Beta/Minsung

2

"Anne lütfen yurtta kalayım!"

Jisung son bir umut annesini ikna etmek için gözlerini doldurarak konuşmuştu. Ailesi onu, Lee'lerin delta oğlunun yanına göndermeye yemin etmiş gibiydi. Ne söylerse söylesin ne kadar yalvarırsa yalvarsın, asla vazgeçirememişti.

"Hayır Jisung senin için en güvenilir yer Minho oğlumun evi. Bu konuyu daha fazla uzatma tatlım. Bak Minho hyungun delta, onun yanında güvende olursun. Beta olsan bile ne kadar narin ve hassas olduğunu sen de biliyorsun."

Annesi biraz daha yaklaşıp, dolu gözleri ile ona bakan oğlunun ellerini tuttu.

"Bebeğim seni incitmek için söylemiyorum. İnan seninle gelmemiz mümkün olsa hemen geliriz. Seni orada tanımadığımız etmediğimiz insanların içinde bırakamam; aklım sende kalır. Sen çok hassas ve narinsin, bazen senin beta olduğuna o kadar seviniyorum ki anlatamam. Feromanlarının çok belirgin olmaması ya da kızgınlık durumlarının olmaması, bir nebze de içimi rahatlatıyor. Biliyorsun kızgınlık durumda istemediği şeyler yaşayan bir sürü omega ya da pasif alfa var."

"Anne yurtlar zaten  alfa, beta ve omegalar için ayrı ayrı yapılmış, korkmaya gerek yok!"

"Ev rahatlığı yoktur bebeğim. Üstelik tanımadığın insanlarla aynı odayı paylaşabilir misin?"

Annesinin bu sorusu Jisung'u düşündüren tek noktaydı. Gerçekten yabancılarla aynı odada kalamazdı. Biraz içe dönük kişiliği vardı. Çekingen ve içe kapanık olması, kolay arkadaşlık kurmasını engelleyen en büyük sorundu.

"Ama anne Minho hyungu da çok tanımıyorum ki!" Diyerek dudaklarını büzdü.

"Bebeğim kim olduğunu biliyorsun. Ayrıca yıllardır komşusunuz, sana hiç zararı dokundu mu?"

"Hayır ama yararı da dokunmadı. Yani benim için varla yok arası gibi bir şey."

"İşte birlikte kalırken hyungunu daha iyi tanırsın. Orada yapayalnız kalmandan iyidir oğlum. Lütfen bu konu da artık daha fazla diretme. Hem biz senin ne zaman kötülüğünü düşündük?"

"Of anne ya beni manipüle etme lütfen. Böyle duygusal olarak psikolojik baskı yapıyorsun, sonra kendimi kötü hissediyorum."

"Han Jisung sana psikolojik baskı yapmıyorum. Bu senin için en iyi karar, Minho oğlum da kabul etti. Yarın Suzy teyzen ve Haein amcan da bizimle geliyor."

"Of of of!" Jisung ayaklarını yere vurarak, dış kapıya doğru ilerledi.

"Nereye gidiyorsun?"

"Anne arkadaşımla vedalaşmaya gidiyorum. Malum tek arkadaşım Amerika'ya gidiyor."

"Tamam tatlım. Amber'a söyle eve geçmeden bize gelsin. Ben de gitmeden görmek istiyorum, küçük kızımı."

"Tamam anne"

Jisung yurt konusunda bu sabah, son kez şansını denemiş ve yine başarısız olmuştu.
Minho ile yakın değildi; ama aileleri oldukça yakındı. Lee'lerle sık sık aile yemekleri olur, pazar barbeküleri eksik olmazdı. Minho uzun sürelidir bu toplantılara katılmazdı. Lisedeyken aile yemeklerine gelse bile asla kimseyle ilgilenmezdi. Yemekten sonra 'çalışmam lazım' diyerek hızla ya odasına geçer ya da evlerine dönerdi. Delta olduğu için hiç kimse bu yaptığı davranışı sorgulamaz hatta en ufak bir sitemde bulunmazlardı.

Jisung'un, Minho ile küçükken çok iyi bir iletişimi vardı. Birlikte büyümüşlerdi. Hafızasında kalan en eski anısı bahçede oynadıkları oyunlardı. Hatta bir gün Jisung ve Minho yine bahçede oynarken, bahçeye atlayan köpeğin, Jisung'a saldırması ve Minho'nun Jisung'u köpekten kurtarması en özel anısıydı. Minho, Jisung'un kahramanıydı.