Beta/Minsung

11

"Lanet olsun ne kadar aptalım!" Jeongin bir yandan kendine kızarken diğer yandan hızla yürüyordu. Biraz pes oynamak istemişti. Aslında Seungmin ile oyun odası kiralamışlardı. Seungmin aniden eve gidince Jeongin oda arkadaşlarına teklif etmek istememişti. Bu yüzden tek başına oyun salonuna giden Jeongin saati unutmuş, gece yarısına doğru yapılan uyarı ile korkuyla yerinden fırlamıştı.

Çevreye bakınca oldukça ıssızlaştığını görmüştü. Yakınlarda taksi durağı yoktu. Taksi çağırsa bu kadar kısa mesafe için de kimse gelmezdi. Hızla ana caddede yürümeye başladı. Aslında yurda daha hızlı ulaşabileceği bir ara sokak vardı fakat bu saatte ara sokağa girecek kadar aptal değildi. Gündüz bile girmediği bu ara sokağa gece vakti girmezdi.

Cadde üzerinde en sevmediği yer olan petshopun oradan yaklaşırken; petshopun sahibi sinir bozucu alfa ve rahatsız edici arkadaşlarının orada olduğunu gördü. Karşı caddeye geçip geçmemek arasında kararsız kalsa da üst geçidin çok geride kaldığını fark etti. Üst geçide dönse yolu yarım saat daha uzatacağı için korksa da bir şekilde yürümeye devam etti. Kapüşonunu iyice çelip hızlı hızlı ilerlemeye devam etti. Petshopa yaklaştıkça artan sesler betayı çok huzursuz etmişti. Aksi gibi ortalıkta kimse yoktu. Hızını arttıran beta sağa sola bakmadan kendisini fark eden alfalara aldırmadan yürürken birden yolunun kesilmesi ile olduğu yerde kaldı. Kafasını kaldırdığında üç alfanın ona pis pis baktığını gören beta çaresiz şekilde ne yapabilirim diye düşünüyordu. O da biliyordu ki buradan bir kurtuluşu yoktu.

"Ooo güzellik nereye böyle bu saatte?"

"Yolumdan çekilin lütfen!"

"Ne kadar da kibarmış tatlı betacık"

"Polisi ararım, çekilin!"

"Bak güzellik bu saatte buralarda geziyorsan ya yollusun ya da aranıyorsundur, polislerin pek yardımcı olacağını zannetmiyorum."

"Ben ikisini de yapmıyorum sadece evime gitmeye çalışıyorum." çevresini saran üç alfa Jeonginin bu dediğine gülmüştü.

Alfalardan biri uzanıp Jeongin'in bileğini yakalayınca zaten kıskaca alınan Jeongin kaçamayacağını anlamıştı. Son bir çare "Bırak beni!" diye tepinmeye, alfalara gücü ölçüsünde karşı gelemeye çalışmıştı.

"Naz yapma güzelim keyfini çıkarmaya bak, zaten kaç gündür dikkatimi çekiyordun! Şimdi tadına bakma şansını yakalamışken bir yere gidemezsin"

"İçeri geçelim!" diyerek Jeongin'i petshopa doğru sürüklemeye başladılar. Jeongin "yardım edin lütfen, yardım edin" diye bağırsa da sesini duyan kimse yoktu. Alfalar çırpınan betayı zorla petshopun kapısına kadar getirmişlerdi. Çaresiz beta göz yaşları arasında yardım istemeye devam ediyordu. Sadece oyun oynamak istemişti. Bir oyun bu kadar pahalıya mal olmamalıydı.

"Oruspu çocukları ne yapıyorsunuz lan siz!"

Arabadan bağırarak inen alfa hızla petshopa ilerledi. Alfalardan biri siktiri çekti.

"Bırakan lan!"

"Git işine adamım burada senlik bir şey yok."

"Bence gayet benlik bir şey var. Şayet o betayı bırakmazsanız önce sizi gebertirim sonra da tüm ailenizi koreden sürerim."

Alfalardan biri kahkaha attı. "Nasıl yapacaksın bunu?"

Hyunjin gülen alfayı boğazından tuttuğu gibi havaya kaldırdı. Hyunjin'in, 90 kilo civarındaki alfayı, hiç zorlanmadan havaya kadırdığını gören diğer alfalar korkuyla bir adım geriye çekilip tuttukları betayı bıraktılar. Hyunjin havaya kadırdığı alfanın aynı zamanda boğazını sıkıyordu. Yüzü iyice kızaran alfa zorlanarak nefes almaya başlamıştı.