Psikopat(+18)

38.biz yaptık.

|arkadaşlar ilk önce kısa bir açıklama yapmam gerek. Eğer bölümlerde ya da karakterlerin hayatı gibi olaylarda çelişkiler yaşanıyorsa bunu bana yorumlarda lütfen söyleyin. Malûm B12 sağolsun. Şimdiden teşekkürler. Vote ve yorum unutmayınn.|

Fisun Salkım. Benim annem. İlk gördüğüm halinden eser yoktu artık. Düzgün şeyler giyiyor ve sağlıklı besleniyordu. Bana anlattıkları doğru muydu bilemem. Ama geçmişim onun değil, üvey annem ve babam yüzünden bittiğini biliyordum. Onu suçlamıyordum. Daha doğrusu yapmıyorum. Sorunu uzun zamandır başkalarında aramıyorum ve şu an onu suçlamak bana çok zor geliyor.

Yüzümde kocaman bir tebessüm oluşurken kapıyı tam araladım. "İçeriye gelsene." Dediğimde bir an ona anne diyecektim. Test sonuçlarına bakma fırsatım olmamıştı. Onu geçtim, ona şu an anne deseydim beni kabul edebilir miydi?

Benim için bazı şeyleri kabullenmek fazlasıyla zor. Ve eminim onun için de zordur.

Yüzünde kocaman bir gülümsemeyle kapı eşiğinden çıkıp bana sarıldı. Sıcacık sarılması o kadar içten ve huzurlu hissettiriyordu ki, sarılma hissinin gerçekten nasıl bir his olduğunu sorguladım. Bana daha önce sarılan herkesin ne kadar soğuk ve uzak olduğunu farkettim. Bu kadınsa evim gibi hissettiriyordu. O ve Kahraman, benim evlerim. Tatlı ve küçük olsalar da onlar benim yuvam.

Sarılışına kendime gelip karşılık verdiğim zaman yavaşça benden ayrıldı.
"Telefon geldi, Buse'den." Dediğinde yüzümdeki tebessüm büyüdü. "Ne dedi?" Diye sorduğumda çantasından bir zarf çıkartıp bana uzattı. "Sana vermemi istedi." Dediğinde zarfı elinden alıp inceledim. DNA testiydi bu. Eğer Yolda gelirken merak edip açsaydı hiç iyi olmazdı. Büyük ihtimalle Buse açacağını düşünmüş olmalı. Çünkü normalde olsa kendisi getirirdi. Ve benim bu zarfı açmakta fazlasıyla zorlanacağımın farkında.

Hızlıca zarf açılmış mı diye incelemeye başladığımda ona farkettiememeye çalıştım. Açılmamış olduğunu anladığımda rahat bir nefes alarak zarfı cebime sıkıştırdım. "Kızını bulmuşsun. Buse dedi." Dediğinde ona doğru döndüm. Boyumuz aynı olduğu için eğme ya da kaldırma gibi bir sorunum yoktu. Kaya bana bakarken boyun felci geçiriyor olmalıydı. "Evet!" Dedim heyecanla. "Sonunda ona kavuştum." Dediğimde ellerimi tuttu. "Senin için çok sevindim kızım." Dediğinde gözlerinde hüzünle karışık mutlulukğu gördüm. Hüzün ne için?

"İyi misiniz?" Diye endişeyle sormamla beraber, "kızımı bulmamda yardım edeceğini söylemiştin hatırlıyor musun?" Dediğinde bedenim kaskatı kesildi. Ona söz vermiştim. Bunun için mi bana iyi davranıyorsun anne? "Elbette!" Dedim ona bir şey farkettirmeden. "Aramalara çoktan başladık. En kısa sürede bulacağız." Yalan.

Gözlerindeki hüzünün yeri umut kaplarken bir kez daha sarıldı bana. "Eğer burada olsaydı, senin boylarında güzel bir kız olurdu. Eminim. Çok teşekkürler!" Dediğinde gözünden düşen bir damla yaşı tişörtümde hissettim. Kollarım benden bağümsız bedenine sarıldığında, "eminim o da sizi arıyordur, Fisun hanım." Dedim. "Sizin gibi bir annesi olduğu için çok şanslı olmalı."

***

"LAN! YEŞİM KARISI!" Ayazın çığlıkları eşliğinde kahvemi yudumlarken, ona doğru döndüm. "Ne var lale!?" Diye sakince seslendim.
(Lale'den kastı göt lalesi, Reha var diye küfür etmemeye çalışıyor)

"AL KIZINI!" diye tekrar çığlığı koparttığında, Reha öfkeyle Ayaz'ın saçını çekiştirdi. Ben gülerken, "bağırma kızı omzundan düşüreceksin!" Diye salona giren Kaya elindeki tepsiyi önümdeki sandalyeye bıraktığında, Gökçen onu inceleyerek çayını hüptürdüğünde, "aferin iyi damat adayı. Onayladım." Dediğine gülerek kahvemi masaya bıraktım. Kaya ne oluyor lan ifadesi ile bir Gökçene bir bana bakarak yerine oturdu.