3 YIL 7 AY SONRA
"Mert!" diye bağırdım.Karnıma giren sancı ile daha çok bağırmak istiyordum."Suyum geldi."diğer odadan fırlayarak gelen Mert ilk olarak karnımı tuttu.Sanki bebeği orada tutacakmış gibi.
"Ada dur şimdi bak bebek geliyor sakin ol.İki dakika gelmemesini söyle çantayı alayım." dedi ve diğer odaya koştu.Taki kapının önünde ayağı takılıp yere düşene kadar."Bir şeyim yok iyiyim."diye bağırdı.O kadar sancının içinde gülmem geliyordu.
"Ağh,off.."bağırışlarım binayı inletiyordu. Sanki yıllardır kabızmışsın ve o nihayet çıkacakmış gibi.Kızımı boka benzetmiyordum tabiki...
"Geldi mi?"diye sordu Mert.
"Ya ne diyorsun.Ağh!Ya mal mısın?Off!Allahım yardım et.Kızım sakin olur musun?" diye bağırdım.Mert karnıma elleriyle esinti yapıyordu.
"Ya Mert!"diye bağırdım.Eli ayağına dolanmıştı.
"Berk'i aradım geliyor.Dayıcığım sen orada biraz daha bekle.Hadi kurban olayım."diye bağırdı.
"Bağırma!"diye bende bağırdım.
"Ya ben mi bağırıyorum?"diye daha çok bağırdı.
"Yok öleceğim ben.Kızıma iyi bak.Hakkını helal et kardeşim.AĞH!"karnıma sanki milyonlarca iğne aynı anda batıyor, kasıklarıma birileri vuruyor gibi büyük bir sancı vardı.Bacaklarımı ikiye ayırmış koridorun ortasında duruyordum.
"Kızım yok bu burada doğacak sanırım."diye bağırdı Mert.
"Ne diyorsun Mert?"diye ağlayarak bağırdım.
"Sen sakin ol.Gel şuraya uzan.Bekle beni." dedi ve banyoya doğru koştu.
Elinde bir kap ve bezle geldi."Ayır bacaklarını."diye yüksek sesle konuştu. Bacağımı iki yana ayırdım.
"Nefes al!Nefes ver.Ikın.Ama sert Ikın."diye bağırdı.Nefesimi alıp veriyordum.Kafamı ağrıyla her seferinde yere sertçe vuruyordum.
"Göründü Ada.Hadi daha fazla.Hadi."diye bağırdı Mert.
Canım parçalanır derecede ıkınıyordum. Nefesim kesilir gibi oldu.Bünyem çocuğuma yetemiyor gibi hissettim.Aniden güçsüz düştüm.Kollarımı yere sertçe bıraktım.
"Bırakma kendini hayır.Bana bak son ıkınmalar kendine gel!"diye bağırdı Mert.
Allah'tan son bir ıkınma gücü istiyordum. Hızlıca içime bir nefes çektim.Saç diplerim sular içinde kalmıştı.
"Hadiiğ!"diye bağırdım son kez.Bu son ıkınma gücümdü.Vücümdan sertçe bir ağrı hissettim.Bağımız kopmuştu.
İlk sesini duyduğum an gözlerimden akan yaşlar yere düştü.
"Hoşgeldin İzmir..."dedi Mert.Gözlerim yukarı kalkamayacak kadar güçsüzdüm.
Kızım ağlamaya başladı.Bu onun hayata geldiğine dair ilk imzasıydı.Ebesi Mert olmuştu.
"Gözümüz aydın kardeşim."dedi Mert ağlayarak.
Kucağıma geldiğinde onu şefkatle çekinerek kucağıma aldım.Bu beni ilk hissedişiydi.Elleri minicikti.Minicik bir vücudu vardı.Güçsüz bir bedeni vardı.Kokusunu iyice içime çektim.Hepimiz koridorda oturmuş ağlıyorduk.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
TÜRKÇE HOCAM|YARI TEXTİNG
Romansa{TAMAMLANDI} O siyah kadar tehlikeli bir adam.Ben ateş kadar yakıcı bir kadın.Ve bizi birbirimize bağlayan zehirli bir aşk... Hikaye tamamen hayal ürünü olup,gerçek kişi ve kurumlarla bir alakası bulunmamaktadır. YAYINLANMA TARİHİ:9 ARALIK 2023...
