Way Back Home ( Completed )

31🍂

Unicode

ရက်​ပေါင်းအနည်းငယ်ကြာပြီး သူ့​ခေါင်းမှဒဏ်ရာသက်သာသွားသည့်အခိုက် ဆေးရုံမှဆင်းကာအိမ်တွင်ပြန်​နေခွင့်ရ​တော့သည်။
ထုတ်မ​ပြောဖြစ်​ပေမဲ့ ​ဆေးရုံ​မှာ​နေရသည်ကသူ့အတွက်တအားကိုမွန်းကြပ်လွန်းသည်။

​ဖွားနဲ့ဒေါက်တာအကိုကြီးအပြင် သူမမှတ်မိတဲ့သူငယ်ချင်း​တွေကပါ အမြဲအပြတ်သူ့အနားရှိ​နေ​ပေးလို့သာ သူအဆင်​ပြေ​ပြေ​နေနိုင်ခဲ့တာ။
တစ်ခါတစ်ခါ မူး​ဝေလာခဲ့သည့်ဒဏ်​တွေကိုလဲသူမခံစားနိုင်။

" ထယ်​ယောင်းဒီမှာကြည့် "

" ​ဟာ .. ဒီမှာငါပြ​နေတယ်​လေ "

" မင်းတို့​နောက်မှပြ ငါ့ဟာအရင်ပြလိုက်မယ် "

အိမ်အ​ပေါ်ထပ်ဝရံတာ​လေးဆီ ​လေး​ယောက်သား​တင်ပြင်​​ခွေကာ​ခြေချိတ်ထိုင်​နေကြသည်။
သူအနည်းငယ်စိမ်းသက်​​​နေ​သေးသည့်သူငယ်ချင်း​တွေဟာ လက်ထဲတွင်လဲပစ္စည်းတစ်ခုဆီကိုင်ရင်း အလုအယက်ပြ​နေ​တော့၏။
မနက်ကထဲက​ရောက်လာခဲ့သည့်သူတို့က နေ့ခင်း​ရောက်သည့်တိုင် သူ့အနားရှိ​နေ​​ပေးကြ၏။

" ​ဟေ့​ရောင် အလှည့်မ​ကျော်နဲ့ကွ "

သူ့ဆီ​ရောက်လာတိုင်း ထိုသုံး​ယောက်ကသူတို့နာမည်​တွေ​ထပ်ခါထပ်ခါပြောလာသည်မို့ သူအလွတ်ရ​နေခဲ့ပြီ။

" ဘာဖြစ်လဲ! ​ကျော်​တော့ ဘာဖြစ်လဲ "

မျက်မှန်နဲ့ဟီး​ဂျောင်ဆိုသည့်​ကောင်​လေး​ပြောသည်ကို ဟွာရန်းဆိုသူကလျှာထုတ်​ပြောင်ရင်း မ​ချေမငံပြန်​ပြောလာသည်။

" ဟို .. ကျွန်​တော်တစ်ခုချင်းကြည့်လဲရပါတယ် "

​ခေါင်း​လေးကုတ်ကာ ​ထိုသုံး​ယောက်ကြားထဲယောင်လည်လည်​လေး​ပြောလိုက်​တော့လဲ ငြင်းခုန်​နေသည့်သုံး​ယောက်ကရပ်မသွား။
အဲ့အစား အတိုင်းသား​လေးချထားသည့် သူ့လက်ကိုလက်​မောင်းမှတစ်ဖက်ဆီဖွဖွဆွဲကြကာ သူတို့ယူလာသည့်ပစ္စည်း​တွေကိုပြ​ရင်းရှင်းပြနေသည်ဟာ တစ်​ယောက်တစ်​ပေါက်။

အနည်းငယ်စိမ်းသက်​နေ​သေးသည့်အ​ခြေအ​နေမို့ 'ငါ' ဆိုသည့်အသုံးအနှုန်းအစား သူ့ကိုယ်သူ ကျွန်​တော် ဟူ၍သာသုံး​ပြောသည်။