55.BÖLÜM:SEN DEMİRSİN!

2.9K 187 170
                                    

💔

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

💔

Gözlerim kanlar içinde olan Kuzey'den ayrılmıyordu.Ellerim ağzımı kapattı.

Ayaklarım kan içinde kalmıştı.Dizlerimin üzerine çöktüm.Ellerim titriye titriye bir umut nabzına baktım Kuzey'in.

Ölmüştü.

Ben bir şey yapmamıştım.

Ben Kuzey'in beni öpmesini istememiştim.

Ben Kuzey'in ölmesini istememiştim.

Ben Nazlı'nın benim yüzümden kardeşini kaybetmesini istememiştim.

Ama ben istemeyerek yine birinin canına kastedilmesine sebep olmuştum.

Ayaklarımın üzerinde duran kafa parçalarını kusmadan kendimden uzaklaştırdım.

Ama fazla dayanamadan Kuzey'in yanına kustum.

Bir feryat kulaklarıma ulaştığında kafam o yöne döndü.

Nazlı merdivene çömelmiş bağırarak ağlıyordu.

Göz yaşlarım,yüzüme boca olurken, gözlerim bir bir herkesi taradı.

Hepsi afallamış ve şokla bize bakıyordu.

Giray...

Giray'ın bakışı...

Tiksinir gibiydi...

Tiksiniyordu.

Gözlerim eline kaydığında sertçe tuttuğu silahı gördüm.

Mert...

Mert'te bana garip bakıyordu.

Mert böyle bakmazdı bana.

Neden böyle bakıyordu?

Neden kimse Kuzey'e yardım etmiyordu?

"Yardım edin!"diye haykırdım dayanamayarak.

Giray ve Mert kılını kıpırdatmamıştı.

Mehmet hızla yanıma geldi ve beni kucağına aldı.

"İyi misin?Sorun yok."dedi.

"İndir onu kucağından."dedi Giray kükreyerek.O kadar serttiki sesi...Nazlı'nın sesi bile kesilmişti.

Mehmet anında beni aşağıya indirdi.

"Mehmet?"diye fısıldadım.

Mehmet bana acıyla baktı.Sanki elinden bir şey gelmiyor gibiydi.Ama o hani benim abimdi?

"Anne?"diye fısıldadım bu sefer.Annem de suskundu.

Neden herkes durmuştu.Kuzey ölmüştü!

"Neden duruyorsunuz?Nazlı yardım et!"
Diye bağırdım.

TÜRKÇE HOCAM|YARI TEXTİNGHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin