𝗧𝗥𝗨𝗦𝗧 𝗠𝗘
YUIJI MOIRA VERDIN POV
Hindi ko alam kong anong irereact ko, itutulak ko ba s'ya? Or tutugon ako sa halik n'ya?
Pero mas pinili ko itong itulak ng maalala ang nangyari kanina.
“Knight please..” Mahinang bulong ko “Sumunod ako sa'yo dito kasi gusto ko lang humingi ng tawad dahil sa nagawa ko sa'yo”
Unti unti nitong binitawan ang bewang ko at lumayo sa'kin.
Tinitigan lamang ako nito at hindi nag salita.
“Again I'm sorry, I really i—” Hindi ko na natapos ang sasabihin ko ng makitang tumunog ang phone nito na nakapatong pala sa maliit na mesang malapit sa'min.
Mabilis n'ya itong kinuha at iniwan ako sa loob ng kwarto.
“Heyy, are you ok?” Rinig kong malambing na tanong nito sa taong tumawag.
Hindi ko ipinakitang nasaktan ako ng dumaan ito sa harapan ko pero kusang napaupo ako sa sahig dahil sa panghihina ng mga tuhod ko ng makitang nakalabas ito ng kwarto.
Nakita ko, Nakita ko kong sinong 'yong caller.
Si Cass, 'yong babae kanina sa party.
Sunod sunod ang pagtulo ng luha ko, Akala ko may babalikan ako kapag naayos ko na ang lahat pero mali pala lahat ng akala ko.
‘𝒆𝒗𝒆𝒓𝒚𝒕𝒉𝒊𝒏𝒈 𝒋𝒖𝒔𝒕 𝒉𝒖𝒓𝒕𝒔’
Dahan dahan akong tumayo at naglakad papalapit sa may pinto at binuksan ito.
I guess dito na lang talaga ang lahat, in the end everything is temporary.
Umalis ako ng bahay na 'yon kahit malakas na naman ang buhos ng ulan.
And thank God, Hindi ko nakasalubong si knight paalis. I don't think kaya ko s'yang harapin ng hindi umiiyak sa harapan n'ya.
Puro dagat lang ang nakikita at kukunting puno ng niyog, saan n'ya ba ako dinala?
Napasigaw ako ng malakas na kumulog at may kasama pang kidlat agad ako nag tago sa ligod ng niyog na malapit sa'kin at duon ay umupo.
Tinakpan ko ang tenga ko at humagulhol ng iyak.
Dumudugo na nga 'yong kamay at kumukulog pa at kumikidlat, ano pa bang mga kinakatakutan ko 'yong mga mangyayari sa'kin ngayon?!
Ahh! Si knight wala na s'ya sa'kin isa din 'yan sa kinakatakutan ko na nangyari na nga! Damn this f*cking life!
Nangininig ako hindi dahil sa lamig kundi dahil sa galit na nararamdaman ko.
“Mahal na mahal kita knight, you're the only person who made me realize how beautiful love is! I never regret loving you despite of our situation, k-kahit na ayaw sa'yo ni kuya ipaglalaban kitang hayop ka! Tapos ipagpapalit mo lang akong depungal ka?!” Galit kong Sigaw sa kawalan.
Malakas 'yong ulan pero feeling ko maririnig ng kahit sino 'yong sigaw ko.
“Your cursing me? Seriously?”
Agad akong napalingon at nakita si knight sa gilid na nakatitig sa'kin, pero ibang paraan na ang titig nitong ipinapakita sa'kin ngayon.
Kita ko ang pagkatuwa sa mukha nito na pilit hindi n'ya pinapahalata.
Basang basa na din ito tulad ko.
“You're cursing in the middle of the night? And it's also raining huh” aliw na saad nito.
“And what did you say?” lumapit ito sa'kin at yumuko sa harapan ko “Mahal na mahal mo'ko?” pagak itong tumawa.
Napalunok na lang ako sa subrang lapit ng mukha nito sa'kin.
Iniwas ko ang mukha ko sa kan'ya pero agad n'yang hinawakan ang baba ko at iniharap ulit sa kan'ya.
“Kong mahal mo nga ako bakit mo'ko iniwan Moira?” seryusong tanong nito.
“Ginawa ko 'yon para sa'yo, para sa inyo” sagot ko.
“Why? Kaya ko naman ayusin ang lahat na hindi ka umaalis sa tabi ko?” tanong nito.
Napabuntong hininga ako.
“Sana naman maintindihan mo 'yong naramdaman ng iwan kita, Hindi madali 'yon knight” Naiiyak kong paliwanag.
Sandali itong natahimik.
Inayos nito ang buhok ko na nakaharang sa mukha ko bago ulit nag salita.
“I wish you would understand my feelings too, lalo na ng iwan mo'ko” Mahinang Usal nito at binuhat ako, a bridal style.
At duon ako parang sinampal ng katotohanan, Hindi ko man lang inisip ang mararamdaman nito ng iwan ko s'ya.
Kong ano anong tanong ang pumasok sa isip ko dahil sa sinabi n'ya.
Ano kaya ang naramdaman nito ng magising s'yang wala na ako sa tabi n'ya? Na takot ba s'ya? Na lungkot? Ano?
Hindi ko namalayang bumalik pala kami sa bahay
Dumiretso ito sa may Cr ng kwarto at Dahan dahan n'ya akong inilagay sa may bathtub.
“Magbihis kana magbibihis lang ulit ako” hindi ko na nagawang sumagot ng mabilis itong umalis.
Naisipan ko na lang maligo at ng matapos ay lumabas ako ng naka towel lang.
Hindi ko nakita si knight ang nakita ko lang ay malaking white t-shirt at black na boxer na nakapatong sa may kama. 'yon na lang ang sinuot ko.
Pagkatapos nun at naupo ako sa kama at inisip ang sinabi ni knight sa'kin kanina.
Narinig kong bumukas ang pinto at nakita kong pumasok si knight.
“Malakas ang ulan sa labas delikado kong aalis tayo ngayon, for now kailangan muna nating mag stay hanggang tumila ito at duon nakita iibalik kay xio” Usal nito.
Aalis na sana ito ng pigilan ko ito.
“Knight” Mahinang tawag ko sa pangalan nito “How can you forgive me? Anong dapat kong gawin para magkaayos tayo?” maluha luha ko na namang tanong.
Lumingon ito sa'kin at pinagkunutan ako ng noo.
“How?” Pag uulit ko pa.
Akala ko hindi nito sasagutin ang tanong pero nag kamali ako.
“Hug me till I forgive you”
“W-what? are you s-serious?” gulat kong tanong.
Yayakapin ko lang s'ya tapos mapapatawad n'ya na ako?
“I'm f*cking serious moira hug me and I'll forget everything you've done”
Napalunok ako sa subrang seryoso nito ng sinabi n'ya ang mga katagang iyon.
Ok! Yakap lang naman pero bat kinakabahan ako?
Bumaba ako ng kama at dahang dahang lumapit sa kan'ya.
Hindi pa nga ako masyadong nakakalapit ng higitin niya ako papalapit sa kan'ya at niyakap n'ya ako ng mahigpit.
“Damn baby, I'm miss you so damn f*cking much” bulong nito. “I love you..”
Bigla kong naalala 'yong babaing kasakasama nito.
“Mahal? Eh hindi pa nga kita sinasagot nag c-cheat kana agad sa'kin!” sinubukan ko itong itulak pero masyadong mahigpit ang pagkakayakap nito sa'kin.
“𝑰'𝒎 𝒏𝒐𝒕 𝒈𝒐𝒐𝒅 𝒘𝒉𝒆𝒏 𝒊𝒕 𝒄𝒐𝒎𝒆𝒔 𝒕𝒐 𝒂 𝒓𝒆𝒍𝒂𝒕𝒊𝒐𝒏𝒔𝒉𝒊𝒑, 𝒃𝒖𝒕 𝒕𝒓𝒖𝒔𝒕 𝒎𝒆, 𝑰 𝒘𝒐𝒏'𝒕 𝒄𝒉𝒆𝒂𝒕.”
END OF CHAPTER 57
