Lanetli Reenkarnasyon

Bölüm | 72

Aruth'da tüm hazırlıklar hız kesmeden devam ediliyordu. Doynes aruth'un çoğunu kendine bağlamıştı geriye yıkımın iblis kralının bölgesi kalmıştı ve oraya eski bir düşmanı sahiplenmişti.

Doynes bu savaştan önce Endroma'yı ziyaret etmek istiyordu. Caera ve Doynes kalenin içine girdiler, kale eskiden yapım aşamasındaydı ama şimdi tamamen bitmişti. Hizmetçilerden biri Doynes'in yanına geldi ve hafifçe eğilip ellerindeki beyaz ceketi uzattı. Doynes ceketi alıp giymeye başladı.

"Küçük Elf nerde? Hala odasında mı?"

"Evet, bir kaç defa kaçmaya çalıştı ama o yüzden odasına kapatmak zorunda kaldık."

Doynes gülümsedi. "Düşündüğüm gibi hala hırçın."

"Onu ben hallederim, sen diğer hazırlıkları tamamla."

"Anlaşıldı."

Doynes merdivenlerden yukarıya doğru çıkarken, Caera elinden tuttu.

"Doynes, evrilme aşaması uzun sürecek o yüzden bir kaç gün benimle vakit geçirebilir misin?"

Doynes gülümsedi ve Caera'ya yaklaştı. Caera'nın yanağına dokundu.

"Caera bu aralar seni ilgisiz mi bıraktım?"

Caera gözlerini devirdi. "Merak etme sana daha çok vakit ayıracağım."

Caera gülümsedi ve hazırlıkları tamamlamak için acele bir şekilde koştu. Doynes arkasından baktı ve gülümsedi. Oyuncaklarına değer veren Doynes onları ilgisiz bırakmamaya çalışıyordu.

Doynes merdivenlerden yukarıya çıktı, Endroma'nın odasına doğru gitti. Koridordan geçen iblis hizmetçileri Doynes'i görünce eğildiler. Doynes onlara aldırış etmeden yoluna devam etti.

Doynes kapının önüne geldiğinde yavaşça kapıyı açtı. Dört gözü ile etrafını taradı ve köşede oturan Endroma'yı gördü.

Endroma, Doynes'i görünce hemen ayağı kalktı. Üzerinde beyaz uzun bir gecelik vardı, Doynes içeriye girdi ve kapıyı kapattı.

Kuledeki olaydan beri görüşmemiştiler. O zamana kadar Endroma odasında duruyordu.

Endroma boğuk bir sesle "Doynes," dedi.

Endroma, Doynes'in hemen önüne geldi.

"Görüşmeyeli uzun zaman oldu End."

Endroma başını eğdi. "Evet uzun zaman oldu."

Doynes başını hafif kaldırdı ve eliyle Endroma'nın çenesini tutup kaldırdı.

"Senden istediğim bir şey var."

"Bir şey mi?" Endroma sordu.

"Evet, sen ruh ağacının koruyucu ailesinin tek çocuğusun değil mi?"

Endroma'nın gözleri şaşkınlıkla açıldı. Doynes bunu nerden biliyordu? Bunu Endroma'dan başka kimse bilmemeliydi. Endroma geriye doğru adım atmaya başladı.

Doynes sırıttı. "Tam düşündüğüm gibi, kuledeki savaş sırasında yüzünde çıkan o rünler... Bunca zaman ruh ağacının son koruyucusunun burnumun dibinde olduğunu kim düşünebilirdi ki."

Endroma en sonunda yatağın üzerine çıktı ve geriye doğru kaçmaya çalışırken Doynes ayağından tuttup kendine doğru çekti.

Endroma sıkıca yatağı tuttu. "Hayır!!"

Doynes, Elona'nın göğsünden kavradı ve kaldırdı. Sırtına ufak bir öpücük kondurdu. Endroma tedirgin olmaya başladı. Doynes'e döndüğünde Doynes ceketini çıkarmaya başladı.