Psikopat(+18)

12. Reha'm.👩🏻‍🍼

Kaya'dan.

Bu hayatta bir şey öğrendiysem o da, insana hayat veren duygunun aşk ve sevgi olduğuydu.

Bir insanı hayata bağlamak için, o kişiye onu sevdiğinizi söylemeniz bile yetebilirdi.
Çünkü, insanın içini ısıtan sihirli kelime;seni seviyorum 'dur. Ve, bu hiç şaşmaz.

İnsanlar bir renk paletiydi. Bir renk seçersin, mesela mor. Ona siyah eklersen, renk koyulaşır. Beyaz eklersen açılır.

Normal bir insan bu cümleyi anlamaz. Anlamak, basit bir kelime  gibi görünse bile, yanlış bir anlaşılma'da, herşey bitebilir.

Ve anlamayanlar için, sizi biraz aydınlatayım.

Beyaz, sevgidir.
Siyah ise kötülük.
Canlı bir renk olan mor'a, biraz sevgi eklersen, lila olur. Ve biraz daha beyaz eklersen, renk o kadar açılır ki, beyaza bile dönüşebilir.

Ya da tam tersi, mor'a, kötülük eklersek. O zaman işler değişir. Mor rengi canlılığını kaybeder. Karanlığa bürünür.

Ve, hayatta bir tuval'di, paletteki renklerden oluşan bir tuval.

Ve benim hayat tuvalime, bir renk daha eklendi.

Kimsenin bilmediği gizli bir renkti bu. Bol sevgiyle harmanlanmış, yeşil gözlü, hafif saçları olan bir renkti bu. Bir adı vardı rengimin.
Ama, annesi hala söylememişti.

"Abi," dedi Ayaz endişeyle.
"Tamam. Kız güçlü, yapar, mapar dedim ama, bu camış hala uyanmadı!" Dedi gözlerini kısarak.

Ona gözlerimi devirdim.
"Doktor dedi ya. Uyanır birazdan."
Dedim.
Gözlerini devirip,
"He aynen amına koyim, doktor dedi diye uyanacak! Hatta bak,"hasta yatağında yatan sevgilimi gösterdi "uyandı şu an!" Dedi sinirle.

Öfkeyle iç çektim.
"Amına koyim! Sen nasıl benim ikizimsin!?" Dediğimde, alınarak kıçını odadaki koltuğa bıraktı.
Kollarını göğsünde birleştirdi.
"Yurtta bizi karıştırdılar bence." Dedi."ben, bu salakla nasıl ikizim harbiden, amına koyim ya!?" Diye mırıldandığında benim duymadığımı sandı.
"Siktir git! Çık şu odadan, yemin ederim sikicem belanı!" Dememle oturduğu yere kıçını sürttü.
"Nah kalkarım!" Dediğinde elimle alnımı ovuşturarak, "Tanrım, bana sabır ver!" Diye mırıldandım.

Joltuktaki telefonumu alıp şifresini girdim, 13.01.01'ydi. Yeşim için önemsiz, benim için yaşam demekti bu tarih.

"Kaya," dedi Ayaz yine. Bu sefer sesi ciddiydi.telefonu koltuğa geri bırakıp ona döndüm. "Bebeği hala göstermiyorlar. Bunu sevmedim."dedi.

Doğumdan sonra bebeği aldılar. Kontrollerini yapacaklardı. Ama hala getirmemişlerdi.
"Vardır bir bildikleri. Kontrol yapıyorlardı. Herhalde Yeşim uyanana kadar süt içirirler." Omzumu silktim.
Ayaz ciddi miyim diye bana baktı.
"Olm," dedi mala anlatır gibi.
"Sen gerizekalı mısın!? Tövbe yarabbim, yine ağzımı bozdurtacak! Ne sütü, ne bilmesi? Bebek anne sütü içmeli. İnek sütü mü verecekler, mal!?" Küfürlerini saymazsak haklı sayılırdı.

"O zaman, bebeği kontrol et!" Dedim sakinlikle.
"Sen nasıl bi duygusuz herifsin amına koyim!" Diyerek yerinden kalktı.