Way Back Home ( Completed )

27🍂

Unicode

လေးပင်​နေတဲ့​ခြေလှမ်း​တွေကိုအားယူရင်း ​လမ်းမကြီးတစ်​လျှောက်​ပြေးလွှား​နေခဲ့သည်။
ကျန်​နေခဲ့သည့်စက်ဘီး​လေးကိုလဲမယူဖြစ်​တော့။
ဘာကိုမှ​သတိမရနိုင်​တော့ပဲ သူ​ဒီအတိုင်းပြေးထွက်လာမိတာ။

​စိတ်​တွေဟာရှုပ်​ထွေး​နေခဲ့ပြီး ​ခြေဦးတည့်ရာကိုသာ​ပြေးလွှားနေခဲ့မိသည်။
​​မောပန်းလာတဲ့ရင်အစုံကိုလဲလျစ်လျူရှုရင်း၊ နာကျင်လာတဲ့​ခြေ​ထောက်​တွေကိုလဲ ဂရုမပြုမိရင်း ..။

​ခြေခွင်ကာလဲကျမလိုဖြစ်တိုင်းမှာလဲ ရပ်တန့်လိုက်ဖို့စိတ်ကူးမရှိပဲပြေးလွှား​နေမိတာ။
ဘယ်​တွေ​ရောက်​နေခဲ့တာလဲ၊ဘယ်ကိုဆက်သွား​နေမိမလဲသူမ​တွေးချင်။
အလိမ်ညာ​တွေများလွန်းတဲ့ ထိုလူ​တွေနဲ့အ​ဝေးဆုံးဆိုတဲ့​နေရာ​ကိုသာ ​ရောက်ချင်သည်။
သူဦးတည်​နေခဲ့သည်ဟာလဲ အိမ်ပြန်လမ်း​လေးကိုမဟုတ်ပဲ ရှင်းလင်း​နေသည့်ဂူဟွာရပ်ကွက်​လေးတစ်ဖက်ခြမ်းမှ လမ်းက​လေးဆီကို ..။

​​မောဟိုက်​နေသည့်တိုင်၊ ​ခြေအစုံဟာယိုင်လဲ​တော့မည့်တိုင် .. သူဆက်ပြီး​​ထွက်​ပြေးမိ​နေဆဲ။

တိတ်ဆိတ်​နေပြီး တစ်စုံတစ်​​ယောက်မှရှိမ​နေသည့် ထို​နေရာ​ရောက်မှသူ့​ခြေလှမ်း​တွေဟာ အလိုလိုရပ်သွားရသည်။
နံ​ဘေးကို​ဝေ့ဝဲကာကြည့်လိုက်မိ​တော့ ယိမ်းနွဲ့​​နေသည့် စိမ်းစိုစိုသစ်ပင်​တွေကလွဲ သူ့အနီးမှာတစ်ဦးတစ်​ယောက်မှရှိမ​နေ။
ထို​တော့မှ .. ထိုအချိန်​ရောက်မှ အား​လျှော့ကာပြိုလဲချင်လာသည့်​ခြေလှမ်း​တွေကိုသူလွပ်လပ်စွာပြိုလဲခွင့်​ပေးလိုက်သည်။
လမ်းမထက်မှာ​ရောက်​နေခဲ့သည့်တိုင်ဂရုမပြုမိပါပဲ ထို​နေရာမှာတင် သူ​ဟာအရုပ်ကြိုးပျက်လဲကျလိုက်သည်ဟာ ခြေပြစ်လက်ပြစ်။

​​လဲကျလျှက်သားအ​နေအထားဖြင့် မြေပြင်ကိုသာ​တွေ​တွေကြီး​ငေးကြည့်​နေရင်း မျက်ဝန်း​တွေဟာအမည်​ဖော်မရ။
​ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေတစ်ချက်တိုးအ​ဝှေ့မှာ .. ဆံနွယ်​တွေပါယိမ်းယိုင်သွားခဲ့ပြီး ​ခေါင်းငုံ့လျှက်သားအ​နေအထားဖြင့် မျက်နှာပြင်ကိုရှင်းလင်းစွာမြင်​နေရသည်။
​နေထိုင်လာခဲ့တဲ့ဘဝတစ်​လျှောက်လုံးမှာ တစ်ကြိမ်တစ်ခါ​လေး​တောင် မဖြစ်​ပေါ်ဖူးတဲ့ မျက်နှာထားမျိုးဟာ ယခုမှာ​တော့ သူ့ထံတည်ရှိ​နေခဲ့သည်။