The Aromantic Girl

Chapter 13

"Ano nga ulit mga ingredients ng chocolate cupcake, Sensei?" tanong ko dito habang may tulak tulak na cart at nililibot ang tingin sa mga patasan ng harina at iba pa.

"We have a salt, sugar, butter, baking powder and baking soda in our house so you don't have to buy it. What we need is vanilla and hershey extra dark cocoa."

Napakagat ako sa labi. "Okay lang ba talaga na gamitin ko yung ibang ingredients sa bahay niyo?"

Tumango siya bilang sagot. "Besides we're the one who will gonna eat it." rason niya.

Napanguso ako. "Pa thank you ko sa 'yo yun e!" napabuntong hininga ako. "Pero sige, wala rin akong pera, e. Pero pag ka sahod ko talaga, cake na ang gagawin ko!" pursigidong saad ko.

Tumaas ang sulok ng labi niya. "You can't even mold a perfect shape of cupcake." pang-aasar nito.

Mas lalong humaba ang nguso ko. Alam ko, antanga ko talaga kasi may muffin liner na pero parang nilindol pa rin ng magnitude 9.8 ang gawa ko. But rather than that, wala ng problema! Masarap ang gawa ko! Medyo may kulang lang kahit sinunod ko na ang sinabi ni Sensei. Basta may kulang talaga. Sa asukal siguro?

Napakurap ako ng walang habas na nilagay ni Remrem ang dalawang litro ng coke, limang tupperware ng ice cream, apat na naglalakihang junk food, anim na plastic ng gummy bears at isang plastic ng oreo blackpink sa cart ko.

Mabilis kong binitawan ang cart bago umiling kay Remrem. "Hindi ako ang magbabayad niyan!" opensa ko.

Remrem chuckled. "Of yours you're not. Hillux will pay for this." she said sweetly and gaze at him. Nag beautiful eyes ito.

Sensei sighed and nodded. "But lessen the junk food. Just get one and I'll pay for this." galanteng saad ng lalaki.

Mabilis siyang sinunod ni Remrem at tuwang tuwa na tumakbo bitbit ang limang malalaking junkfood pabalik sa pinagpapatasan nito kanina.

Me? I was left stunned. Napakurap ako at napanganga kay Sensei. "Pwede ba kita maging ninong?"

I was so wrong na napag-isipan ko na mukhang pera si Cash the first time I heard his name. Kaya pala Cash ang name niya dahil mapera siya!

He shook his head while smiling. "You're insane."

After a couple of minutes nasa kotse na ulit kami, papunta na sa bahay ni Sensei. The whole ride went fine. Nag jamming lang kami ni Remrem and God, she has an angelic voice. She's truly a lovely human being. We easily cope up with each other and we easily made a bond as if we knew each other for a long time ago. Sobrang gaan talaga ng loob ko sa kanya. Maybe because she's so pure and innocent.

Nakangiti akong lumabas sa kotse ni Sensei. Mabilis kong ginala ng paningin ko sa harap ng bahay nina Sensei at ang masasabi ko lang ay . . . wow. Their house were eye pleasing. Hindi ganoon kagarbo. Simple lang pero may dating.

"Let's go inside!" at hinila na nga ako ni Remrem papasok sa bahay.

Kahit pagpasok ko sa loob ay manghang mangha pa rin ako at tila nabubusog ng paligid ang mga mata ko. Minimalist lang ang style ng loob ng bahay nila. Napaka cozy and fresh sa feeling. Sobrang layo sa bahay namin na walang buhay.

"Lux!" masayang bati ni Tita Amor kay Remrem paglabas niya ng kusina. The two hugged each other as if they never seen each other for a long time.

Napangiti ako habang pinagmamasdan sila. They look lovely.

Binalingan ako ng tingin ni Remrem bago ako hinila papalapit kay Tita Amor.

"Mommy, this is Ate Blaire!" pagpapakilala ni Remrem sa 'kin.