Druga połowa mnie

Rozdział XVI

Mój instagram: 1fal.ka1

- Cieszy mnie to, że panienka czuje się już lepiej.

Uśmiechnął się i usiadł obok mnie. Gdy to zrobił poczułam natychmiastowe ciepło bijące od niego. 

(Z każdą chwilą spędzoną z nim, czuję się zawstydzona. Czemu on jest tak blisko? Nie rozumiem  dlaczego, bo podobał mi się Filip... Tylko właśnie podobał czy podoba nadal? Nie wiem co do niego czuję. To wszystko zaczęło mi się komplikować. Nie rozumiem dlaczego Dawid tak mnie przyciąga do siebie, przecież go nawet nie znam. Ma coś takiego w sobie, że nie chcę go opuścić, jakby jakaś siła nas do siebie ciągnęła. Przez te całe sytuacje już pewnie postradałam myśli to nie możliwe)

- Coś się stało? Jesteś strasznie zamyślona dzisiejszego dnia. Czyżby to przez wizytę twojej mamy?

- Nie to nie przez nią po prostu... Jedna rzecz ciągle chodzi mi po głowie...

- Chcesz się nią ze mną podzielić?

Nie wiedziałam co mu odpowiedzieć. Przez głowę od razu pojawiło mi się mnóstwo myśli, które chciałabym mu powiedzieć, ale wiedziałam, że nie mogę.

( Co ja mu mam teraz powiedzieć?  Od czego miałabym zacząć? Co mam mu powiedzieć?!)

- No...nie wiem... Znaczy... Nie wiem ciężkie to jest dla mnie... 

- Spokojnie nie musisz się stresować to twój wybór, a ja go uszanuję.

Spojrzałam na niego, a on tylko się uśmiechnął. Jego spokój był tak wspaniały, było jak piękne, puszyste piórko, które powoli opada na ziemię przykrytą trawą i kwiatami. Po chwili wróciłam na ziemię z swojego wyobrażenia już uspokojona i gotowa zadać mu jedno, jedyne pytanie.

- Czy miałeś kiedyś tak, że byłeś związany z kimś, ale nigdy tej osoby nie znałeś?

-...Ja... Tak... Miałem...

<------------------------------->

I jak kochani, co tam u was?

Zrobię małą reklamę, bo nie wiem co napisać. 

Wiecie, że piszę jeszcze wiersze i opisuję sny? Zapraszam was do moich innych dzieł, a jeśli ktoś zna kogoś z zagranicy również piszę wersję po angielsku☺️💚

Adios 💚💚