Beta/Minsung

10

Şimdiden iki hafta geçmişti. Jisung cuma akşamı evde tek başına kendine yemek hazırlıyordu. Yemek hazırken bir yandan da telefonla konuşan Jisung, kapının açılıp Minho'nun geldiğini fark etmemişti.

"Anne Minho hyung çok iyi biri ve sizin yaptığınız onun iyi niyetini kullanmak!"

"Bak anne iki haftadır Minho hyungla kalıyorum hatta bazen okulda da görüyorum. Gerçekten kendine özel bir sosyal çevresi ve çok yakın arkadaşları var. Hepsi de baskın tür! İnan şu iki haftada hiçbirini eve getirmedi. Neden biliyor musun evinde pasif bir beta var. O bir üniversite öğrencisi onun hayatını neden kısıtlayalım."

Jisung konuşmaya Minho'nun annesinin de dahil olması ile iyice gerilmişti.

"Bakın beni anlamıyorsunuz. Minho hyungun kendi arkadaşları da var. İnanın kendine bir ev arkadaşı istese çoktan bulurdu. Arkadaşları ile bile kalmayan birine, çocukken tanıdığı bir betaya çocuk bakıcılığı yapmasını istiyorsunuz. Yaptığınız fazla bencilce değil mi?"

"Hayır Suzy teyze Minho hyung bana gayet iyi davranıyor. Sizin aksinize beni anlamaya çalışıyor. Ama siz beni anlamamakta ısrar ediyorsunuz. Anlayın artık biz betaların kızgınlık durumları yok. Benim kızgınlığım yok diye onunda yok değil. Ne yapacak rut döneminde kendi evinden mi çekip gidecek ya da ben mi ne zaman geleceği belli olmayan rut dönemi için tedirgin olayım. Biraz anlayışlı olmaz mısınız?"

Jisung sonraya doğru kısılan ve titreyen sesi Minho'nun taşlaşmış kalbine dokunmuştu.

"Arkadaşlarım gerçekten iyi insanlar anne. Onlar da benim gibi beta hem de pasif beta. İnan bana birlikte çok daha rahat ederiz. Yani burası da gerçekten çok rahat Minho hyungta çok iyi ama herkesi düşünmemiz lazım."

"Hı hı"

"Eğer benden yana şüpheleriniz varsa Minho hyunga sorun arkadaşlarımı ve arkadaş ortamımı"

"Peki tamam öyleyse."

"Tamam anne"

"Hıhı.. iyi akşamlar"

Jisung derin bir nefes alıp vermişti. Minho ile şu iki haftalık süreçte gerçekten daha iyiydi. Fakat hala aralarında bir sınır vardı. Minho yavaşça mutfağa girdi.

"Selam"

"Hyung!"

"Ne oldu niye şaşırdın."

"İki haftadır cuma akşamından itibaren hafta sonu evde olmuyorsun, şey bu yüzden şaşırdım; ama sevindim seninle yemek yemeye alışmıştım."

"Bu hafta evdeyim" diye gülümsedi Minho. Aslında bu akşam bir parti vardı fakat evdeki betayı bırakıp gitmek istemiyordu. Belki ilerleyen saatlerde gidebilirdi ama şu an karşısındaki masum görüntüye doymak istiyordu.

"Yemek hazırladım yiyelim mi?"

Jisung'un birden yükselen modu ve neşeli sesi Minho'yu gülümsetmişti.

"Yiyelim, ben önce üzerimi değiştireyim olur mu?"

Kafasını sallayarak "olur tabi hyung" diye onu onaylamıştı. Jisung'un uyumlu ve itaatkar halleri Minho'nun şeytanlarını harekete geçiriyor; şu masum güzelliği tamamen kendi itaatkarı yapmak istemesine sebep oluyordu.

Zihnindeki şeytanlarını kovup üst kata çıkan Minho, Chan'ın mesajına bildirim çubuğundan bakıp banyoya geçmişti. Banyodan çıktığında telefonunu tekrar eline alıp, bu akşam ki partiye geç saatte belki geleceğini yazıp, aşağı inmişti.