TURUNCU KAFA (BxBxBxb) +18

⁹⁵

Selamlarrr

Bahsettiğim gibi bugün bölüm atacağım hemde iki tane

Son dört bölüm kalacak

Gözler yaşlı...

Ah ah...

Bu arada gecenku bölümde hiç yorum yoktu LA NOLMUS SİZE KENDİNİZE GELİN

NERDE BENİM ENERJİK BEBEKLERİM ALOOOO

KUDURUN COSUN CABUK HEMEN

Yıldıza basmayı ve yorum yapmayı unutmayın ballar.

İyi okumalar💗💗💗

⁹⁵

"İşte bu!" diye bağırdım.

Hoca herkesin istediği bölümü dinlemişti. Ve ben bir smaçör olmak istediğimi söylemiştim.

Eğer eski hoca olsaydı, direk smaçör olurdum zaten.

Hepimizin yeteneklerine göre alacağını söylemişti. Ve benim smaçör olmam için, istediği yere zıplamam gerekiyordu.

Bir basketbol potasına.

Ve başarmıştım. Bu işi küçüklükten beri yapıyordum. Evet, elbette yetenekliydim.

Hatta üçlü oraya zıplayağımı düşünmüyordu.

Evet, onlar da gelmişti. Hocayı ikna etmeye çalışsalar da hoca illa oraya zıplamam gerektiğini söylemişti.

Ve şimdi hoca beni alkışlıyordu.

Gülümsedim ve başımı bana şaşkınlıkla bakan üçlüye çevirdim. El salladım tribün'deki üçlüye.

Hoca "İnanılmazsın..." dedi. Başımı Sevgi Hocaya çevirdim. "Teşekkür ederim." dedim tribünde ki üçlü beni bakışlarıyla deşerken.

Bir an olsun gözlerini çekmemişlerdi. Giydiğim şey yüzündendi...

Altımda, kalça aşağımda biten mavi bir şort giymiştim. Üzerimde de beyaz kısa kollu tişört vardı.

Yanıma Mustafa geldi. O da diğer smaçör'dü. Benden uzundu elbette. Buradaki herkes benden uzundu...

Hoca "Aktif diğer smaçör'ümüzsün." dedi. Sevgi Hocaya baktım ve "Teşekkür ederim!" dedim keyifle.

Hoca diğerlerinin yanına gitti. Mustafa abi "Mükkemmelsin resmen." dedi. Ona baktım yeniden. "Teşekkür ederim!" dedim.

Ve herkesin alanı belirlendi. Bazıları bırakıp gitti, bazıları istemediği yere geçti.

"Evet, şimdi beni iyi dinleyin!" diye bağırdı Sevgi Hoca. Kalbim deli gibi atıyordu.

Uzun zaman sonra yeniden buradaydım. Eskiden nefes aldığım, kendimi kaybedip, düşünceleri unuttuğum yerdi. Ama şimdi bu yere ihtiyacım yoktu.

Bakışlarım üçlüye gitti.

Üçlü zaten bana bakıyordu. Üçü de gülümsedi. Ceyhun el sallarken, Barkın öpücük gönderdi. Atalay ise elini ilk kalbine koydu, sonra beni işaret etti.

Evet, artık bu yere ihtiyacım yoktu.

Onlar vardı.

Ve her zaman da olacaklardı.

Hocaya çevirdim başımı. "Amacımız turnuvalara katılmak ve kazanmak. Her yerde anılan bir takım olmak!" diye bağırdı.

Böylece antrenmanlara başlamıştık. Çoğu kişiyle tanışmış, geç saatlere kadar kalmıştık. Ve dağılmadan önce hoca, yemek ısmarlayacağını söylemişti.