"ස්...සුදු පුතා..."
"..... අම්මාහ්.....?"
ඒ ඇවිත් හිටියෙ අම්මා.... කැම්පස් එකෙ කන්ටිමටම ඇවිත් හිටියේ මගෙ අම්මා....දන්නවද මට සතුටු හිතුනා.... අනේ මගෙ අම්මා ආවනෙ කියලා හිතුනා.... එත් ඒ සතුට දැනුනෙ ටික වෙලාවයි..... අම්මා මෙ අවිත් ඉන්නෙ හොර ගමනක් කියලා දැනුනාම..... මට අම්මාගෙ ආදරේ කියන්නෙ ලොකෙට හොරෙන් ලබා ගන්න වෙන දෙයක් කියලා මතක් වුනාම.....මම ආස වුනාත් මම ආදරෙයි අම්මෙ කියලා බදා ගන්න..... එ වචන එ හිත රිද්දන බව මතක් වුනාම..... මගෙ හිත කිව්වෙම.... අම්මගෙන් ඈත් වෙයන් උබ අම්මට රිද්දනවා කියලා....
"ඇයි ඔයා මෙහෙ ආවෙ....?"
"අම්මා පුතාට කවන්නද....?"
"කරුනාකරලා ආපහු එන්න එපා...."
"අම්මට සමා වෙන්න රත්තරනෙ.... අම්මා හැමදෙම ඉක්මනට හරි ගස්සන්නම්...... පොඩ්ඩක් ඉවසපන් පුතේ...."
මට සමාවෙන්න අම්මෙ.... එත් ඔයාට දැන් මාව අතාරින්න කාලෙ ඇවිත්.....
තවත් ඉවසන්න බැරි උනු මම.... සද්දෙට පුටුව පස්සට කරලා නැගිටලා කෑ ගැහුවා...
"කියන දේ තෙරෙන්නෙ නැද්ද.... එපා කියන්නෙ එපා නිසා.... මට අම්මෙක් ඔනෙ නෑ...."
මගේ වචන නිසා එ ඇස් අස්සෙ දිලිසෙන කදුලු කැට හෙමීට කම්මුල් වලින් පහලට ගලද්දි..... දුක් දුන්නෙ ලජ්ජා කලේ අම්මාව නේද කියලා මතක් වෙද්දී..... ලේසියකට කදුලක් නොඑන ඇස්..... අඩන්න හැදුවා..... මගෙ කදුලු පෙන්නන්න බැරි කමට හැමෝගෙම ඉස්සරහා අම්මාව දාලා මම එලියට ඇවිත් බලන් හිටියා.....
ටික වෙලාවක් වට පිට බල බල මාව හොයපු අම්මා යන්න ගියා.....
"ආය එන්න එපා අම්මේ....."
ආපහු එන බව දැනගෙනත් මම කියපු දේ ඇහුනේ නැති බව දැනගෙනත්.....මම මගෙ හිතෙ දුක කදුලු එක්ක වචන කලා....
ඈත යන අම්මා දිහා බලාගෙන පත්තක තිබුනු බංකුවක ඉදගෙන බලාගෙන හිටියේ..... පුංචි කාලෙ ඉදන්ම වුනු හැමදෙයක්ම හීනයක් වුනා නම් කියලා හිතන ගමන්......
"අහ්..... මෙක ගන්න...."
ඒ එයා....මටම විතරක් හිනාවෙන කොල්ලා.....
"ස්තුතියි...."
"ප්‍රශ්නෙකද?..."
"ම්ම්...."
"අම්මාට ගොඩක් ආදරෙයි නේද.....?"
"............"
"මම දන්නවා ඔයාට එකට හෙතුවක් ඇති.... සාධාරණ එකක්...."
"..............."
"අභිශේක් නේද....?"
"................."
"මම යන්නම්....."
"ඔයා.....?"
"................"
නම වෙනුවට හිනාවකින් උත්තර දුන්නු එයා දුවගෙන කැන්ටිමට ගියා.....
එයා දීපු කිරි පැකට් එකත් අරගෙන මම ලෙක්චර් හෝල් එකට ගියා.....
.
.
.
.
.
.
.
.
.
හෝල් එකට ගිය මට දැනුනා මම කියපු වචන ටිකක් නිසා මාව නොදන්න ගොඩක් අය මට එක එක කතා හදලා තිබුනා.... මන් දිනා බලාගෙන රහසින් කුටුකුටු ගෑවා.... සමහරු කින්ඩියට හිනා වුනා.... තව සමහරු අනුකම්පාවෙන් හිනා වුනා..... තව ටිකක් ඉවසමු කියලා මන් මගෙ හිතටම තරවටු කලා....
ලෙක්චර් හෝල් එකෙ අන්තිම පේලියේ කෙලවර පුටුව..... එ මගෙ තැන.....
