Druga połowa mnie

Rozdział XXIV

Mój instagram: 1fal.ka1

 - Witam cię Cristino.

Odezwał się głos za mną. Przerażona, że to znowu ta czarna postać, ustałam jak słup i nie wiedziałam co zrobić. Nie pamiętałam jaki głos miał ten ktoś. 

- Spokojnie nic ci nie zrobię. Jestem tu, by ci pomóc i się tobą zaopiekować, gdy tak stwierdzę.

(Co? Gdy tak stwierdzi? O co chodzi? Gdzie ja jestem?)

Odwróciłam się powoli, a wtedy ujrzałam jakąś osobę. To był mężczyzna z małym, okrągłym brzuszkiem o miodowej oraz błyszczącej skórze, białej gęstej, marchewkowej brodzie, bez włosów i niebieskimi oczami. Ubrany był w tak bialusieńką szatę, że nawet śnieg nie jest tak biały jak ten ubiór. Na obojczyku wyróżniał się wielki, złoty krążek przypięty do odzieży.

- Kim jesteś?

- Jestem sędzią. To co tu widzisz to mój świat. Tu jest wszystko, jedzenie, zwierzęta, woda inaczej mówiąc raj. Oczywiście wiem, że na waszej planecie o nazwie ,,Ziemia'' macie to samo, a nawet więcej, ale u was jest wiele okropnych ludzi... Tyle tam jest morderstw, przemocy i kłamstw, że nie chcę na to patrzeć. Wiesz co? Najbardziej jest mi szkoda tych miłych, pomocnych, lojalnych i wiele by można wymieniać tych dobrych cech. Muszą oni żyć w tym okropnym społeczeństwie. Nawet żadnych plusów za to nie mają i często nie dają rady... Dlatego tu jestem... Rozumiesz?

- Przepraszam, ale nie za bardzo. Mam rozumieć, że osoby, które zaczynają nie dawać sobie rady tak samo upadają w pewnym momencie jak ja i ich bierzesz na rozmowę?

Ten ktoś zaczął się śmiać w niebo głosy.

- Hahahah niee to nie jest moja rola choć po części też to robię. Jestem tu dla osób, które się poddały i nie dały radę żyć na tym świecie. Czy teraz rozumiesz?

Zdziwiona spojrzałam na niego.

- Tak już rozumiem, ale... Przecież ja żyję to czemu tu jestem?

Nie świadoma niczego na spokojnie uśmiechnięta usiadłam na miękkiej trawie, która była wokół nas. Persona rozmawiająca ze mną zrobiła to samo. 

- Słonko, ale ty przecież nie żyjesz...