Lanetli Reenkarnasyon

Bölüm | 7

Claire evindeki işleri halletmeye devam ediyordu, Doynes'in yokluğunda işi eskisinden daha kolaydı. Doynes çok dağınık biriydi, eşyalarını toplamayı sevmezdi. Onun yerine etrafa atıp yoluna devam ederdi.

Claire her zaman onun arkasını topluyordu, her gün Doynes bu olay yüzünden azar işitiyordu ama pek umrunda değildi.

Claire Doynes'in odasına gittiğinde etrafın hala dağınık olduğunu görünce sinirlerine hakim olamadı.

"Bu çocuk..!! Nasıl olurda Jamea'nın oğlu."

Jamea çok titiz ve düzenli biriydi, her sabah uyanıp kıyafetlerini, kılıçlarını ve günlük bakımını yapardı. Ama Doynes öyle değildi, yüzüne çamur bulaşsa bile onu yıkamadan uyuyabilirdi veya yemek yiyebilirdi.

Claire etraftaki dağınık kıyafetleri toplamaktan yorulmuştu. Hepsi Doynes'in kıyafetleriydi.

Claire alnındaki terleri sildi, "Claire Teyze."

Aşağıdan ses geldi, Claire aşağıya indiğinde gelen kişi. Yan komşularının kızı Endroma. Güzel beyaz uzun saçları ve yeşil gözleri vardı. Ama diğerlerinden farklıydı çünkü onun kulakları sivriydi.

İblis çağından beri hayatta kalan tek elf, bunu kimse bilmiyor. Çünkü Jamea bir büyüyle kulaklarını gizledi. On iki yıl önce onu ormanın içinde bulmuştu. Onu çocukları olmayan yan komşularına verdi ve sevgiyle büyüttüler.

Endroma elindeki kurabiyeleri uzattı, "kurabiye yapmıştım... Doynes için..."

Claire gülümsedi, "içeriye gel. Dışarıda bekleme, Doynes burada değil."

Endromia içeriye geçti, "peki Doynes nerde?"

"Çok uzakta ama gelecektir endişelenme, belki bugün belki yarın."

"Ah... Ben onu görmediğim için endişelenmiştim. Yine çok uyuyor sanmıştım..."

Claire gülümsedi ve kurabiyelerden birini aldı, "birini yesem sorun olmaz değil mi?" Dedi.

Endroma gülümsedi, "hayır. Doynes olmadığına göre Claire teyze ve Jamea amca hepsini yiyebilir."

Claire kurabiyeyi yedi ve gözleri şaşkınlıkla açıldı, Endromia endişelendi. Yanlış bir şey mi yaptı diye korkmuştu.

"Bu yediğim en güzel kurabiye," dedi Claire.

Daha önce hiç bu kadar güzel kurabiye yememişti, kendisi bile bu kadar iyi şekilde yapmıyordu.

Claire aniden Endroma'yı tuttu.

"Büyüdüğünde Doynes ile evlen."

Endroma şaşkınlıkla baktı, ardından yüzü domates gibi kızardı.

"B-Ben... Bunu-" kapı aniden açıldı. Gelen Jamea'ydı.

Endroma onu görünce hemen kaçıp gitti, daha fazla böyle soruya dayanamazdı. Hemen evinin önündeki duvara gitti ve kendini hemen köşeye atıp oturdu.

"Doynes... ben ve Doynes." Endroma evlendiklerini hayal etti, birlikte yaşadıklarını. Hemen elleriyle hayalini dağıttı.

"Bu çok güzel ama..."

Doynes hapşırdı, "birisi benim hakkımda mı konuşuyor?" Diye düşündü.

Doynes yeni vajrasını test etmek için ormanda avlanmaya çıkmıştı. Kurtlar etrafta hızlıca koşturuyordu, yıldırım kırlangıcı gökyüzünde yön veriyordu. Eğer sıradan biri iki gölge birden çağırsaydı çoktan yorgunluktan yere düşmüştü ama söz konusu Doynes olduğu için rahatlıkla iki gölge birden çağırabiliyordu.