TURUNCU KAFA (BxBxBxb) +18

⁷⁸

Sonunda ben geld artı olarak size kötü bı haberim var...

Taslakta ki bölümler bitti ve ben bu hafta oldukça zor, yoğun bir dönem geçirdim.

Elbette bircoğunuz'un umrunda olmayacak ki umursayin diye de söylemiyorum

Bir hafta bölüm gelmeyebilir ama merak etmeyin ben arkada deli gibi yazmaya başlayacağım

Belki dört gün belki beş gün sonra de gelebilir, ben size haber ederim yavru kuşlarım

Yıldıza basmayı ve yorum yapmayı unutmayın.

İyi okumalar bebeklerim💗💌💗

⁷⁸

"Güzelim?" diye fısıldayan Ceyhun'la gülmemek için kendimi zor tuttum. Uyku saati gelmişti ve hepimiz odalara çekilmiştik.

"Uyu Ceyhun!" diye fısıldadım bende. Atalay derin bir nefes verirken Barkın fısıltıyla konuştu. "Gelsene yanımıza."

"Olmaz, annem kızar." diyince Atalay "Uyurken yataktan düştü deriz." dedi. Mantıklıydı aslında ama onların böyle kıvranan hallerini görmek istiyordum.

"Olmaz, annem kızar." dedim papağan gibi yeniden. Ceyhun güldü ve "Annenin gönlünü alırız biz, kızmaz. Gel hadi." dedi fısıltıyla.

"Yok, günah." diyince üçü de sessizce kıkırdadı. Esnedim uykumun gelmesiyle. "Ay hadi, uyuyacağım ben. Uyuyun sizde!" diye fısıldadım. Annem yüzünden fısıltıyla konuşuyorduk zaten.

Barkın "Sabır." derken Ceyhun ofladı ve Atalay derin bir nefes verdi. "Kıçımı döneceğim size!" dedim ve dediğimi de yaptım.

Ta ki, bu şeyin tehlikeli olduğunu anlayana kadar. Üçü de götüme bakarken hızla onlara doğru döndüm. "Vazgeçtim."

Barkın güldü. Atalay "Uyuyalım madem. İyi geceler." dedi. Böylece odaya sessizlik hakim olmuştu. Gözlerim kapalıydı ama bilincin açıktı.

Onlar çoktan uykuya geçerlerken ben kıvranıp durdum. Yıllardır yattığım bu yatak bana çok yabancı geliyordu. Gözlerimi açtım ve üçlüye baktım. Onlarsız uyuyamazdım ki ben!

"Pişt!" diye fısıldadım. Eğer uyuyorlarsa rahatsız etmeyecektim. "Geleyim mi kucağınıza?" diye fısıldadım ama ses gelmedi. Ofladım ve kıçımı onlara döndüm.

Bir anda biri belimi kavradı ve hızla beni aşağı çekti. Tam çığlık atacakken bir el ağzıma kapandı. Barkın ve Atalay'ın arasındaydım şuan. Beni aşağı çeken Atalay'dı ve ağzımı kapayan Barkın'dı.

Ceyhun sinsice güldü ve hızla kucağıma geldi. "Uyanık mıydınız?" dedim ağzımdan çekilen elle. Barkın "Sensiz uyuyamıyoruz ki." dedi. Ona baktım ve "Bende." dedim kocaman gülümseyip.

Ceyhun'un boynumu öpmesiyle hızla kafasına vurdum. "Ay! Acıdı!" dedi fısıltıyla. Hemen ardından bir öpücük kondurdum ve "Sapıkça şeyler yok. Uyuyalım." dedim.

Atalay solumdan beni sarmalarken Barkın sağımdan sarmaladı. Ve öyle ki Ceyhun kafasını karnıma koydu ve şimdiki gibi sarıldı. Kocaman gülümsedim bir anda üzerime uyku çökerken.

Gözlerimi kapattım ve zaten çok geçmeden uykuya daldım.

&

Yavaşça esnedim bağıran annemle. Ne oluyordu ya?

"Ben size demedim mi ayrı uyuyacaksınız diye?!"

Aha, sıçtık!

"Damla anne, Güney'i uyandıracaksın." dedi nazik bir sesle Barkın. "Uyansın zaten, şunlara bak! Oğlum siz bir kere ayrı kalmayacak mısınız benim oğlandan?"