My Unrequited Love

Forty

Forty

Axel Morata, as I am watching the diamond engagement ring he gave me hindi pa din ako makapaniwala sa lahat. Walang tamang salita ang makakapagsabi sa totoong nararamdaman ko ngayon. I am so happy na kung sakaling kukunin ako ng panginoon ngayon ay willing akong sumama sa kanya.

As I reminisce about my teenage years with him, he was just this cold seatmate, a varsity player and a womanizer. Nothing special! Kaya hindi ko alam kung bakit nahuhumaling ako sa kanya noon. Kung tama ang alaala ko, he didn't give me a special treatment back then. Yung mga nagawa niya noon sa akin ay hindi ko masyadong ginawan ng meaning, because I know that's he's a womanizer, a heartthrob, kaya alam kong normal lang sa kanya ang mga kinikilos niya. Hindi ko alam kung paano, kailan at bakit nahuhumaling ang bata kong puso sa kanya noon. Ganoon ba dapat? Kailangan ba talagang walang rason? Walang eksplenasyon kapag kusang ipinakilala na sayo ang para sayo?

They say true love is hard to find. Is this why even if he leave me, hindi parin ako nakawala sa pagmamahal ko sa kanya? Patuloy paring nangangarap ang puso kong babalik siya at magkikita kami, kahit ilang beses kong sinabihan ang sarili kong tama na at huwag ng umasa.

All of my life, I've never been in love, sa kanya lang at siya lang.

I watch him sleeping in front of me right now. I smiled when I caressed his face. His perfect nose, eyes and kissable lips made my heart so crazy. I watch him intently. I can't imagine his life within those dark years without his family, kaya hindi ko rin siya masisi kung sinubukan niyang kitlin ang buhay niya, because If I were on his shoes baka ganoon rin ang ginawa ko. He's strong and I'm so proud of him. I hug him...tightly.

I can't wait to be his family. I can't wait to have children with him. I want him to feel that we have so much love to give him. My perfect family will be his Mom and Dad, my brother will be his brother and me as his wife. I want him to feel protected that despite what happened, there's still light in the dark. At ako ang magbibigay at maglalakad ng ilaw ng iyon para sa kanya.

Tumulo ang luha ko habang niyayakap ko siya ng mahigpit.

"I love you Axel." naramdaman ko ang paghigpit ng yakap niya sa akin. Mukhang gising na siya.

"I love you too always, Riel." he said and kissed my forehead softly. Nanatili kami sa ganoong posisyon ng ilang minuto bago ako mag-desisyon gumalaw ng tuluyan.

"Wala kang pasok? Let's prepare para hindi ka ma-late?" sabi ko. Umiling siya at mas lalong hinigpitan ang yakap sa akin.

"I'm on leave. We're going to your house later. I want to formally ask your hand for marriage to your family." Kaagad nanlaki ang mata ko sa sinabi niya.

"Pero baka mabigla ang mga 'yon? Sa weekend na lang siguro." Sabi ko.

"No! I want to marry you as soon as possible, Riel. I don't want to wake up every morning without you by my side" Napa-awang ang labi ko sa mga sinasabi niya. Seryoso ba siya diyan? Teka! Hindi pa nga kami halos nag-iisang buwan na mag-boyfriend and girlfriend tapos magpapakasal kami agad-agad? Bigla kong nai-imagine ang magiging reaksyon nila Mom. Yeah, for sure they want this to happen since botong-boto sila kay Axel pero hindi pa nga halos isang buwan simula nang manghingi siya ng permission sa kanila na ligawan ako, tapos mamaya kaagad hihingiin niya naman ang kamay ko for marriage? Nagsisi-pasukan sa akin ang mga gulantang na mukha ni Mom, Dad and Calvin dahil sa sasabihin ni Axel.

Napansin siguro ni Axel ang pananahimik ko kaya hinarap niya ako sa kanya.

"Please Riel, let me formally ask them to marry you." Napahinga ako ng malalim na at tumango.

"Okay. I'll call them." sinamaan ko siya ng tingin at nakita ko agad ang pagsilay ng mga ngiti niya dahil sa sinabi ko. "But don't assume na papayag agad si Mom, knowing Mom for sure hindi 'yon papayag na mabilis ang magiging preparation sa kasal. Makikialam 'yon, after all I am her only daughter." Marahan niya akong hinalikan sa aking labi at inayos ang buhok na tumango sa akin.