කලින් අම්මව බලන්න අයිසීයූ එකට ගිය මං.... මේ පාර වෙන කාමරෙකට ගියා.... ඔව්.... මං ගියේ මෝචරියට..... අපිව එතනට එක්කගෙන ගිය මනුස්සයා.... ට්‍රොලියක් උඩ සුදු රෙද්දකින් වහලා හිටිය මගේ අම්මව පෙන්නුවා.....
අනේ අච්චිඅම්මා වගේම මගේ අම්මත් හරි ලස්සනට නිදාගෙන හිටියා.... හරියට මං දැන් දුක විදලා ඉවරයි කියන්න වගේ.... එයාගේ මූනේ හරි නිදහස් හිනාවක් මට යන්තමට පෙනුනා....
"අභිමන්‍යූ.... දැක්කද.... අම්මා හරි නිදහසේ නිදාගෙන ඉන්නවා.... එයා කවදාවත් මට මතක කාලෙක ඔච්චර සතුටින් නිදාගෙන ඉදලා නෑ..... මැරුනු මිනිස්සු හරි නිදහසේ ඉන්නවාද කොහෙද අභිමන්‍යු.... එහෙම දෙයක් එයාලගෙ මූනු වල ලියවිලා තියෙනවා...."
"................................"
අම්මා දිහා බලාගෙන මං ඔහේ කියවලා හිනා වෙද්දී.... අභිමන්‍යු සද්ද නොකර බලන් හිටියා.... ඒත් එක්කම මනුස්සයෙක් ඇවිත් කිව්වා මගේ අම්මව අන්තිම ගමනට ලෑස්ති කරන්න එක්ක යන්න තියෙනවා කියලා....
"මහත්තයා අපිට දැන් මිනිය අරගෙන යන්න දෙනවද.... හවස් වෙද්දි ලෑස්ති කරන්න තියෙනවා...."
"මාමේ මට පොඩි උදව්වක් කරනවද...."
"කියන්න...."
"දාඩිය නිසා අම්මගේ මූන කලු වෙලා වගේ.... මට මගේ අම්මගේ මූන අතපය ටිකක් පිහ දාන්න රෙදි කෑල්ලකුයි වතුර බේසමකුයි දෙනවද...."
"............................"
සද්ද නොකර හා කියන්න ඒ මනුස්සයා ඔලුව වනද්දී...... මං හිනා වුනා....
ටික වෙලාවකින් ඒ මනුස්සයා.... වතුර බේසමකුයි රෙදි කෑල්ලකුයි ගෙනත් දුන්නා.....
"ඔයාට පරක්කු නෑ නේද මාමේ...."
"නෑ මහත්තයො....."
වතුර බේසමෙන් පොගවලා ගත්තු රෙදි කෑල්ලෙන්.... මං මගේ අම්මගේ මූන අතපය.... හරි හෙමීට පිහ දැම්මා.... හෙමීට පිහ දැම්මේ..... කෙදිරි ගගාම උන්න අම්මට තවත් රිදෙයි කියන බයට..... දැනටමත් මගේ අම්මා සීතල වෙලා.... ගල් වෙලා හිටියත්..... මං අම්මව පිහ දාලා මෝචරියෙ මාමගෙන් පනාවක් ඉල්ලගෙන.... හරි ලස්සනට මගේ අම්මගේ කොන්ඩේ පිරලා එක කරලක් ගෙතුවා.....
යවන්න ලෝබ හිතෙන තරමටම මගේ අම්මා ලස්සන වෙද්දී..... නොයවා බැරි කමට අම්මට යන්නදෙන්න හිත හදාගත්තු මං..... මෝචරියෙ ඇතුලෙම අම්මට දන ගහලා වැන්දේ ගාතාවත් කියලාමයි....
නැගිටිනකොටයි මං දැක්කේ.... මගේ එහා පැත්තෙන් අභිමන්‍යුත් මගේ අම්මට දනගහලා වැදගෙන හිටියා.....
"අභිමන්‍යූ.... අපි අම්මට යන්න දෙමු...."
"ම්ම්...."
"සුබ ගමන් අම්මේ.... මං නිසා වුනු දේට සමා වෙන්න.... කැමති න්ම් තාත්තා ගාවට යන්න.... බප්පා ගාවට ගියත් මං තරහා නෑ.... ආපහු පාරක් සමාව දෙන්න හැම දේටම අම්මේ...."
"අභී ඔයා වැරදි නෑ...."
"නෑ .... මං වැරදි අභිමන්‍යු....."
මෝචරියෙ මාමා අම්මව එක්කගෙන ගනකල් හිටිය අපි දෙන්නා ගෙදර ආවා.... ඔව් අච්චිඅම්මාගේ ගෙදරට.....
ගෙදර ආව මං මුලින්ම කලේ...... මොකුත් සිද්ද නොවුනු ගානට මුලු ගේම තිබ්බ විදිහට අස් කරපු එක.... ඒ අස්සෙන් ආච්චිඅම්මාගේ හැට්ටයක් හම්බවුනු මං.... සෝෆා එකේ එකත් බදාගෙන ගුලි වෙලා ඇඩුවා....
කුස්සියෙන් කෑම සුවදක් ආවා.... ඒ සුවදට තද නින්දක හිටිය මං ගැස්සිලා ඇහැරෙද්දී.... මං හිටියේ ඇද උඩ.... මගේ කොට්ටේ හොදටම තෙත් වෙලා..... මං හීනෙන් අඩලා.....
දෙය්යනේ.... මෙච්චර වෙලා දැක්ක හැම දේම හීනයක්ද කියලා හිතෙද්දී.... මං මෙච්චර ඇඩුවේ.... මගේ අම්මයි ආච්චිඅම්මායි මැරුනයි කියලා හිතුවේ..... ඒ හැම දේම හීනයක්.... කියා ගන්න බැරි සතුටක් හිතට දැනෙද්දී..... ඒ හීනෙන් ඇහැරුනු එක ගැන දෙවියන්ට පින් දුන්න මං.... සතුටටම අඩන්න ගත්ත..... නපුරු හීනේ සිද්ද වෙච්ච හැම දේම අමතක වෙලා යන්න ආච්චිඅම්මාව බදාගෙන හැමදේම කියලා..... බාප්පගේ ඕනම වචනයක් ඉවසගෙන ගෙදර ඉන්න ආපහු හෙටම ගෙදර යනවා කියලා හිතා ගත්තු මං.... කුස්සියට දිව්වේ ජීවත් වෙලා ඉන්න මගේ අච්චිඅම්මාව යන්න එපා කියලා බදා ගන්න....
ගෙදර හැම බඩුවක්ම සාමාන්‍ය විදිහටම තියෙනවා මොකුත් වෙලා නෑ.....
හිනාවකින් කට පුරවගෙන කුස්සියට මං දුවද්දී..... හිනාවෙලා එන මාව දැක්ක අභිමන්‍යු එයා මාත් එක්ක හිනා වුනා..... මගේ හිනාව එකපාරට අතුරු දහන් වෙලා යද්දී.... මගේ ඇස් ලොකු වුනා....
මාගේ එකපාර සිද්ද වෙච්චි වෙනස් වීම දැක්ක අභිමන්‍යු.... කලබල වෙලා මගේ ගාවට එන්න හදද්දී මං එයාව නැවැත්තුවා.......
"න්....නවතින්න.... එන්න එපා.... ල්... ලගට එන්න එපා...."
"අභීහ්....."
එහෙම කිව්ව මං කෙලින්ම දිව්වේ සාලෙට.....
__________________________
මම
^_^
Nara...
අනේ මං ඉතින් ඔයාලගෙන කමෙන්ට් වත් වෝට් වත් ඉල්ලන්නෙ නෑනේ..... ඒත් අදට කියලා යන්නකෝ මේ කතාව ඔයාලට දැනෙන්නේ කොහොමද.... හොදද.... නැද්ද කියලා වත්....
දැනගන්න ආසයි....
VOCÊ ESTÁ LENDO
Hanahaki (yizhan) sinhala
Fanficපපුව හිර වෙද්දී වේදනාවක් දැනුනත්..... එලියට එන්නේ ලේ තැවරුණු රෝස පාට සකුරා පෙති වෙද්දී..... ඉතින් වේදනා වුනත්...... මන් කොහොමද දෙවියනේ හිනා නොවී අඩන්නේ..... ඒ මන් ආසම මල නේ.....
