...."
".............................."
"මෙහෙම බලෙන් එක්ක එනවටත් තරහ වෙන්න එපා.... ඔයාට මන් ඇයි එහෙම කලේ කියලා කවදහරි තේරෙයි...."
"...................................."
කෑ ගහලා ඇඩුවේ නැතත්....... යනකල් එනකල් මගේ ඇස් වලින් කදුලු බින්දුව බින්දුව හරි හෙමීට පහලට රූටලා යද්දී..... හොස්පිටල් එකෙදී අල්ලගත්තු මගේ අත..... එක තප්පරේකටවත් එයා අතෑරියේ නෑ........
මලගෙදර වැඩටික මාවත් එක්ක ගිහින් හැමදේම එයා කවුරුත් නැතුවම කලා..... එයා මේ දේවල් දන්නෙ කොහොමද කියලා වෙලාවකට පුදුම හිතුනත්.... ඒක අහන්න මට සිහියක් තිබුනේ නෑ..... එයාගෙත් එක්ක මම හිටියත්..... හැම දේම එයා තනියමම කලා වගේ..... මං බලන් හිටියා විතරක් වුනා....
හැමදේම කරපු එයා....... මං වෙනුවෙන් මගේ නෑදෑයින්ටත් කතා කරලා කිව්වා..... ඒත් අම්මට කිව්වෙ නෑ.....
නෑදෑයෝ කිව්වට කිසිම කෙනෙක්ව මන් අදුනන්නේ නැති කොට....... මම මුල්ලකට වෙලා ඔහේ බිමක ඉදගෙන හිටියා..... මලගෙදරට බඩු ගෙනත් දාපු එයා මං ගාවින් ඇවිත් බිම වාඩි වෙද්දී....... මේ කරපු උදව් වලට මං කරන්න් ඕනේ කියන්න ඕනේ මොනවද කියලාවත් හිතා ගන්න බැරි වුන මම...... එයා දිහා බලන් ඉදිද්දි එයා මගේ ඔලුව අතගෑවා....
"ආච්චිඅම්මාව පාන්දර දෙක වත් වෙයි ගේනකොට........"
"................................."
"ඔහොම බලන්න එපා අභී..... මේවා මං කරන්න ඕනේ දේවල්....."
"ඔයා කොහොමද ඔච්චර දේවල් දන්නේ....."
"මගේ ආච්චියි සීයයි නැති වෙද්දි..... මට හිටියෙ මං විතරයි.........."
"...................."
"......................"
"මට කියන්න ආච්චිඅම්මාව හම්බවුනේ කොහොමද........"
"මුල ඉදලම කියන්නම්......."
"..................................."
"එක හේතුවක් නිසා මම ඔයාලගෙ පවුලට ගොඩක් නයයි අභී...."
"මොකද්ද...."
"මුලින්ම අහගෙන ඉන්න..... හරිද...."
"................."
"ඔයාගෙ තාත්තා නිසා.... ඉතින් ඔයා නොදන්නවා උනාට මම ගොඩක් කාලෙක ඉදලා........ අසල්වැසියෙක් විදිහට ආච්චිඅම්මාව බලාගන්න ගමන් ඒ නය ගෙව්වා..... ආච්චිඅම්මා දන්නෙත් නෑ....... ඔයා නොදන්නවා උනාට මං ඉන්නේ..... මෙහෙට ගෙවල් දෙකක් එහයින් තියෙන ගෙදර....... අද උදේ එද්දී ආච්චිඅම්මා එලියේ අමාරුවෙන් කහින ගමන් හිටියේ..... ලගට ගිහාමයි දැක්කේ..... ලේ වමනේ ගිහින් තිබ්බා..... මම හොස්පිටල් එක්ක ගියා.... ඒත්......... මට සමාවෙන්න අභී....... මං පරක්කුයි......."
"ස්තූතියි......"
කදුලු පිරිනු ඇස් දෙකෙන් එයා මගේ දිහා බලද්දී...... මම ඒ අත් දෙක අල්ලගෙන ස්තූති කලා.......
"................"
"මෙච්චර කල් දැනගෙන නොදැන කරපු හැම දේටම ස්තූතියි...... අභිමන්‍යු...... මගේ තනියට ඉන්නවට ස්තුතියි......"
"එහෙම කියන්න එපා........... ඔයා හොදින්....."
ඒ එක්කම අභිමන්‍යුට මොකුත් කියන්න හම්බුනෙ නැත්තේ..... දොර ගාවින් එක පාරට ඇතුලට ඇවිත් මාව බදාගෙන අඩන්න පටන්ගත්ත කෙනත් එක්ක......
"අනේ මගේ පුතේ......."
"අම්මා........!?"
___________________________
මම
^_^
Nara
බලන්නකො මේ දරුවාට කියවන්න පොත් ටිකකුයි.... බලන්න ඩ්‍රාමා ටිකකුයි සෙට් වුනානෙ..... සොරි වෙන්ටොනෙ.....
YOU ARE READING
Hanahaki (yizhan) sinhala
Fanfictionපපුව හිර වෙද්දී වේදනාවක් දැනුනත්..... එලියට එන්නේ ලේ තැවරුණු රෝස පාට සකුරා පෙති වෙද්දී..... ඉතින් වේදනා වුනත්...... මන් කොහොමද දෙවියනේ හිනා නොවී අඩන්නේ..... ඒ මන් ආසම මල නේ.....
