Elusiva Tú

Ep.43 (Goodbye,I Miss & Love You)

"Now and forever, Remember the words
From my heart will always be true
Together and all that I feel, Here's my love for you"

Grenade

Makulimlim.

Nagbabadya ang ulan.

I hate the fact that each time there's someone delivered to the final destination the weather cooperates with it. I see some drizzle of rain too. A small droplet that touched my skin already.

The black funeral tent plus the chair. The six depth hole in the ground plus the casket at the back of the person who still preaches.Hindi ko gaanong mabilang ang tao na naka upo. Naglalabas na rin ng payong ang iba, partikular doon sa hindi gaanong nakapasok sa tent.

The priest still preaches. I saw some familiar faces but the rest I don't even know who they are. Some are sobbing with the handkerchief while some are still stoic and there's no feeling in their eyes. I can't blame them. We are here in the final resting place.

Ang ganitong scenario talaga eh halos walang araw man lang na sumisilip. Ma araw naman yun kanina ah. Ma araw na hilaw. Hindi ko gaanong napapansin ang mga tao sa nakapaligid ko. Nakatulala ang pangyayari.

Siniko pa ako ni Aly dahil nabasa na kami ng ulan.Nagpatiuna naman siya at sumunod na lang ako.Nasa harap din namin si yaya Buning na kanina pa iyak ng iyak. Nasa gilid na namin si daddylo, he's holding his walking stick or cane .

"Ayaw niyo bang mag speech?" Sabay nguso pa ni daddylo sa harap.

Lumakad na kasi si yaya Buning papuntang harap.

Siniko ko si Aly.

"Bakit ako? Ikaw na lang Gre." Sagot niya.

"Utos ni daddylo." Binulong ko na lang sa kanya.

"Ikaw na lang kaya. Sa last lamay kasi dapat yang speech eh. Si nanay Buning naman kasi." Reklamo niya pa.

Siniko ko siya ulit nakakahiya marinig kaming nagtatalo na dalawa sa burol dahil lang sa speech.

We heard daddylo's chuckled. He's disappointed about our behavior. "Wag na kayong magtalo dyan. Lakad na sa harap." Utos niya sa amin.

May narinig pa kaming para raw kaming mga batang paslit. Eh ang tatanda na namin pareho. Napa about face na lang kaming dalawa ni Aly kasi sa burol talaga nanenermon si daddylo.

Knowing him, he doesn't care about the place or occasions. Basta kung anong gusto niya. Gagawin niya.

Lumakad na sa harap si Aly at sumunod na lang ako. Nakakahiya kung hindi matapos-tapos si daddylo sa amin kaka sermon.

After the so-called speech. We witnessed the  casket closing slowly.I can't cry. There's no tears left. I heard yaya Buning loudly sobbing. Aly sobs. I can't find my tears. I dont know why.

May isang kalahating oras na siguro ako nakaupo sa driver seat. Nandun pa rin sila daddylo at yaya Buning. Pati din siguro si Aly. I was waiting for them. Hindi naman ako sa nagmamadali.They can take their precious time.I was reminiscing about her.

Kung paano ko unang nakuha ang loob niya. Kung paano ko siya minahal ng sobra-sobra. I remember last time when Leonor's begging me to look and care for her only daughter. Na alagaan ko raw ang anak niya. Hindi ko alam na kinabukasan nun eh that's her last day. How ironic and short life is.

Hindi ko malilimutan ang araw na nagtiwala siya sa akin. Ganitong-ganito ang scenario na yun. Pero Aly is waiting on the car that time,pero heto ako ngayon ako na ang naghihintay sa kanila. Tumulo pa ang luha ko. Naalala ko na naman kasi siya at si Leonor.