Ömer: Yanına gelmek istiyorum.
Dedim. Aramıştım ve konuşuyorduk.
Berk: Ömer, uykumun içine sıçtın. Affedersin ama böyle.
Ömer: Bak geceye kadar durmayacağım, lütfen ya hadi buluşalım.
Berk: İyi tamam. Bir saat bile bensiz duramıyorsun ya. Artık nasıl aklını başından aldıysam.
Dediğine güldüm. Manyaktı ya.
Ömer: Fena fena. Neyse yarım saate geçen gittiğimiz sahilde buluşalım. Öpüyorum seni yavrum. Dikkatli gel.
Berk: Uzaktan öpme gelince öp.
Dedi ve telefonu kapattı. Az önce yaşadığım ölüm gibi 10 dakikayı bile bana unutturmuştu 2 dakikada. Ayağa kalktım ve üstümü değiştirdim. Saçımı başımı da düzeltip parfüm sıktım. Benim miniği de kucağıma aldım ve dışarı çıkıp yürümeye başladım.
Sahile geldiğimde Kızıl'ın geldiğini ve kayalıklarda oturduğunu gördüm. Arkasından yaklaştım ve kediyi omzuna koydum. "Aa Ömer, bu ne?" dedi şaşırarak. "Bebeğimiz. Söz vermiştim bak getirdim." dediğimde gülümsedi ve kucağına aldı. "Ömer ben bunu yerim bu çok tatlı. Baksana minicik." dedi ve bana baktı.
Gözleri dolmuştu. Elimi yanağına koydum ve etrafa baktıktan sonra alnına öpücük bıraktım. "Adını ne koyalım canımın içi? Ne istersin?" dediğimde gülümsedi ve omuz silkti. "Bilemedim ki şimdi. Off çok zor bir soru." dedi telaşla. "Sakin canım. Buluruz illaki endişelenme sen." Kedi kucağında uyuklamaya başladığında onu izliyordu.
En son buraya geldiğimizdeki halini unutmamıştım. Canı sıkkındı, üstelik dün de içmişti ve morali iyi değildi. "Berk, biraz konuşalım mı?" dediğimde bakışlarını kediden çekti bana baktı. "Konuşalım Ömer de ne hakkında?" "Sen, senin hakkında." Anlamayarak bana baktı ve "ben mi? Ne oldu ki?" diye sordu. "Canın sıkkın bu aralar. Farkındayım ve bir sakıncası yoksa öğrenmek istiyorum." dediğimde yüzü düştü ve kafasını denize doğru çevirdi. "Bak birtanem anlatmak istemiyorsan anlarım ama yine de içine atma. Konuş benimle, belki çözebiliriz." dediğimde güldü ve bana döndü. "Pek çözülesi değil Ömer." derin bir nefes aldı ve konuşmaya başladı.
"Annemle babam boşanmaya karar vermişler ve ben bunu mahkemeye 2 hafta kala öğreniyorum." dedi ve dolan gözlerini kaçırdı. "Zaten ikisi de hayatımda doğru düzgün yok. Babam hep başka şehirde, başka ülkede. Annem desen her gün otelde, işlerin başında. Sanki ben yokmuşum gibi hayatlarını yaşıyorlar Ömer. Şimdi boşandıklarını son dakika öğreniyorum." Ağlamaya başlamıştı ve cidden çok üzülüyordum şuan. "Tamam belki yıllardır ayrı gibiler ama en azından evlilerdi, ne biliyim hala aile gibi hissediyordum biraz da olsa. Şimdi tamamen ayrılacaklar tamamen." dediğinde dayanamayarak yaklaştım ve sarıldım.
🤧💙❤
