Psikopat(+18)

19.geçmiş

Bölüm biraz uzun, yavaş okuyun.

Vote ve yorum unutmayın aşklarım😍😘

Bir, iki, üç, dört... Daha sayamadığım kadar çok sevişmiştik dün gece. Sabaha karşı ikimiz de yorgunluktan, zorla birbirimizden ayrılıp yatağa yatmışık.

Saat kaçtı bilmiyorum, ama güneş tepedeydi.

Ellerimle gözlerimi ovuşturdum. Kaya'nın göğsü sırtımdaydı, sol kolu belimde, sağ kolu ise yastığın altındaydı.

Uyanmamıştı daha. Komodinin üstünde duran saatten, saate baktım. 15.34?

Kaya'nın kolundan kurtulup yatakta doğruldum. Bacaklarımı aşağıya sarkıtarak, yerdeki terlikleri giyip kalktım. Her yerim ağrıyordu, ama sorun yok.

Yatak pislik içindeydi, biz de öyle. Bedenlerimizi bile temizlememiştik.

Odadan çıkarken gözlerim kırık şişeye odaklandı. İçindeki birkaç damla şarap dökülmüştü. Dünden bazı görüntüler aklımda canlanırken, çıplak olduğumu hatırladım. Hızlıca odadan çıkıp banyoya girdim.

Kısa bir duşun ardından banyodan havluyla çıkıp giyinme odasında üstümü giydim. Kaya hala camış gibi yatıyordu.

Ee, bi zahmet. Adam bütün gece seni tatmin etmek için çabaladı.

İç ses bi sus lan!

İç sese olan küçük sitemimin ardından mutfağa geçtim. Kahvaltı geçmişti, ama yinede yemek yememiz gerekiyordu.

Ya da kendimi oyalayacak şeyler arıyordum.

Kaya haklıydı. İlk başta ona yaklaşmamın sebebi kafamdaki düşüncelerden sıyrılmaktı, ama artık bunu ACI ile yapmak istemediğimi farkettim. Kendimi oyalayacak daha farklı şeyler bulabilirdim.

Mesela bir gerçeği aramak gibi.

Gerçekten kastım Kaya'ydı. Evet onu seviyordum. Ama onu sevmem, benden bir şeylerin gizlendiği gerçeğini değiştirmiyordu.

Neden bana gerçekleri söylemek yerine, susmayı tercih ediyordu?

Onu susturan bir şey vardır belki?
Ya da, öğreneceklerimden korkuyordur.

Bilmiyorum. Belki yakında öğrenirdim.

Evet, Kaya'ya güveniyorum, bir bildiği vardır, ama Özgür'ün bile bilmesine rağmen, benim bilmemem koyuyordu. Hemde Özgür tarafından sorguya çekildikten sonra.

Belki de bunları Kaya'dan değil de, başkasından öğrenmem gerekiyordur.

Uzun zamandır tek yaptığım şey zamana bırakmaktı, artık bunu istemiyordum. Geri planda durmak, gözden uzakta olmak istemiyordum.

İstediğim tek şey bebeğimdi. Evet dün belki, biraz unutmuş olabilirim. Ama yarası hala tazeydi.

Sakin olabilirdim, ama hala yaram kanıyordu.

Umursamaz olabilirdim, ama sadece insanlar bana acıyarak bakamsın diye.

Tek acı çeken ben değildim. Güçlü olmam gerekiyordu, ve gerekirse, bunun için duygusuz bile olabilirdim.

Artık güçsüz olmak da istemiyordum, artık kendimi korumak istiyorum. Güç. Bana lazım olan güç dü.

Eğer güçlü olsaydım, Özgür'de beni 3 yıl hapis edemezdi.

Benim eksiğim güç'dü.

Ve, eksiklerimi tamamlamam gerekiyordu!

Hazırladığım tabakları mutfaktaki masaya yerleştirdim. Tekrar mutfağa dönüp çay koydum. Çay kırmızı çizgimizdir!