TÜRKÇE HOCAM|YARI TEXTİNG

49.BÖLÜM

"Ayye."dedi.Kalbim eridi.Ateş gibi yanan kalbim söndü.Çöle düşen ruhum serap görmüyordu.Bu bir hayal değildi.Kızım yaşıyordu.Gözlerini açmıştı.Hayatımız tekrardan cennete dönüşmüştü.Bize tekrardan adı gibi umut olduğunu söylemişti.Annesi ve babası Umut'unu bırakmayacaktı.

Dişi kaplan ve erkek aslanın kızı da güçlü ve annesi babası kadar savaşçıydı.

İşte biz ailemizi bu savaşlarla ayakta tutacak,yere düşmesine engel olacaktık.

Saçlarına yaklaştım.Derin bir nefes çektim içime.Bir nevi cennet gibi kokan saçlarına hafif bir öpücük bıraktım.

Giray çekinerek İzmir'e yaklaştı.İzmir kafasını,Giray'a doğru çevirdi.Masumca gülümsedi.Yüzü o kadar masum duruyordu ki.O kadar günahsız.

Cidden bir melekti. Kötü dünyamızda sığınan bir melekti o.

Giray gözlerimin içine bakarak İzmir'in karnının üzerinde ki ellerimi tuttu.Benim gibi İzmir'in saçlarının içine kafasını dayadı.

"Tekrardan hoşgeldin kızım."dedi.
İzmir gıdıklanmıştı.

"Durun gıdıklanıyorum."dedi ve cıvıl cıvıl bir kahkaha attı.

Tekrardan ona yaklaştım ve sıkıca öptüm.

Mert bu sefer İzmir'e yaklaştı.Ben biraz geri çekilmiştim.Ada'nın bezden at oyuncaklarını getirmişti.Ya bu ponçiğin bir de gözleri dolmuştu.Ama gerçekten çok yakındı ona.Gerçek dayısı gibiydi.Bence zaten hep öyleydi.

"Dayı."dedi incecik şeker sesiyle.Mavi gözleri tekrardan mavilerimle bütünleşiyordu.

"Dayıcığım Ada ile Giray'ı getirdim.İstersin diye."dedi Mert.Kaşlarımı çatarak Mert'e baktım.

"Ne?"

"Ayye ben verdim adlarını.Bence aynı siz.Baksana."dedi.Gülümsedim.Giray'da gülerek bakıyordu.Nazlı sessizce bir kahkaha attı.

"Pembesi babam.Mavisi annem."dedi İzmir.Bu sefer büyük bir kahkaha atmıştım.

"Kızım keşke mavi ben olsaydım."dedi Giray.Biraz somurtmuştu.

"Ama."dedi İzmir.Üzülmüştü.

"Ben rengimi çok sevdim."dedim.Giray aniden beni anladı ve gülümsedi.

"Ben de çok sevdim.Yanlış anladım sanırım.İyi ki o benim."dedi Giray.

"Oley!"dedi İzmir.

"Müge anlı izleyeceğiz en kısa zamanda.Hani şu bağıran deli kadın vardı ya o hala bağırıyor."dedi Mert.Ne?İzmir'de mi?Gerçekten mi?Mert gerçekten iflah olmaz bir belaydı.

"Dayı o kadın çok komik.Deli ya."dedi İzmir.Bak hele laflara bak.Küçük bir kahkaha attı Mehmet.

"Geçmiş olsun maviş."diye seslendi Kuzey.

"Sağol sarışın adam."dedi İzmir.Kızım ne oluyor sana?

"Ne demek."dedi Kuzey ve o da kahkaha attı.

Nazlı,Giray'ın tarafından İzmir'in yanına gelip sıkıca öptü ve,"Geçmiş olsun prensesim."dedi.Gözünde ki yaşları buraya yaklaşırken silmişti.

Mehmet'te,Mert'in yanına geldi.Ben biraz daha geri çekildim.

"Geçmiş olsun minik."dedi Mehmet.İstemsiz Giray'a baktım.O da bana bakıyordu.Göz kırptı ve gülümsedi.

Giray bana minik derdi çoğu zaman. Hatıralar kötülüklerle kirlense dahi iyiler her zaman krallığını koruyordu.

"Teşekkür ederim amca."dedi İzmir.Dayı demiyordu çünkü ona göre zaten bir dayısı vardı ki gerçekten de Mert'ten daha iyi bir dayı olamazdı.Müge anlı bile vardı bu dayılığın içinde yani.