25.BÖLÜM

8.2K 292 27
                                    


"Sana aşık oldum ben Ada..."dedi.Dediğiyle dumur oldum.Buz kestim...

"Kuzey...Ben...biliyorsun Giray'a aşığım."dedim.Kelimelerim buz gibiydi.Tane taneydi.Şaşırmıştım çünkü daha tanışalı ne kadar olmuştu ki...

Sen Giray'a hemen aşık olmadın mı Ada?Şuan şaşırman çok saçma...

İç ses haklıydı her zaman ki gibi...

Gözleri gözlerimde geziniyordu.İyice bana yaklaştı.Bir adım geri gitmiştim.

"Korkma benden Ada..."ayaklarım korkmamak istese bile,babasının yaptıkları ortadaydı.O neredeyse bir insanı öldürecekti.Bu kişinin ben olması da ayrı bir konuydu.Canilik insandan insana,kandan kana ilerleyen bir bağımlılık.Tıpkı zorbalık gibi.Babası hem zorba,hem caniydi.

Kuzey onun oğluydu ve fakat benim ondan korkmam bu yüzden değildi.Aşkın zehirli yanıydı.Eğer bana aşıksa beni elde etmek için elinden geleni yapardı.

Elleri ellerimin üzerini örttü.Titreyen ellerim onlardan kurtulmak için çabalıyordu.

"Kuzey git buradan."Elleri ellerimin üzerinden çekildi.

"Sende benimle gelirsin o zaman."dedi.Gözlerim kocaman olmuştu.İşte bahsettiğim buydu.Aşkta bir nevi canilikti.İnsanın kendine yaptığı en büyük canilikti.Eğer bir gün aşık olursanız,anlayın ki o gün hayatınız tamamen alt üst olacaktır.

Aşk insanı mutlu ediyor fakat bağımlılık yapıyor.Bu yüzden yavaş yavaş zehirliyor bedeni.Tıpkı uyuşturucu gibi... Uyuşturuyor,unutturuyor,mutlu ediyor fakat zehirliyor.

Ben,Giray tarafından zehirlenmiştim ama Kuzey benim zehrime erişemeden, zehirlenmişti.İşte bu en tehlikelisiydi.
Bu takıntılılıktı.Bu zehirden daha başka bir şeydi.Korkutucuydu...

Bedenim korkuyla titrerken,Giray'ın yanıma gelmesi için dua ediyordum.

"Ne diyorsun sen?"diye çıkıştım.

"Kuzey Seyfioğlu birine aşık olmuşsa,o kadın Kuzey'in olur diyorum."dedi.Çalışan kadını çağırmam gerekiyordu.

"Leyla Hanım..!"diye bağırdım.Kuzey küçük bir kahkaha attı.

"O kadar aptal değilim Ada.Mağaza boş." kafamı etrafta gezindirdim. Korkuyordum. Buradan çıkmak istiyordum.

Masada gördüğüm telefonuma koştum.Kuzey kollarımdan tutmuştu.Telefonumu alıp yere fırlattı.

"Yo...yo...yo...sakin ol...benimle geleceksin."dedi.Gözlerimden akan yaşlar yanağımdan akıyordu.

"Kuzey ne yapıyorsun?Bırak beni yalvarırım."ağlayarak haykırdım.

Kuzey elleriyle göz yaşlarımı sildi. "Selim!" diye bağırdı.

Takım elbiseli bir adam gelmişti. Kollarımdan sıkıca tuttu.

"İstemiyorum...git Kuzey... istemiyorum... Hayır bırak beni!Bırak!" bağırıyordum. Bıkmıştım.Mutlu olacağım zamanlar bir şeyin olmasından bıkmıştım.

Giray'ı sevmek neden bu kadar zordu.Kavuşmamız neden bu kadar zordu?Bıkmıştım.Adam kollarımı tutarken yere çöktüm.Bunu beklemiyor olacak ki aniden kollarım serbest kalmıştı.Yere çöktüm ve yüzümü yere doğru eğdim.

"BIKTIM!" diye bağırdım.Kuzey eğilmiş omuzlarımdan tutuyordu.

"Bıktım,bırak beni...bırak...Yoruldum.Mutlu olmama izin verin...Ne yaptım ben sana...Ne yaptım Kuzey...Aşık olman benim suçum değil...ben seni değil Giray'ı seviyorum. Bunu sen de biliyordun."dedim.Göz yaşlarım yanağımı ıpıslak etmişti.

TÜRKÇE HOCAM|YARI TEXTİNGHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin