Way Back Home ( Completed )

Intro

Unicode

နွေရာသီ​ကျောင်းပိတ်ရက်။

ဒယ်ဂူမြို့​လေးအတွင်းမှာရှိ​နေတဲ့ နှစ်ထပ်တိုက်အပု​လေးဟာ​ဘေးပတ်ပတ်လည်သစ်ပင်ကြီး​တွေအုပ်မိုး​နေတာ​ကြောင့် ​နေအပူဒဏ်ကိုမခံရ။

စိမ်းစိုစိုသစ်ပင်​တွေဟာလဲ တစ်အိမ်လုံးကိုဖုံးအုပ်ထားသလိုဖြစ်​နေတာ​ကြောင့် ကြည့်ရုံနဲ့ပင်​အေးချမ်း​စေနိုင်သည်။ လူနှစ်​ယောက်သာရှိ​နေ​ပေမဲ့ အိမ်​လေးအတွင်းစကားသံတို့ကပြတ်ဆဲသွားသည်မရှိ။
​
နိုးထလာတဲ့မနက်ခင်း​တိုင်းလိုလိုဟာလဲ နေ​​ရောင်ခြည်ကခန္ဓာကိုယ်ကိုထိ​တွေ့လာပြီး ဆက်မအိပ်ဖြစ်​စေရန်ရည်ရွယ်​နေသ​ယောင်။ ​နေတစ်​​ပျောက်တိုးမရ​အောင်သစ်ပင်​တွေဟာပတ်ပတ်လည်ရှိ​နေခဲ့​ပေမဲ့ ဒယ်ဂူသား​လေးရဲ့အ​ပေါ်ထပ်အခန်းကျဥ်း​လေးကို​တော့ ထိုသစ်ပင်​တွေကလုံ​အောင်ဖုံး​ပေးနိုင်စွမ်းမရှိသည်ထင်။

ကျီကျီကြာကြာအော်မြည်​နေတဲ့​ကျေးဌက်​တွေ​ရဲ့ စိတ်​အေးချမ်းစရာဂီတသံတို့ဟာလဲ နေအပူ​ကြောင့်​မောဟိုက်သွားသည်ထင်ပါရဲ့။

အိပ်ယာမှနိုးလာခဲ့ပြီး အ​ပေါ်ထပ်ဝရံတာဆီထွက်လိုက်ရုံနဲ့ သစ်ရွက်​တွေဟာတစ်ပုံတစ်ပင်။ ​ပြောင်စင်​နေ​အောင်ရှင်းရသည်မှာလဲ သူ့အတွက်တစ်​နေ့တာအလုပ်​တွေထဲကပထမဆုံးတစ်ခုပင်။
ဝရံတာမှသစ်ရွက်​အချို့ဖယ်ရှားပြီးသည်နှင့် ကြား​နေကြဖြစ်တဲ့ အဖွား​ရဲ့​အသံဟာလဲတစ်ဆက်ထဲထွက်လာ​တော့မည်။

" ​မြေး​လေး​ရေ .. မနက်စာစားမယ်​လေကွယ် "

​ရေ​အေး​​အေး​တစ်ခွက်လို​အေးမြတဲ့ အဖွားရဲ့အသံကိုကြားရသည်နှင့် ​ပြေးဆင်းခဲ့တဲ့​ခြေလှမ်း​တွေဟာလဲ ငယ်စဥ်ကထဲက ယခုအသက် ၁၆နှစ်အရွယ်​ရောက်သည်အထိ။

မနက်စာစားပွဲဝိုင်း​လေးဟာ ဖွယ်ဖွယ်ရာရာ။

နူးညံ့တဲ့စိတ်ထားရှိတဲ့သူမက အိမ်​​ရှေ့မှဖြတ်သွားတဲ့အသိမိတ်​ဆွေတစ်​ယောက်​ယောက်ကို​တွေ့လိုက်ပြီဆိုတာနဲ့

" လာ အိမ်ထဲဝင် .. မနက်စာဝင်စားသွား​ "

အ​တော်အသင့်ချမ်းသာတဲ့အ​လျှောက် အဆင့်အတန်းမခွဲခြားတဲ့သူမက အသက်အရွယ်မ​ရွေးကိုထိုသို့​ဖော်​​ဖော်​ရွေ​ရွေရှိပြန်တယ်။ ဒါ​ကြောင့်မို့ ဂူဟွာမှာရှိ​တဲ့ထယ်​ယောင်းတို့​မြေးအဖွားဆို လူချစ်လူခင်​ပေါပြီးဂရုတစိုက်ရှိ​ပေးကြသည်။