Elusiva Tú

Ep.20( Ya No Quiero)

"Lastimaste a mi pobre corazon
Pues tus besos no son lo mejor.
You've hurt my poor heart
So your kisses are not the best of all"

Grenade

"What have I fucking done!" Hinalamos ang mga kamay ko sa aking mukha.

What the hell am I doing to Isabela I almost raped her, question ko rin sa sarili ko kung di ko pa napansin na na yumugyog ang balikat at katawan niya.Nagpupumiglas sa karahasan ko na ginawa kanina. Hindi pa rin siguro ako titigil.For pete's sake I almost raped her nadala ako sa emosyon ko. Damn it! Sinong di madadala na makikita mong naghahalikan ang dalawa sa harap ng bahay mo and blocking my way.Ang asawa mo na nakikipaghalikan sa iba. Hindi ko alam kung saan ko ilalagay ang selos, kirot at ang sakit na naramdaman ko sa eksena nila. Kung di pa siguro ako bumusina binigyan silang signal baka saan pa humantong ang dalawa.

I can't really imagine them and I can't really imagine myself punching Lance face til he's gasping his own breath.

Sa isipin yun nagngingitngit ako sa galit at nagtitimping wag saktan si Lance. Gusto ko na burahin ang nguso niya paduguin hanggang sa ma satisfied ako. Gusto ko na kahit segundo lang mawaglit ang eksena yun sa isip ko na tila bumabalik balik at paulit-ulit na nagpaplay sa utak ko na naman.

Kaya siguro ng nakita ko si Isabela kanina I lost my control thinking that she obliged to kiss as well. Napansin ko pang sobrang sexy niya sa suot niyang mid thigh dress.

Kinain ako ng selos, inggit, sakit at pighati sa eksenang nadatnan ko kanina. Hindi ba sila makatiis at sa mismog harap ng pamamahay ko pa sila nag halikan. Yung sigla at tuwa ko kanina lang biglang pinawi ng eksena nadatnan ko. I was excited to go home, I even bought a flower for her. I don't know why and I don't know exactly the reason why I bought it. It's indeed a surprise but luckily I was the one who was surprised by their intimate kissing scene. Nagmumukha pa akong kontrabida sa kanila that time. The heck, Gre!

"Is that your deepest wish?" I'm asking her. Kasi ibibigay ko na lang siguro siya I'm tired fighting with my feelings for her baka wala lang talaga ako sa kanya. Wala talaga akong pag asa. Walang pag asa ang kasal namin na mauuwi rin sa divorce ang lahat. "Do you love him that much?" Isang tanong ko ulit sa kanya. " Do you love each other that much?" ang kirot at hapdi ng puso ko habang nilitanya ko ang tanong na yun.

Her silence means yes.

Wala. Hindi. Bokya. Zero. Null. Invalid. lang talaga ako sa kanya. Ang kasal na yun tanging ako lang ang humihiling at nangangarap na baka mag work balang araw.Pero baka hanggang dito na lang talaga kami, hanggang dito na lang siguro ang pag ibig ko sa kanya. Pagod na akong ipilit ang sarili ko sa kanya hindi pa man ako nag uumpisa mukhang wala ng pag asa.

I was dreaming that maybe one day we will work on our marriage . We will make it happen the way I was dreaming with her, with someday together our own children but I think dreaming was only just for kids.I was dreaming in a shallow and hollow wonderland.

I sigh heavily thinking of those impossible dreams. Kung mawawala lang ang sakit sa pag buntong hininga bumuntong hininga na ako ng napaka lalim.

Ang sakit. Napakasakit. Walang kapantay ang sakit na binigay niya sa akin ngayon. Sobrang flat line ng rhythm ng puso ko ngayon. Di na ata marerevive sa sobrang flat.

I wiped my tears. Damn it these tears. She's the only reason why I cried this hard. Tanging siya lang, tanging sa kanya lang.