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
පැය ගානකට පස්සෙ කැම්පස් එකෙන් එලියට ආව මම හැමදෙම අමතක කරලා දාන්න හිතාගෙන පැය බාගයක් විතර ගමන පයින්ම ගෝල්ෆේස් එකට ගියා.....
එතන කන්ඩියක් උඩ ඉදගෙන ඈත මුහුද දිහා බලාගෙන හිටියා.... සිහිය යථාර්තයෙන් පිට පනින තරමට හිතට සැහැල්ලුවක් දැනෙනවා..... ඈත මුහුදෙ අල්ලන්න බැරි තරම් දුරක තියෙන ක්ශිතිජය දිහා ඇස්පිය ගහන්නෙ නතුව බලන් වුන්නු මගෙ ඇස් එක මොහොතකට පුංචි පවුලක් උදුරලා ගත්තා....
පුංචි කොලු පැටියෙක් තාත්තාගෙ කර උඩ ඉදන් බිමට බහින්න බයෙ අඩ අඩා වුන්නා.... එ තාත්තා පුතාගෙ බය නැති කරන්න නොකරපු දෙයක් නෑ.....
පුංචි පුතාවත් කරේ තියාගෙනම
තාත්තා මුහුදු රැල්ල ඉස්සරහ දන ගහගෙන දරුවගෙ අතේ මුහුදු වතුර ගෑව්වා....
කරන්න පුලුවන් හැමදේම කරලා කරලා පොඩි දරුවගේ බය නැති කලා..... ටික වෙලාවකට කලින් මුහුදු රැල්ලට බය වෙලා කෑ ගගහා අඩපු කොල්ලා..... දැන් සතුටට කෑගගහා හිනා වුනා.....
අනේ මටත් තාත්තෙක් උන්නා නම් මාත් මුහුදට ආදරේ කරන්න තිබුනා.... ඔව් මමත් මුහුදට බයයි.....දන්න කාලෙ ඉදලාම මුහුද කියන්නෙ මගෙ තාත්තාව මගේ ලගට එන්න බරි කරපු තැන..... තාත්තා ඉල්ලලා අඩපු හැමදාකම මාව මෙතනට එක්කගෙන ආපු අම්මා කිව්වේ...
.
"පේනවද අර අහසයි පොලොවයි එකතු වෙලා තියෙන තැන එතන තමයි තාත්තා ඉන්නේ..... එයාට එන්න බැහැනෙ ගොඩක් දුරයිනෙ....."
අම්මා එහෙම කියද්දි සද්ද නොකර හිටියා නම් ගොඩක් දේවල් වෙනස් වෙන්න තිබුනා.....
"ඉතිං අම්මෙ එතන දුල නෑනේ... අපිත පේනවනේ.....තාත්තිට කෑගහල ඉන්න කියන්නම් එක ඇහිලා තාත්ති ගෙදල එයි..."
"..............................."
හැමදාකම ඔය ප්‍රශ්න ඉස්සරහ අම්මා නිහඩ වෙලා හිටියා කියලා දැනෙද්දී මම පරක්කුයි....
පහු කාලෙක දෙයක් තේරුම් යද්දි මේ ලෝකෙ මම බයම තැන මුහුද වුනා.... මුහුදෙ සද්දෙ ඇහෙන මානෙකට එද්දි කෑගහලා අඩුවා....ඉතින්තවත් ලොකු වෙද්දී තවත් වෙනස්කම් වෙලා.... දැන් තනිකම දැනෙන, අතීතය වෙනස් කරන්න හිතෙන, තාත්තාව ඕනම වෙන වෙලාවල් වලට මුහුද බලන්න ආවා..... ඇත්තටම මම ආවෙ අහසයි පොලොවයි එකතු කරන මගෙ අප්පච්චිට එන්න බැරි කරපු සක්වලගල බලන්න....
"හිතුවට වඩා එකට දුර වැඩියි අම්මේ...."
කල්පනා ලෝකෙක තනි වුනා.... ඉර බහිනවා වත් නොදැනිලා තියෙනකොට මුහුද බලන්න ආපු ගොඩක් අය ආපහු ගිහින් හිටියා....
පරක්කුයි වැඩට යන්න පරක්කුයි....
මම දුවගෙන ගිහින් බස් එකකට නැග්ගා....
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"අනේ සොරි අයියේ පරක්කු වුනා...."
"අහ්... මෙ මල්ලිය මෙහෙත් වැඩද...?"
"..........."
أنت تقرأ
Hanahaki (yizhan) sinhala
أدب الهواةපපුව හිර වෙද්දී වේදනාවක් දැනුනත්..... එලියට එන්නේ ලේ තැවරුණු රෝස පාට සකුරා පෙති වෙද්දී..... ඉතින් වේදනා වුනත්...... මන් කොහොමද දෙවියනේ හිනා නොවී අඩන්නේ..... ඒ මන් ආසම මල නේ.....
