TÜRKÇE HOCAM|YARI TEXTİNG

28.BÖLÜM

Gözlerim bulanık görmeye başlamıştı.Kapıya yaslandım ve oturdum.Göz yaşlarım bunca kötü şeye rağmen hayata tutunan ve bana umut olamaya çalışan bebek için akıyordu.

Büyük bir sorumluluk istiyordu ve fakat ben buna hazır olmak zorundaydım.

Saatler geçmişti ve hala bebeğimin babası gelmemişti.

Kapıyı açıp dışarıya çıktığımda,Mercan abla şaşkın gözlerle bana bakıyordu.

"Po-pozitif..."Mercan ablanın yüzüne kocaman bir gülümseme yerleşmişti.

Elleriyle bedenimi kendine çekti ve sıkıca sardı.Ellerim onun beline kavuştuktan sonra sıkıca bedenini sarmıştı.Destek veren birini görmek kendimi iyi hissetmeme sebep oluyordu.

Göz yaşlarımı sildim ve mutfak katından yukarıya çıktım.

Odama geldiğimde çantamı ve telefonumu aldım.Montumu giydim ve evden çıktım.

Şuan bir tek kişiye ihtiyacım vardı...O da Mert'ti...

Mahalleye geldiğimde Aysel abla gilin evinin önünde durdum.Mert evden çıktığında,olduğum arabaya bindi.Sıkıca Mert'e sarıldım.Göz yaşlarım daha fazla dayanamamış ve yanaklarıma boca olmuştu.

Mert kafasını omzumdan kaldırdı.Ardından yüzümü,ellerinin arasına aldı."Şişh...Ne oldu?"Gözlerim,heyecanla Mert'i buldu.

"Ben..."göz yaşlarım tekrardan yanağıma boca oldu."Ben..."

"Siktir Ada.Hayır...Zannettiğim mi?Dayı mı oluyorum?"diye çığlık attı.Kulağım patlamış olabilirdi.

Kafamı aşağıya ve yukarıya salladım.Mert elleriyle ağzını kapattı.Kocaman açılan ağzı,ellerinin örtmesi ile dakikalarca öylece kaldı.

Gözleri doldu ve gülümsedi.Yanaklarına düşen damlalar ile ben de hıçkırarak ağlamaya başlamıştım.

"Tamam,tamam dur..."dedi Mert.Galiba hormonlarım şimdiden baş göstermeye başlamıştı.

Tekrardan Mert'e sıkıca sarıldım."Anne olacağım ve hazır değilim sanırım."

Mert küçük bir kahkaha attı."Yaparken ne düşündün..?"diye sordu.

Ağlayan gözlerimi sildim.Küçük bir kahkaha attım.

"Sen de iyice dengesiz oldun ha."Bir tane daha kahkaha atmıştım.

Kafam bizim eve doğru döndüğünde, annemi gördüm.

Gözlerim tekrardan dolmuştu.Galiba pazardan dönüyordu.Her salı günleri beraber pazara giderdik.Hiç sevmezdim.Hiç istemezdim ama şimdi ne kadar özlediğimi farketmiştim.

°°°

"Anne elim kırıldı ya.Anlamıyorum yani biz kıtlıktan da çıkmadık hani..Bu nedir arkadaş?"diye söylendim.Annem tekrardan bana göz devirdi.Sanırım bugün göz devirmekten gözleri kayacaktı.

"Taşı,hadi söylenme.Gün var yarın." Gözlerini bu sefer deviren ben olmuştum.

"Aysel abla ile dedikodunuz kalmıyor.Sırf bu yüzden gün yapıyorsunuz.Malzeme çıksın diye."dedim.Annem elinde ki kirazın çekirdeğini yüzüme fırlattı.

"Sus kız.Taşı şunları.Aysel duymasın bacaklarını kırar ha..."dedi.Elimde ki meyve poşetlerini zorla taşıyordum.Eğer kas yapmışsam şuan dünya rekoru kırabilirdim.

"Mert'te gelmedi ben niye geliyorum onu anlamadım."Annem tekrardan yediği kiraz çekirdeğini yüzüme attı.

"Mert,Aysel ile market alışverişine gitti." dedi. Anneme kötü bir bakış daha attım.Bir kez daha on ton yük kaldırarak eve gidiyordum ve ben salı günlerinden nefret ediyordum.