ගෙදර එනකල් අභිමන්‍යු හිටියෙ ලොකු කල්පනාවක.... එක වචනයක් කතා කලේ නෑ වාහනේදී මාත් එක්ක....
"අභිශේක් අපි ලබන සතියෙම මගේ ප්‍රිමියර් එක කරනවා.... ඒකට හොද ඇදුමක් ඩිසයින් කරන්න.... ඔයාගේ පලවෙනි නිර්මානේ...."
අපි ගේ ඇතුලට එනකොට අභිමන්‍යු හෙන ගහන්නා වගේ ලබන සතියේ ප්‍රිමියර් එක කියලා කිව්වා....
"අභී තාම මං ෆයිනල් එක ලියලා ගෙට ගොඩ උනා විතරයි... මං කොහොමද.... අනිත් එක රිසාල්ට් එක මොනව වෙයිද දන්නෙත් නෑ...."
"ඔයා මොන රිසාල්ට් එක ගත්තත් මගේ ආර්ටිස්ට් ඔයා ඒක වෙනසක් නෑ.... අනිත් එක මට මේවා තව පස්සට දන්න කාලයක් නෑ...."
"අනේ මන්ද.... මට ඔයාව තෙරෙන්නේ නෑ...."
එහෙම කිව්ව මං බෑග් එකත් තියලා... ගැලරි රූම් එකට ආවේ එක්සෑම් එක නිසා බලන්න බැරි වුනු මගේ තාත්තාගේ ෆොටෝස් බලන්න.....
ඒ ගියපු මං දැක්කේ අද උදේ අපි දෙන්නා ගහපු ෆොටෝ එක දැනටමත් වෝල් එකේ අලවලා....
ඒක එච්චර ඉක්මනට හාඩ්කොපි එකකට ගත්තේ කොහොමද කියලා මට හිතාගන්න බැරි වුනා.... අනේ මන්දා මට අභී කියන්නේ කියවලා ඉවර කරන්න බැරි සුරංගනා කතාවක් වගේ.... එයා ගාව තියෙන්නේ පුදුමයන්ම විතරයි....
"අභී...!! අභී....!!"
මං අභීට කතා කලා....
"ඇයි අභී කෑ ගහන්නේ...."
"අපි උදේ ගහපු ෆොටෝ එකේ හාඩ්කොපි එකක් මෙච්චර ඉක්මනට ගත්තෙ කොහොමද...."
"මං ගෙදරමයි හාඩ්කොපි ගන්නේ....."
"මෙහෙ කොහෙද...."
"ඔය එහා පැත්තෙ තියෙන අනිත් කර්ටන් එක ඇරලා... එතන දොරෙන් ඇතුලට යන්න...."
මගෙ ඇස් දෙකම ලොකු කරගෙන මං අභී දිහා බැලුවා....
"ඇයි දැන් ඔහොම බලන්නේ... "
"එතකොට මේ කර්ටන් එකට එහා පැත්තේ තියෙන්නේ ජනේලයක් නෙවෙයිද.... තව කාමරයක්ද...."
"ම්ම්...."
"එතකොට මේ කාමරේට ජනෙල් නැද්ද...."
"ම්හ්...."
"අභී මේ කාමරේ මට පෙනුනේ නැති තව මොන මොනවද තියෙන්නේ...."
"ඒ කිව්වේ....?"
YOU ARE READING
Hanahaki (yizhan) sinhala
Fanfictionපපුව හිර වෙද්දී වේදනාවක් දැනුනත්..... එලියට එන්නේ ලේ තැවරුණු රෝස පාට සකුරා පෙති වෙද්දී..... ඉතින් වේදනා වුනත්...... මන් කොහොමද දෙවියනේ හිනා නොවී අඩන්නේ..... ඒ මන් ආසම මල නේ.....
