TÜRKÇE HOCAM|YARI TEXTİNG

9.BÖLÜM

Giray'dan

Ada yarım saattir hala gelmemişti.Endişelenmeye başlamıştım.Arıyordum,mesaj atıyordum ama bakmıyordu.

Anahtarımı alıp evden çıktım.O gelmezse ben ona giderdim.

Binadan çıktım ve onlara doğru yürümeye başladım.

Karşıda yerde yatan birini gördüm ama yüz üstü durduğu için,yüzünü göremiyordum.Hızlıca yanına koştum,eğilip yüzünü kendime çevirdim.

°

"Anne,baba neden uyanmıyorsunuz.Bakın ben ayaktayım.Anne,baba oyuncak almaya gidiyorduk ya hani bana araba nasıl sürülür onu gösterecektiniz.Anne!Baba!"dedim son kez.Annem ve babama meğer son seslenişimmiş.Bunu bilmeden küçük parmaklarımla,annemin yüzündeki kanları siliyordum.

"İki ceset torbası getirin."dedi bir adam.Anlamamıştım o zaman ne dediklerini.Ama sonradan anlamıştım.Ben o gece evimi kaybetmiştim.Huzurumu kaybetmiştim.Annem ve babam benim hayatımdan daha 12 yaşımdayken uçup gitmişlerdi.Ben 12 yaşımda ailemi kaybetmiştim.

"Evet Giray Soyludere, bizimle çocuk esirgeme kurumuna geliyor amirim."dedi.Bundan sonra hep göreceğim kadın.

°

Kayıp böyle bir şeydi işte..Anlık gelişir bir anda olup biter ve ellerine baktığında un ufak olmuş anılardan başka bir şey kalmaz.Kalbin tuz buz olur,ruhun yaşlanır..

Önümde gördüğüm kişi kanlar içinde yatan kalbimdi.Ada benim kalbim demekti.Onu bu hale kim getirdi bilmiyorum.Yine bir kayıp verebilirdim ve bu hep olduğu gibi en mutlu,umutlu ve heyecanlı anımda oluyordu.

Göz yaşlarım annemde olduğu gibi Ada'nın da yüzüne düştü.Hızlıca onu kucağıma aldım.İsmini kulaklarına haykırıyordum ama kalbimi yerinden söküp ona hediye etmeme yol gösteren bal gözleri yumuluydu.

Hızlıca arabama doğru koştum.Onu çok sarsmamaya çalışıyordum.Arabaya geldiğimde kapısını açıp Ada'yı yavaşça arabaya bindirdim.

"Dayan bal gözlü sevgilim.Benden gitmene izin vermem ben."dedim.Ada öylece bayılmış yatıyordu.Hızlıca gaza bastım.

•

Yoğun bakım kapısının önünde sinirli bir şekilde gidip geliyordum.

Ada'nın annesini ve Mert'i arayıp haber vermiştim.Onları teselli etmek isterdim ama şuan ölü olan bu adam onlara yardım edemezdi.

°
"Burası neresi?"dedim ilk defa bu gece gördüğüm kadına."Annem ve babama götür beni çabuk!"diye ekledim.Kadın hayıflanarak omzumu ovaladı.Dizlerinin üzerine eğildi.

"Anne ve Baba melek oldu küçük aslan.Burası senin yeni evin.Hadi gel uyuyalım olur mu?"dedi tekrardan kadın.

"Anneme götür beni anneme götür.Babam nerede.Araba alacağız.Onlara götür beni."diye haykırdım.Kadın zorla kollarının arasına aldı beni ve bir hemşire yanımıza geldi.Kolumda hissettiğim acıyla gözlerim kararmaya başladı.

Benim huzurlu hayatım bir kaç dakikada sonlanmış,annem ve babamla olan kitabın kapağı kapanmıştı...

°

Anılar beynime boca olurken,kendimi tutamıyordum.Gözlerim kalbim kadar yanmasada,kalbimle yarışır derecede ağrıyordu.

Yoğun bakım kapısının önüne oturdum.Dizimi kendime çektim.Ellerimle yüzümü kapattım.Bunu Ada'ya yapanın kim olduğunu düşünüyordum.