TÜRKÇE HOCAM|YARI TEXTİNG

52.BÖLÜM:YENİDEN

"Ada?"dedi bana karşılık Giray.Gözlerim apaçık kalmış Aydın'a bakıyordu.Giray oturduğu koltuktan kalktı ve bir Aydına bir bize baktı.

"Sen?Ne yapıyorsun burada?"dedi sitemle.Kaşlarımı sinirle çatmak istedim ama çatamadım çünkü şaşkınlığım gözlerime esir olmuştu.

Giray önüme dikildi ve gözlerimin içine sinirle baktı.

"Sen."kaşları havalandı.Düşünür gibi gözlerini gezdirdi etrafta."Biliyordun."dedi kendi kendine konuşuyordu.Tespit yapmıştı.

"Biliyordum..."kafamı kaldırdım ve yüzüne baktım."Beni kandırdığınızı."gözlerim gözlerine kilitlendi."Babam ile iş birliği yapıp,beni kandırdığınızı kastediyorsan?Evet biliyorum.Ve buraya neden geldim biliyor musun?"Gözleri gözlerime kilitlendi kafasını Ne der gibi Salladı."Hayatımızı yeniden şekillendirmeye.Belki de kurtulmak için.Belki de artık huzurlu olabilmek için."

"Ada."Kaşları tekrardan sinirle çatıldı."Senin için ben babamı öldürdüm Ada.Senin için babam bildiğim adamı öldürdüm.Ve sen hala yeni başlangıç diyorsun.Ben zaten bizim için yeni bir başlangıç kurmaya çalışıyorum."Sesi bıçak gibi kulağımı kesiyordu."Ben ne yaptım farkındasın değil mi?"Gözleri Kuzey'e değdi ve tekrardan beni buldu."Sen bana değil bu adama güvendin Ada.Senin için babasını öldüren bir adama değil de bir başkasına..."
Dediğinde gözlerimden bir damla,usulca yanağımdan süzüldü.

"Ben nereden bilebilirdim Giray?Babam ile kaçma konusunu planlıyordunuz."dediğim de ayağıyla sinirle kanepeye tekme attı.

"Baban gerçekten hasta senin aptal kız!Baban ölüyor!"dedi ve tekme attığı kanepeye oturdu."Babanla biz bir plan yaptık.Babamı kandırdık.Ve sen bunu duyduğun zaman bana sormak yerine her zaman ki gibi beni günah keçisi olarak gördün."dedi.Kalbime elimi götürdüm. Derin bir nefes çektim içime.Sandalyenin kenarına elimi dayadım.Yan durmuştum biraz.Sanki düşecek gibi.

Giray ayağa kalktı ve önüme dikildi."İşte senin bu aşk diye bahsettiğin var ya Ada.Bu aşk değil.Sen bana aşık değilsin.Sen sadece benimle mutlu olabileceğini kendine kanıtlamaya çalışıyorsun."dedi.Kalbime bir bıçak daha saplandı.Kulaklarım sanki kökten koptu.Ben Giray'a aşıktım.Aşık olmasam onun için bu kadar acıya dayanmazdım.Ve o şuan bana aşık değilsin diyordu.Şuan bunu burada öldürmek istiyordum.

"Ben...Ben bizim için.Sadece.Bizim için."konuşamadım.Aklımda o kadar çok söylemek istediğim kelime vardı ki...Dilim düğüm olmuştu.Gözlerine baktım.Bana değersizmişim gibi bakıyordu.

"Bitsin Ada."dedi ve odadan çıktı.Kapı sesini duyduğum an yere çöktüm.Donmuştum.Kal gelmişti.Bir şey diyememiştim.Kelimelerim boğazıma takılmıştı.İlk defa bitmesini istemişti.İlk defa o bizim olamayacağımızı dillendirmişti.Bırakmıştı,savaşmayı.

Gözlerim acıyla Aydın'a kaydı."O sebep oldu bize Kuzey.O bizi bitirdi.O giderken bile bize kötülük yaptı."dedim titreyen sesimle.Kuzey'in hafifçe dokunuşunu hissetmiştim omzumda.Sıcak dokunuşları şuan yanımda olmayan Mert ve Mehmet'i andırıyordu.

"Yavaşça ayağa kalktım."Bitti mi şimdi yani?"gözlerimi Kuzey'e tezat bir cevap vermesini bekler gibi baktım.

"Bilmiyorum Ada.Hadi gel gidelim.Burayı hallederler."dedi.

Kafamı aşağıya eğdim ve kanepenin üzerinden aldığım ceketi giyinip, cebine ellerimi sokuşturdum.Kapı açıldığında yüzüme soğuk rüzgar vurmuştu.Giray'ın kalbinin bana karşı duyduğu soğukluk muydu bu?

Gözlerim esen havaya karşı ıslandı.Zaten ıslanmaya neden arıyorlardı.Kuzey kapımı açtığında arka koltuğa oturdum ve kanepeye sindim.Camı indirdim ve soğuk rüzgarın yüzüme vurmasına izin verdim.