Chapter 6

286 74 107
                                    

චන්ද්‍රාලෝකයෙන් කායා මාළිගය නැහැවී ගිහින්! හැමදාමත් වගේ ඔමේගා සොක්ජින් දිගු ආලින්දය ඇරඹෙන ස්තානයෙහි නැවතී තම උතුමාණන් දෙස බලා සිටියා!

සිනිදු සේද සමඟ කිසිදු හෝ ශබ්දයක් නොනැගෙන්න නිරුවත් දෙපා සන්සුන්ව දැව පොළොව මත බර කරමින් ඇවිද යන රාජකීය ඔමේගාවා දෙස බලා සිටි ඔමේගා සොක්ජින්ගේ මුව සිනහවකින් වැසීගියේ දිගු ආලින්දය පුරා ඇදී ගිය එක් කටහඩක් නිසා!

මව්නී!!

යුන්හා!

හම් පාවහන් යුගලක් දැව පොලව මත නොසන්සුන් අයුරින් ස්පර්ශවන ශබ්දය සමගම ඉදිරියට ඇදෙමින් සිටි රාජකීය ඔමේගාවා නැවතුනේ ඔහුව උණුසුම් අයෙකුගේ වැලදගැනීමකට හසු උනු නිසා!

යුන්හා! මගේ දරුවෝ නුඹ ඇවිත්!

තමාව පිටුපසින් වැළදගත් දරුවව ඉදිරියට ඇදගන්න අතරතුර රාජකීය ඔමේගාවා පැවසුවේ ඔහුගේ උස මට්ටමට පහත්ව ඒ පුංචි සිරුර ඔහුගේ උනුහුමට ඇදගන්න ගමන්!

සුමානයක වීදි සංචාරයෙන් පසුව මා මුලින්ම සොයා ආවේ මව් වයි! තවම නෑ මෑණියන් හෝ මුණගැසුනේ!

කුසින් වැඩූ මව්ටත් වඩා තමාට ආලය කරන තම එකම නැගණියගේ පුත් කුමරු ඔමේගා යුන්හාගේ වදන් හමුවේ රාජකීය ඔමේගාවා සිනහසුනා!

එසේනම් ඔබ මා වෙත පිරිණමන එම ආලයට මා ගෙවීමක් සිදු කලයුතු නොවේද හා?

පුංචි ඔමේගාවගේ කම්මුල් පිරිමදින ගමන් ඇසූ ඔහුගේ අත් අතර ඊලග මොහොතේ පුංචි ඔමේගාවා සිරවී සිටියා!

අත් අතර වූ පුංචි ඔමේගාවා සමගම ආලින්දය පුරාවටම කැරකෙමින් ඔමේගාවා සතුටු වෙද්දි ආලින්දයෙහි වූ ගල් කණුවකට මුවා වුණු රක්ත දෑසක් මේ දෙස බලා සිටියා!

𝙱𝙻𝚄𝙴 𝙼𝙾𝙾𝙽 (Jikook)Donde viven las historias. Descúbrelo ahora