Bölüm 62

307 21 2
                                    

5 YIL SONRA

ADA ASENA ÇINAR

Kötü bir kabustan,yanaklarımdan öpülerek uyandırılmıştım.Gözlerimi açtığımda,biricik kızım ve kocamın sevgi dolu gözleriyle karşılaşmıştım.

-Annecim, günaydın.

-Günaydın güzel kızım,neden erkencisin bakalım?

-Günaydın güzelim.

-Günaydın canım.

-Canını yerim senin.

Kızımız Güneş'in kıkırdamasıyla ona döndük.

-gdgdbd Annecim babam kendini mi yiyecek ?

İlk başta ne dediğini anlamamıştık,anladığımızda biz de gülmeye başladık.Sonra Göktuğ Güneş'e doğru yürüyüp gıdıklamaya başladı.

-Kendimi değil,seni yiyeceğim.

Güneş,kahkahalarının arasından benden yardım istiyordu.

-Annecim,yardım et.Babacım beni yiyecek.

-Geldim kızım.

-Göktuğ ile Güneş'in arasın girip,Güneş'i kurtarmıştım.Güneş odadan koşarak çıkarken, Göktuğ'un tutsağı ben olmuştum.
Ben yatakta sırt üstü dururken,Göktuğ ise üzerimde şınav pozisyonu almıştı.

-Seni kim kurtaracak bakalım?

-Ben kendim kurtulamazmıyım sanki.

-Bana zarar vermeden kurtulman imkansız ve sen bana kıyamazsın.😉

-Öyle mi?

-Öyle.

Yüzünde,kendinden emin bir ifade vardı ve ben bu ifadeye az sonra un ufak edecektim.
Yavaş yavaş Göktuğ'a uzanıyordum,
gözlerim de gözleri ve dudakları arasında gidip geliyordu.Dudaklarına baktığımı farkedince,o da dudaklarıma bakmaya başlamıştı ve konuşmadan soyutlanmıştı.Dudaklarımız neredeyse birbirine değecekken,yana doğru kaymıştım.Yana doğru kaymamla Göktuğ'un koluna çarpmış ve onu da yatağa yüz üstü düşürmüştüm.
Yüzümdeki gülümsemeyle ayağa kalkacakken,bileğimden tutulup yatağa geri çekilmiştim.Sanırım erken sevinmiştim,çünkü Göktuğ aynı şekilde beni kıskacına almıştı.

-Sana,benden kaçabileceğini düşündüren
sana olan zaafım galiba.
Ama ben senin bu zaafımla oynamalarını
artık yemiyorum güzelim.

-Hadi ya,sanırım sen de benim gibi iyi bir oyuncu olmaya başladın.

-Senle yata kalka,sana benziyorum gülüm.
Keşke sen de bana benzesen.

-Ne gibi?

-Hep ilk ataklar benden geliyor,elini ilk ben tutuyorum,ben öpüyorum..

Şuna bak bir de haklıymış gibi konuşuyordu,sanki ilk atağın benden gelmesine fırsat veriyor da.Konuşmaya devam ederken onu öpmüştüm.İlk başta şaşkınlıktan bir tepki vermese de sonradan karşılık vermeye başlamıştı ki bu uzun sürmemişti.Kapının açılmasıyla Göktuğ'u üstümden atmıştım.

-Annecim,ne yapıyorsunuz?

-Sen kaçınca baban bu sefer beni gıdıklamaya başladı.

-O zaman ben de seni kurtarayım.

-İkinizi beraber gıdıklayayım da görün.

-Kaç kızım,kaç.

-Sen de kaç annecim.

Güneş salona koşarken ben de lavaboya kosmuştum,kapıyı kaptamadan Göktuğ içeri girmişti.

-Nerede kalmıştık?

KİMSİN SENHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin