Psikopat(+18)

4. zincirin acı sesi.

2.yıl, 11. ay

Neredeyse üç yıldır buradaydım. Ama garip bir şekilde, mutluydum. Hemde hiç olmadığım kadar.

Yüzümdeki gülümsemeyle ekmeği tost makinesine koydum.

Mutluydum. Çünkü cehennemde cennetimi bulmuştum...

Yarın doğum günüydü. Kahramanımın...

Hazırladığım kremanın tadına baktım.

Özgürü zar zor ikna etmiştim, pasta yapabilmek için.
Ama sonuç olarak ikna etmiştim.

Kremayı hazırladığım kekin üzerine döktüm. Ardından diğer keki üzerine kapattım.

Kulaklığımdaki şarkıyı değiştirdim.
Yaralarını ben sarayım - Berk Baysal

Şarkıya eşlik ederek pastayı tamamladım.

Son dokunuşlar için pasta süslerini aldım. pastanın üzerinde kocaman kahraman. Yazıyordu. Yazıyı tekrar okuduğumda kıkırdadım. Hala adını bilmiyordum. Adına ihtiyacım da yoktu.

Yazının etrafını çikolata damlacıkları ile kaplayıp yazıyı belirgin hale getirdim. Soğuması için dolaba koyduğum sırada arkamda eller hissettim.

Boynuma sarıldı. Kafasını omzuma koyup kokumu içine çekti.
"Prenses, çikolata korkuyorsun. Ve çilek." Çilek dediğinde yüzünü buruşturdu. "Çilek sevmez misin?" Sevmediğini biliyordum. Sırf inat olsun diye, pastanın kenarında çilek vardı.

Beni kendine çevirdi. Belimden tutup kaldırdı ve tezgaha oturttu. Kıkırdadım.

Tezgaha bulaşmış olan kremayı alıp burnuma sürdüğümde gülüşüm daha da büyüdü. Şaşı bir şekilde burnuna baktığında kahkahaya dönüştü.

"Naptın be kızım. Yakışır mı bu kos koca korumaya!?" Krema olan elimi tuttu. Parmağındaki kremayı alıp benim burnuma sürttü. Şaşkın gözlerle ona baktığımda bu sefer o kahkaha attı. Bende ons eşlik ettiğimde kahkahalarımız birbirine karıştı.

"Hadi be ordan, pabucumun koruması!" Dedim gülüşümün arasında. Burnumun ucundaki kremayı ağzıyla aldı. "Çikolatalı krema mı?" Sırıttım. Çikolatayı çok severdi.
"Hıhım."dedim. Bende onun burnundaki kremayı ağzımla aldım. Burnunun ucunu ıssırdım. Acıyla geri çekti kafasını.
"Naptın be kızım!?" Burnunu ovuşturduğunda tekrar kahkaha attım.

Güldüğüm için bana sinir olmuş olacak ki karnımdan, beni gıdıklamaya başladı.

Bana dokunmamaya çalışıyordu. Bu evde herkes bana dokunurken O, bana dokunmamaya çalışıyordu.
Belki de beni ona çeken buydu. Ama, gecen hafta salı günü. Sarhoştu. İstemeden dokunmuştu bana. Hala, o an gelince aklına üzülüyordu. Biliyorum. Ama onu pişman olduğu için değil, geleceğimiz için affettim.

Daha fazla güldüm
"Dur! Vallaha ölücem gülmekten!" Elimle karnımı tuttum.

Sol elimi ensesine götürdüm tikiyle oynadım. Saniyesinde donakaldı. Kahkaha attım. "Kızım, ben senin tikinle mi oynadım ya? Resmen kalleşlik bu!" Dedi trip atar gibi.

Bacaklarımı beline doladım.
"Beni öldürmeye çalıştın!" Dedim alayla parmağımı ona doğrultarak.
"Sana kıyamam ki ben."dedi masum bir çocuk gibi. Yine sırıttım.

"Sana bir sürprizim var!"dedim. Ellerimi boynuna dolayarak.
Beni belimden tutup kendinden biraz uzaklaştırıdı. "Aklında ne dönüyor bilmiyorum, ama o her neyse olmaz!"
Dudaklarımı büzdüm.
"Merak etme seni yatağa atmıycam!" Dedim gülerek.
Doğru tahmin ettiğimi kaçırdığı gözlerinden anladım.
"Merak ediyor musun?" Diye sordum heyecanla.
Gözlerini gözlerime dikti.
Gözlerinden bir anı geçmiş gibi iç çekti.
"Hemde çok." Dedi.
Kafasını boynuma gömdü. Belime daha çok sarıldı.
"Keşke seni buradan çıkara bilsem."dedi hüzünle.